در این بخش مثنوی های بحر خفیف رودکی نوشته شده است .
برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید :
شعر شماره ۱ : تا سمو سر برآورید از دشت
شعر شماره ۲ : نیست فکری به غیر یار مرا
شعر شماره ۳ : زرع و ذرع از بهار شد چو بهشت
شعر شماره ۴ : اشتر گرسنه کسیمه برد
شعر شماره ۵ : هر کرا راهبر زغن باشد
شعر شماره ۶ : دیوه هر چند کابرشم بکند
شعر شماره ۷ : گاو مسکین ز کید دمنه چه دید؟
شعر شماره ۸ : دور ماند از سرای خویش و تبار
شعر شماره ۹ : گرچه نامردمست آن ناکس
شعر شماره ۱۰ : دخت کسری ز نسل کیکاوس
شعر شماره ۱۱ : تبر از بس که زد به دشمن کوس
شعر شماره ۱۲ : آن که از این سخن شنید ارزش
شعر شماره ۱۳ : خویشتن پاک دار و بی‌پرخاش
شعر شماره ۱۴ : خویشتن پاک دار بی پرخاش
شعر شماره ۱۵ : خویش بیگانه گردد از پی دیش
شعر شماره ۱۶ : از بزرگی که هستی، ای خشنوک
شعر شماره ۱۷ : از تو خالی نگارخانه ی جم
شعر شماره ۱۸ : من چنین زار ازان جماش شدم
شعر شماره ۱۹ : من چنان زار ازان جماش درم
شعر شماره ۲۰ : جان ترنجیده و شکسته دلم
شعر شماره ۲۱ : باد بر تو مبارک و خنشان
شعر شماره ۲۲ : بودنی بود، می بیار اکنون
شعر شماره ۲۳ : چون نهاد او پهند را نیکو
شعر شماره ۲۴ : چون به بانگ آمد از هوا بخنو
شعر شماره ۲۵ : از شبستان ببشکم آمد شاه
شعر شماره ۲۶ : ریش و سبلت همی خضاب کنی
شعر شماره ۲۷ : آن که نشک آفرید و سرو سهی
پایان اشعار این بخش
