این چه بزم است که آرایش دنیا آمد

سحاب اصفهانی – قصیده شماره 5

زهره ی زهرا

این چه بزم است که آرایش دنیا آمد

محفل دهر ز فیضش طرب افزا آمد

فخر از این بزم، زمین کرد، مباهات سپهر

زآنکه این انجمن، آن انجمن آرا آمد

از پی رامش و آرایش این بزم کزو

دهر فردوس مثال وارم آسا آمد

از فلک رو به زمین شاهد ناهید آورد

از سما سوی ثری عقد ثریا آمد

ز بس از مطرب و معشوقه و می آنچه به دهر

لازم عیش مهناست، مهیا آمد

محو از صفحه ی دل نقش تحیر گردید

پاک از دفتر دل نام تمنا آمد

حیرت از صحن زمین روضه ی مینو آورد

خجل از وضع زمین گنبد مینا آمد

زهره رامشگر و مه مجمره گردان گردید

آسمان ساقی و خور شیشه ی صهبا آمد

هر طرف نغمه سرایی که ز رشکش به فغان

بربط باربد و نای نکیسا آمد

هر کسی را ز می صاف ز آلایش غم

لوح دل صفحه ی اندیشه مصفا آمد

زد ز بس میل مناهی همه کس را ره دل

هر دلی فارغ از اندیشه ی عقبا آمد

آنچنان واعظ شهر از سر تلبیس گذشت

که به هر مصطبه ی ساغر مینا آمد

بر سر عشرت امروز چرا بگذارد؟

داعیئی کش سبب خجلت فردا آمد

از پی شعبده هر سو کف آتش بازی

منبت شاخ گل و نرگس شهلا آمد

بدرخشید ز هر دست هزاران بیضا

وقتی از معجز موسی ید بیضا آمد

آتشین شب پره ای کرد ز هر سو پرواز

مرغ اعما اگر اعجاز مسیحا آمد

پر شرر جسم زمین چون دم وامق گردید

پر ضیا روی هوا چون رخ عذرا آمد

آنچنان جرم فلک یافت ضیا کز دل آن

آنچه پیدا و نهان بود هویدا آمد

آنقدر عنصر علوی ره مرکز بگرفت

که برون هر شرری از دل خارا آمد

در سواد شب مظلم به نظر هر شرری

چون گل سوری، از عنبر سارا آمد

یا تو گویی دل خون گشته مجنونی بود

که پدید از شکن طره ی لیلا آمد

شد پس شعری پروین ز بروجش تابان

که به پرتو همه چون بیضه ی بیضا آمد

هر طرف چون کره ی نار به گردش چرخی

که به گاه دوران منفصل اجزا آمد

منظر ثور اگر منزل یک پروین گشت

ور به برج سرطان جای دو شعرا آمد

به هوا گشت یکی پیک شرربار روان

که به نیروی رسن مرحله پیما آمد

ننگ مانی وش و نامی روشی را که بر او

که همه شعله فشان از همه اعضا آمد

گویی از باغ زمین رست فلک سا شجری

که پدید از ورقش آتش موسا آمد

ز خدنگ شرر افشان هدف جسم سما

چون رخ سعد ز نظاره ی اسما آمد

ماند از رفتن اگر بند ز پایش بگسست

شد شتابان اگرش سلسله بر پا آمد

فرق این با شجر آنست همانا که به بار

از شجر میوه، از این لؤلؤ لالا آمد

شجر از آب چو طوبی به طراوت آمد

این ز آتش به دل سدره و طوبا آمد

من از این بوالعجی ها متعجب که به دهر

این همه نقش عجب چیست که پیدا آمد

ناگهان از پی آگاهی من پیر خرد

که بر اسرار نهان واقف و بینا آمد

گفت هنگام زفاف متعالی گهر است

کافتخار بشر و مفخر دنیا آمد

فخر گیتی اسدالله که هنگام عطا

بحر با بحر کفش قطره و دریا آمد

آن فلک قدر جوادی که ز ابداع دو کون

خلقت او غرض مبدأ اشیا آمد

آنکه آرایش عدلش که جهان را آراست

آنکه با زایش طبعش که گهرزا آمد

ظلم رسمی است که دوری ز مراسم بگزید

فقر اسمی است که عاری ز مسما آمد

بر سر رایت جاهش که هما سایه بود

در بر قصر جلالش که فلک سا آمد

معجر مهر یکی مغفر زرین بنمود

اطلس چرخ یکی پرده ی دیبا آمد

از سحاب کفش آنجا که گهرباری کرد

بهره یکسان به اعادی و احبا آمد

تابش مهر یکی مهر جهان آرا را

نه ز خفاش دریغ و نه ز حربا آمد

میل انداز لقایش سبب آمد ز نخست

که نظر از مدد باصره بینا آمد

اثر شوق مدیحش ز ازل باعث گشت

که زبان در دهن ناطقه گویا آمد

از نهیب سخط و از مدد تقویتش

کوه بیتاب شد و کاه توانا آمد

فکرش از وهم تباهی و موهّم گردید

رایش از ترک مسرات مبرا آمد

داغ فرمان ویش زینت پیشانی گشت

اشهب چرخ که با غره ی غرا آمد

چون اساس طرب اسباب نشاطش به جهان

همه از میمنت بخت مهیا آمد

خواست در خطه ی قزوین متعالی نسبی

که به نسبت خلف سید بطحا آمد

هم گواه حسبش طینت اجداد گرام

هم قرین گهرش عصمت آبا آمد

چون به آن مریم زهرا لقب زهره لقا

که صفاتش نه به اندازه ی اصغا آمد

داد اجازت پی تزویج تو گفتی که به دل

یوسفی را هوس وصل زلیخا آمد

زد رقم کلک سحاب از پی تاریخ زفاف:

“زینت برج اسد زهره ی زهرا” آمد

تا تناسل سبب علت انسان گردید

تا تجرد صفت خالق یکتا آمد

نسل او منقطع و عدت اخلاف فزون

هر که او را ز اعادی و احبا آمد

 

 

نویسندگان :
نویسندگان :

امین پیرانی - حامد پیری

نوشته های مرتبط
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها