در این بخش، شعرهای پارسی نعیم فراشری که با نام ” تخیلات ” شناخته می شود، نوشته شده است.
برای خواندن هر شعر، روی آن کلیک کنید :
شعر شماره 1 : شب لطیف و ماه تابان دلبر است
شعر شماره 2 : می کند هر دم طبیعت در جهان
شعر شماره 3 : نوبهارا! دلکش و جانپروری
شعر شماره 4 : مدتی، کین مهر بالای منیر
شعر شماره 5 : هر یکی از اختران تاب دار
شعر شماره 6 : ای زمان رفته! حسرت پروری
شعر شماره 7 : از کجا می آیی با چندین شکوه
شعر شماره 8 : ای فروغ عشق! بی تو زیستن
شعر شماره 9 : بامدادان که زمین و آسمان
شعر شماره 10 : این جهان آیا چرا ویران شده است؟
شعر شماره 11 : ای گلتر بلبلان را ترک کن
شعر شماره 12 : اختران با یکدگر غمزه کنان
شعر شماره 13 : جویبارا! دلنواز آواز تو
شعر شماره 14 : این زمین خاک پوش، ای مردمان
شعر شماره 15 : الوداع، ای دوستانم الوداع
شعر شماره 16 : چون به یادم آید احوال یتیم
شعر شماره 17 : ای وطن! همواره ما را دلبری
شعر شماره 18 : ای یم فرح فزای دلگشا
شعر شماره 19 : ای دریغا! ای دریغا! دخترا
شعر شماره 20 : آسمان افکند دورم از دیار
شعر شماره 21 : این دل زار و ضریرم بختیار
شعر شماره 22 : گنبد بالای بیحد و کران
شعر شماره 23 : نزد گورت باز میآیم کنون
شعر شماره 24 : ای دل شوریده ی غمناک من!
شعر شماره 25 : دخترا، بخت و سعادت یار توست
شعر شماره 26 : آمده است این جمله الوان زمین
پایان اشعار این بخش