قاآنی شیرازی – قطعه شماره 35
ای وزیری که به دهر آنچه بود دلخواهت
همه از فضل خداوند میسر گردد
گر چکد نقطه ای از کلک تو در بحر محیط
چون سخن های تو موجش همه گوهر گردد
پشه در سایه ی اقبال تو سیمرغ شود
باز از هیبت قهر تو کبوتر گردد
قطره از تربیتت لؤلؤ رخشنده شود
ذرّه از مهر تو خورشید منوّر گردد
گر به بال پشه ای صورت حزم تو کشند
بال او سخت تر از سدّ سکندر گردد
میر ملک جم از آنجا که تو را دارد دوست
زیبد ار قدر تو با عرش برابرگردد
چند محروم ز لطف تو شود قاآنی
دل چون آینه اش از چه مکدر گردد
در علاج غمش امروز بکن تدبیری
کانچه تدبیر نمایی تو مقدر گردد
حالی او تشنه ی آب است و تویی رود روان
از لب رود روان تشنه چسان برگردد
گر چه صد ره چو قلم تو بریش بند از بند
همچنان در ره اخلاص تو با سر گردد
