در این بخش مثنوی های بحر متقارب رودکی نوشته شده است .
برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید :
شعر شماره 1 : باندا نمودند و خشور را
شعر شماره 2 : کفن حله شد کرم بهرامه را
شعر شماره 3 : به کوه اندرون گفت: کمکان ما
شعر شماره 4 : توانی برو کار بستن فریب
شعر شماره 5 : گرفت آب کاشه ز سرمای سخت
شعر شماره 6 : ز قلب آن چنان سوی دشمن بتاخت
شعر شماره 7 : چو گشت آن پریروی بیمار غنج
شعر شماره 8 : سگالنده ی چرخ مانند غوچ
شعر شماره 9 : که بر آب و گل نقش ما یاد کرد
شعر شماره 10 : به دشمن بر، از خشم آواز کرد
شعر شماره 11 : نفس را به عذرم چو انگیز کرد
شعر شماره 12 : ز هر خاشه‌ای خویشتن پرورد
شعر شماره 13 : نشست و سخن را همی خاش زد
شعر شماره 14 : به بادافره جاودان کردمند
شعر شماره 15 : یکی بزم خرم بیاراستند
شعر شماره 16 : تن خنگ بید، ارچه باشد سپید
شعر شماره 17 : کفیدش دل از غم، چون آن کفته نار
شعر شماره 18 : درخش، ار نخندد به وقت بهار
شعر شماره 19 : به دامم نیامد به سان تو گور
شعر شماره 20 : رسیدند زی شهر چندان فراز
شعر شماره 21 : چه خوش گفت مزدور با آن خدیش:
شعر شماره 22 : تن از خوی پر آب و دهان پر ز خاک
شعر شماره 23 : فگندند بر لاد پر نیخ سنگ
شعر شماره 24 : به یک باد اگر بیشتر تار رنگ
شعر شماره 25 : دو جوی روان از دهانش ز خلم
شعر شماره 26 : بهارست همواره هر روزیم
شعر شماره 27 : مکن خویشتن از ره راست گم
شعر شماره 28 : به دشت ار به شمشیر بگزاردم
شعر شماره 29 : اگر باشگونه بود پیرهن
شعر شماره 30 : جگر تشنگانند بی‌توشگان
شعر شماره 31 : وگر پهلوانی ندانی زبان
شعر شماره 32 : که هر گه که تیره بگردد جهان
شعر شماره 33 : بداندیش دشمن برو ویل جو
شعر شماره 34 : سرشک از مژه همچو در ریخته
شعر شماره 35 : نشسته به صد چشم بر باره‌ای
شعر شماره 36 : لب بخت پیروز را خنده ای
شعر شماره 37 : میلفنج دشمن، که دشمن یکی
شعر شماره 38 : ایا خلعت فاخر از خرمی
شعر شماره 39 : جوان بودم و پنبه فخمیدمی
شعر شماره 40 : جوان چون بدید آن نگاریده روی
شعر شماره 41 : به خنیاگری نغز آورد روی
شعر شماره 42 : به چشم دلت دید باید جهان
شعر شماره 43 : بدین آشکارت ببین آشکار
پایان اشعار این بخش
