ادبستان شعر پارسی تارنمایی ویژه ی شعر و ادب

0.0 00 آواز و آوازه هر دو به معنی صوت و بانگ است و استفاده ی هر کدام از آن ها در جمله به جای یکدیگر درست است ، در گذشته ” آواز ” معنی شهرت و معروفیت نیز داشت که اکنون منسوخ شده ولی “آوازه ” کماکان این معنی …

1.0 01 گدای حضرت او باش و پادشاهی کن مکن مخالفت او و هر چه خواهی کن مرا ز عالم علوی فرشتگان هر دم ندا کنند که درویش باش و پادشاهی کن چو جم مباش به سلطانی زمین قانع بکوش و سلطان از ماه تا ماهی کن اگر چه هر …

1.0 01 شعر نخست :   چگونه شرح دهم حال و روزگار خودم؟ چگونه شرح دهم از خودم کنار خودم؟ شبم برای تو شد ، روز من برای تو شد برای بودن تو ، خوب به افتخار خودم که بی بهانه بهانه برای من بودی که بی بهانه شدی نازنین …

0.0 00 روی زخم هایم نمک بریز بگذار خاطره ی تو داغی شود بر سینه ام ***** گفتی تا دلتنگم شدی تار گیسویم را بسوز آنقدر دست دست کردم تار گیسویت را باد برد حالا سالهاست باد آتش می زنم . ***** دست در دست من بگذار تا از بیزاری …

0.0 00 شعر نخست :   هر جا که بودی من آنجا بوده ام در تمامی مکان هایی که هنوز شاید باشی یا قسمتی از تو یا از نگاهت به زوال می رسد . آیا این حجم خالی تحلیل رونده از تو ناگهان فضایی به وجود می آورد از نبودنت …

0.0 00 شعر نخست :   هی مگویید ای جوانان جعلّق : کار نیست کار هست اما برای مردم بیکار نیست ! آن مدیر چند شغله زحمتش را می کشد پس مشو پاپیچ کار و فکر کن انگار نیست راز الافی ز مسئولی وزین جویا شدم گفت: این جز فتنه …

0.0 00 یکی از واژگانی که همیشه نوشتن آن برای ما دردسرساز بوده ، واژه ی ” سوال ” است ! ” سوال ” واژه ای عربی است. برخی آن را به صورت ” سئوال ” می نویسند که اشتباه است . در زبان عربی شکل درست آن به صورت …

0.0 00 شعر نخست :   مشعل دست رهروان ادب است مطلع شمس خاوران ادب است آسمان پایه ای اگر دارد شهستون زیر آسمان ادب است گله ی اختران به مرز شبان بی شبان نیست و شبان ادب است ننشاند خسی به چشم کسی سخت سوگند کهکشان ادب است روز …

0.0 00   با تو می شد تا ستاره پر کشید طرحی از شوق کبوترها کشید با تو می شد عشق را آغاز کرد در هوای عاشقی پرواز کرد با تو حتی آسمان آبی تر است چشمهای قاصدک بی تو، تر است با تو می شد آب را احساس کرد …

0.0 00 نشان گور من نعلی ست که هر شب با ماه می آمیزد و هر صبح بر پای مادیانی می نشیند تا کلید گور مرا آن سوی رودها بیفکند . ***** از کتف می آغازد نيزه بر تيره ی پشت تا شراع کشد زخم بر اطلس گونه ها خنده …

0.0 00 شعر نخست :   حضرت فاصله بی حوصله ام سخت نگیر چند سالی ست سراسر گله ام سخت نگیر غرق پاییز ترین فصل غم و اندوهم داغدار سفر چلچله ام سخت نگیر شانه شانه پرم از هق هق تنهایی و اشک سالها در گسل زلزله ام سخت نگیر …

0.0 00 شعر نخست :   چه رفته است که صبحی دگر نمی آید “شب فراق به پایان مگر نمی آید؟” کجاست اهل دلی تا دعا کند، قدری که از دعای چو من هیچ اثر نمی آید هزار مرتبه در را زدم ولی افسوس کسی به دیدن من پشت در …