شعری از ریتا عوده

 

آیا مرا مجالی نیست

که تنم را رها کنم از شیشه‌ی عطر

دردم را رها کنم از تابوت‌های قبیله

و گُرده‌ام را از تخته‌بند ستم

و صورتم را از آینه‌های وهم

تا صدایم را نظاره‌کنم

در جیک‌جیک پرندگان

بر امواج دریا

و شناسنامه‌ام را طرح زنم

در پچ‌پچ کاغذها

بر موج‌های جوهر .

 

“برگردان:آرش افشار”


واژگان کلیدی:اشعار،نمونه شعر،شاعر،شعرهای،شعری از،یک شعر از،شعرهای ترجمه شده به فارسی،سروده های برگردان به پارسی،ريتا عوده،ريتا عودة،ریتا عودة،شاعر فلسطینی،شاعر کشور فلسطین،شاعر زن فلسطینی،شاعره فلسطینی.

نویسندگان :
نویسندگان :

امین پیرانی - حامد پیری

نوشته های مرتبط
اشتراک در
اطلاع از
guest
2 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
کاربران ناشناس
میهمان
کاربران ناشناس
آذر 6, 1402 7:17 ق.ظ

سلام
درنگی در آهنگ و رنگ موجب قشنگی حس اخلاقی وابراز حس اخلاقی می شود واین همان شعرست

کاربران ناشناس
میهمان
کاربران ناشناس
آذر 6, 1402 7:18 ق.ظ