در این بخش، شعرهای پارسی نعیم فراشری که با نام ” تخیلات ” شناخته می شود، نوشته شده است.
برای خواندن هر شعر، روی آن کلیک کنید :
شعر شماره ۱ : شب لطیف و ماه تابان دلبر است
شعر شماره ۲ : می کند هر دم طبیعت در جهان
شعر شماره ۳ : نوبهارا! دلکش و جانپروری
شعر شماره ۴ : مدتی، کین مهر بالای منیر
شعر شماره ۵ : هر یکی از اختران تاب دار
شعر شماره ۶ : ای زمان رفته! حسرت پروری
شعر شماره ۷ : از کجا می آیی با چندین شکوه
شعر شماره ۸ : ای فروغ عشق! بی تو زیستن
شعر شماره ۹ : بامدادان که زمین و آسمان
شعر شماره ۱۰ : این جهان آیا چرا ویران شده است؟
شعر شماره ۱۱ : ای گل‌تر بلبلان را ترک کن
شعر شماره ۱۲ : اختران با یکدگر غمزه کنان
شعر شماره ۱۳ : جویبارا! دلنواز آواز تو
شعر شماره ۱۴ : این زمین خاک پوش، ای مردمان
شعر شماره ۱۵ : الوداع، ای دوستانم الوداع
شعر شماره ۱۶ : چون به یادم آید احوال یتیم
شعر شماره ۱۷ : ای وطن! همواره ما را دلبری
شعر شماره ۱۸ : ای یم فرح فزای دلگشا
شعر شماره ۱۹ : ای دریغا! ای دریغا! دخترا
شعر شماره ۲۰ : آسمان افکند دورم از دیار
شعر شماره ۲۱ : این دل زار و ضریرم بختیار
شعر شماره ۲۲ : گنبد بالای بی‌حد و کران
شعر شماره ۲۳ : نزد گورت باز می‌آیم کنون
شعر شماره ۲۴ : ای دل شوریده ی غمناک من!
شعر شماره ۲۵ : دخترا، بخت و سعادت یار توست
شعر شماره ۲۶ : آمده است این جمله الوان زمین
پایان اشعار این بخش