ایرج میرزا – قطعه شماره ۳۴
مهر مادر
رنج کشد مادر از جفای پسر لیک
آنچه کشیدست هیچ رنج نداند
رنج پسر بیشتر کشد پدر، امّا
چون پسر آدم نشد ز خویش براند
مادر بیچاره هر چه طفل کند بد
راندن او را ز خویشتن نتواند
شیره ی جان گر بوَد به کاسه ی مادر
زان نچشد تا به طفل خود نچشاند