شعر نخست:
قسمت مضحک این عشق وفا شد، به درک
دستم از دست تو یكباره جدا شد، به درک
تو مسافر شدی و بار سفر بستی و رفتی
و مهاجر صفت چلچله ها شد به درک
رد پای من و تو در سر هر كوچه به جاست
سهمم از تو فقط این خاطره ها شد به درک
روشنای شبم از پنجره ، سوسوی تو بود
رصد هر شب چشمت كه خطا شد به درک
صحنه آخر این قصه فروریختن آینه هاست
صحبت مردم اگر چون و چرا شد به درک
بی نزاكت شدم و حرف و كلامم شاید
واژه ی ساده ی هر بی سرو پا شد به درک
شعر دوم:
بغض غریبی در میان بیت ها جاری است، می فهمی؟
وقتی اسیر غصه ای ، لبخند اجباری است، می فهمی؟
آبی ترین بودم میان وسعت چشمت، ولی حالا
پرپر زدن در این قفس از روی ناچاری است می فهمی؟
وقتی كه در رویای من قاب تو خالی شد ندانستم
تصویرهای زندگی، كابوس بیداری است! می فهمی؟
من با تو هستم تا همیشه، تو بدون من،نه ممكن نیست
این عشق بی فرجام هم نوعی خودآزاری است، می فهمی؟
تا سد شدی، بر اشتیاق روزهای رفته از دستم
دریای پشت پلك ها، دیوان اشعاری است، می فهمی؟
شوری به پا كن در میان دفترم موجی خروشان باش
وقتی نباشی هر غزل هر واژه تكراری است، می فهمی؟
من روزه ی دلتنگی ام را با تبسم های تو وا می كنم
پس ” رَبَنّایَت ” را بخوان،هنگام افطاری است، می فهمی؟
اشعار نو
شعر نخست :
این که در انزوا نشستم ،
این که تمام پنجره ها را
بر سپیده و روشنی بستم ،
نه اینکه فراموش شدی ،
نه اینکه امیدی به بازگشتت نیست ؛
دروازه های شهر را
بعد رفتنت نگشودم
که مبادا خاطره هایت کوچ کنند .
شعر دوم:
اینجا آخر بازی نیست.
باید بیایی
برای همه چشم بستنهایم
روی بدی هایت
بمانی و چشم بگذاری.
امیدی برای پیدا کردنم هست؟
شعر سوم:
بخوان مرا ،
بخوان تا بازگردم با لبیکی که تو بسرایی ،
بخوان مرا خلیل می شوم بر همه بتهای باورم
تا ذبح کنم اسماعیل خواستنم را ،
مُحرِم می شوم بر امساک هر چه تو بفرمایی .
از شعرهای سپیدت ، سپید می پوشم
تا کعبه ای از مهر بسازم بر تاریکی دلها .
مُحرِمم کن .
واژگان کلیدی: اشعار نسیم پریشان،نمونه شعر نسیم پریشان،شاعر نسیم پریشان،یک شعر از نسیم پریشان،شعری از نسیم پریشان،شعرهای نسیم پریشان،شعر نو نسیم پریشان،شعر کوتاه نسیم پریشان،غزل نسیم پریشان،غزلی از نسیم پریشان،غزلیات نسیم پریشان،غزل های نسیم پریشان،شعر سنتی نسیم پریشان.
