قاآنی شیرازی – قطعه شماره 41
ای داورگیتی که بود شهره ی آفاق
چون مهر فلک هر که به جان مهر تو ورزد
دارد رخم از خون جگر رنگ طبرخون
با آنکه بود شعر مرا طعم طبر زد
این پارسیان را که به صد بیت ستودم
مسکین تنم از همت این طایفه لرزد
صد بیت که هر بیتش ارزد به دو صد ملک
گویا بر ایشان به یکی ملک نیرزد