صائب تبریزی- غزل شماره 3869

نشاط لازمِ نقص عقول می باشد

به قدر هوش و خرد دل ملول می باشد

ز زلف چون به خط افتاد کارخوشدل باش

که این برات قریب الوصول می باشد

به خوش عیاری انگور بسته خوبیِ می

جنون خلق به قدر عقول می باشد

ببخش اگر ز تو خواهم مراد هر دو جهان

که میهمان کریمان فضول می باشد

کسی که زخمی شهرت شده است چون صائب

همیشه طالب کنج خمول می باشد