مولانا-غزل شماره 504
خیز که امروز جهان آن ماست
جان و جهان ساقی و مهمان ماست
در دل و در دیده ی دیو و پری
دبدبه ی فر سلیمان ماست
رستم دستان و هزاران چو او
بنده و بازیچه ی دستان ماست
بس نبود مصر مرا این شرف
این که شهش یوسف کنعان ماست
خیز که فرمان ده جان و جهان
از کرم امروز به فرمان ماست
زهره و مه دف زن شادی ماست
بلبل جان مست گلستان ماست
کاسه ی ارزاق پیاپی شده ست
کیسه ی اقبال حرمدان ماست
شاه شهی بخش طربساز ماست
یار پری روی پری خوان ماست
آن ملک مفخر چوگان و گوی
شکر که امروز به میدان ماست
آن ملک مملکت جان و دل
در دل و در جان پریشان ماست
کیست در آن گوشه ی دل تن زده
پیش کشش کو شکرستان ماست
خازن رضوان که مه جنت است
مست رضای دل رضوان ماست
شور درافکنده و پنهان شده
او نمک عمر و نمکدان ماست
گوشه گرفته ست و جهان مست اوست
او خضر و چشمه ی حیوان ماست
چون نمک دیک و چو جان در بدن
از همه ظاهرتر و پنهان ماست
نیست نماینده و خود جمله اوست
خود همه ماییم چو او آن ماست
بیش مگو حجت و برهان که عشق
در خمشی حجت و برهان ماست