خواجوی کرمانی – قطعه شماره 45
قاضی طوی را دل پر خون
جز به تیغ هلاک ریش مباد
جان مجروح دردمندش را
هیچ مرهم ورای نیش مباد
آن پراکنده حال بیچاره
به جز از مرگ چاره ییش مباد
عشر آن زر که بهر بنده نوشت
عمر آن ک.ن دردیده بیش مباد (1)
واژگان دشوار : 1-واژه ی به کار رفته دور از ادب بود. به ناچار آن را ننوشتیم !
