وای از این افسردگان فریاد اهل درد کو ؟

رهی معیری – غزلیات شماره 89 اندوه دوشین دوش چون نیلوفر از غم پیچ و تابی داشتم هر نفس چون شمع لرزان اضطرابی داشتم اشک

رهی معیری – غزلیات شماره 109 مهتاب ما نقد عافیت به می ناب داده ایم خار و خس وجود به سیلاب داده ایم رخسار یار،

رهی معیری – غزلیات شماره 86 خنده ی مستانه با عزیزان درنیامیزد دل دیوانه‌ام در میان آشنایانم ولی بیگانه‌ام از سبک روحی گران آیم به

رهی معیری – غزلیات شماره 96 گلبرگ خونین ز خون رنگین بود چون لاله دامانی که من دارم بود صد پاره همچون گل گریبانی که