خواجوی کرمانی – قطعه شماره 60

صدر بلند مرتبه یحیی که معطیی

مانند او ز مادر ارکان نزاده است

سقایی نشستگه او کنم به چشم

هرگه که بینمش که به پای ایستاده است

صدر از برای آن لقبش برنهاده اند

کو سینه سالها به زمین بر نهاده است

رویش چو پشت دیگ سیه گشته است از آن

کز کودکی همیشه برو در فتاده است

تمغای بنده گر نتواند که وا دهد

بر وی گرفت نیست که بسیار داده است