قاآنی شیرازی – قطعه شماره 75
ای داور زمین و زمان کز شکوه و فر
اندر جهان ندیده نظیرت نظر هنوز
الا بر آستان جلال تو آسمان
پیش کسی نبسته به خدمت کمر هنوز
در مدح اهل فارس سرودم قصیده ای
کز رشک اوست شخص خرد خون جگر هنوز
هم اندر آن قصیده ستودم تو را چنانک
از غیرت است دست حسودان به سر هنوز
داند خدای من که نپرورده با کمال
مانند او هزار صدف یک گهر هنوز
وآن دوحه ی ثنا که برو باد آفرین
ناورده غیر رنج و عنا برگ و بر هنوز
کردم سؤال خانه و الحق ندیده ام
از این سؤال غیر مذلت اثر هنوز
کردی حوالتم به امیری که مام دهر
آزاده ای نزاده چو او یک پسر هنوز
لیکن دو هفته بیش کنون کز تغافلش
چون بدسگال جاه توام در به در هنوز
باری گواه باش که جز حرف مدح او
نگذشته بر زبانم حرفی دگر هنوز
