ای وزیری که صدر قدر تو را

قاآنی شیرازی – قطعه شماره 85

ای وزیری که صدر قدر تو را

هست نه خرگه بسیط بساط

تو مطاعی و کاینات مطیع

تو محیطیّ و روزگار محاط

قهر تو موجب ملال و محن

مهر تو مایه ی سرور و نشاط

بر عالی بساط میمونت

آسمان تنگ تر ز سمّ خیاط

پیش عزمت چه خیزد ازگردون

نزد شاهین چه آید از وطواط

پیر عقل تو را زمانه ردا

طفل بخت تو را ستاره قماط

مهر در جنب رای تو سایه

کوه در نزد حلم تو قیراط

چرخ انجام امر و نهی تو را

چیست دانی معلم محتاط

هست منشور احتشام تو را

آسمان صفحه و نجوم نقاط

تو سپهری و سروران انجم

تو کلیمی و مهتران اسباط

خلعتت زیب پیکر حکّام

خدمتت طوق گردن ضبّاط

گوش ارباب فضل و دانش‌ را

نیست الا محامد تو قراط

کل من غاب عن حضورک خاب

کل من بال عن ولائک شاط

جنبش خشم تو به گاه عتاب

شورش حشر را مهین اشراط

پیش نطقت حدیث آب خضر

قصه ی گوهرست و ذکر مخاط

نیل خشم تو را اجل نابل

خط مهر تو را امل خطاط

قهر تو پایمرد مرگ فجا

خشم تو دستیار موت فلاط

آن اساس منیه را بانی

این لباس‌ بلیّه را خیاط

لرزد از سطوت تو پیکر خصم

چون دل عاصی از حدیث صراط

آسمان نظم کار گیتی را

از ضمیر تو کرده استنباط

صاحبا بنده ی تو قاآنی

که کمین چاکرش‌ بود وطواط

شده از بار حادثات تنش

گوژتر ازکمانه ی خرّاط

کارش ازکینه ی فلک فاسد

چون طبیعت ز جنبش اخلاط

آسمان در عتاب او چالاک

چون شترمرغ در شکار قطاط

دهر در یاریش کند تفریط

چرخ در خواریش کند افراط

در تنش از محن فسرده روان

در دلش از الم گسسته نیاط

کارش اینک به سعی توست منوط

زانکه در ملک حکم توست مناط

تا قبیح است نزد اهل خرد

شغل اوباش و شیوه ی الواط

بارگاه تو قبله ی اشراف

آستان تو کعبه ی اشراط

ذکر خلق تو در نشیب و فراز

شکر جود تو در تلال و رهاط