خوش بود گر تو یار ما باشی

عبید زاکانی – غزل شماره 27 بیش از این برگ فراق رخ جانانم نیست بیش از این قوت سرپنجه ی هجرانم نیست کرده ام عزم

عبید زاکانی – غزل شماره 33 نسیم خاک مصلی و آب رکن آباد غریب را وطن خویش می برد از یاد زهی خجسته مقامی و

عبید زاکانی – غزل شماره 59 پیوسته چشم شوخت ما را فکار دارد آن ترک مست آخر با ما چکار دارد با زلف بیقرارش دل

عبید زاکانی – غزل شماره 56 علی الصباح که نرگس پیاله بردارد سمن به عزم صبوحی کلاله بردارد چکاوک از سر مستی خروش در بندد