ادبستان شعر پارسی تارنمایی ویژه ی شعر و ادب
حرف ی
غزل شماره 2427 : گر باغ از او واقف بدی از شاخ تر خون آمدی
غزل شماره 2428 : فصل بهاران شد ببین بستان پر از حور و پری
غزل شماره 2429 : ای در طواف ماه تو ماه و سپهر مشتری
غزل شماره 2430 : ای آن که بر اسب بقا از دیر فانی می‌روی
غزل شماره 2431 : این عشق گردان کو به کو بر سر نهاده طبله‌ای
غزل شماره 2432 : ای رونق هر گلشنی وی روزن هر خانه‌ای
غزل شماره 2433 : ای آنک اندر باغ جان آلاجقی برساختی
غزل شماره 2434 : از دار ملک لم یزل ای شاه سلطان آمدی
غزل شماره 2435 : من دوش دیدم سر دل اندر جمال دلبری
غزل شماره 2436 : ای یار اگر نیکو کنی اقبال خود صدتو کنی
غزل شماره 2437 : ای یوسف خوش نام هی در ره میا بی‌همرهی
غزل شماره 2438 : دزدید جمله رخت ما لولی و لولی زاده‌ای
غزل شماره 2439 : دامن کشانم می‌کشد در بتکده عیاره‌ای
غزل شماره 2440 : ای آفتاب سرکشان با کهکشان آمیختی
غزل شماره 2441 : آخر مراعاتی بکن مر بی‌دلان را ساعتی
غزل شماره 2442 : بانکی عجب از آسمان در می‌رسد هر ساعتی
غزل شماره 2443 : ای تو ملول از کار من من تشنه تر هر ساعتی
غزل شماره 2444 : چون درشوی در باغ دل مانند گل خوش بو شوی
غزل شماره 2445 : از بامدادان ساغری پر کرد خوش خماره‌ای
غزل شماره 2446 : ای شهسوار خاص بک کز عالم جان تاختی
غزل شماره 2447 : یک ساعت ار دو قبلکی از عقل و جان برخاستی
غزل شماره 2448 : ای داده جان را لطف تو خوشتر ز مستی حالتی
غزل شماره 2449 : من پیش از این می‌خواستم گفتار خود را مشتری
غزل شماره 2450 : در دل خیالش زان بود تا تو به هر سو ننگری
غزل شماره 2451 : دریوزه‌ای دارم ز تو در اقتضای آشتی
غزل شماره 2452 : ای دل نگویی چون شدی ور عشق روزافزون شدی
غزل شماره 2453 : بویی ز گردون می‌رسد با پرسش و دلداریی
غزل شماره 2454 : عیش جهان پیسه بود گاه خوشی گاه بدی
غزل شماره 2455 : برگذری درنگری جز دل خوبان نبری
غزل شماره 2456 : هم نظری هم خبری هم قمران را قمری
غزل شماره 2457 : ای دل سرگشته شده در طلب یاوه روی
غزل شماره 2458 : سنگ مزن بر طرف کارگه شیشه گری
غزل شماره 2459 : عارف گوینده اگر تا سحر صبر کنی
غزل شماره 2460 : تو نه چنانی که منم من نه چنانم که تویی
غزل شماره 2461 : چون دل من جست ز تن بازنگشتی چه شدی
غزل شماره 2462 : طوطی و طوطی بچه‌ای قند به صد ناز خوری
غزل شماره 2463 : آه چه دیوانه شدم در طلب سلسله‌ای
غزل شماره 2464 : هر طربی که در جهان گشت ندیم کهتری
غزل شماره 2465 : آمده‌ای که راز من بر همگان بیان کنی
غزل شماره 2466 : ای که به لطف و دلبری از دو جهان زیاده‌ای
غزل شماره 2467 : کعبه طواف می‌کند بر سر کوی یک بتی
غزل شماره 2468 : نیست به جز دوام جان ز اهل دلان روایتی
غزل شماره 2469 : آه خجسته ساعتی که صنما به من رسی
غزل شماره 2470 : جان به فدای عاشقان خوش هوسی است عاشقی
غزل شماره 2471 : سوخت یکی جهان به غم آتش غم پدید نی
غزل شماره 2472 : چشم تو خواب می‌رود یا که تو ناز می‌کنی
غزل شماره 2473 : آب تو ده گسسته را در دو جهان سقا تویی
غزل شماره 2474 : ریگ ز آب سیر شد من نشدم زهی زهی
غزل شماره 2475 : باز ترش شدی مگر یار دگر گزیده‌ای
غزل شماره 2476 : هین که خروس بانگ زد وقت صبوح یافتی
غزل شماره 2477 : سرکه هفت ساله را از لب او حلاوتی
غزل شماره 2478 : باز چه شد تو را دلا باز چه مکر اندری
غزل شماره 2479 : پیش از آنک از عدم کرد وجودها سری
غزل شماره 2480 : ای دل بی‌قرار من راست بگو چه گوهری
غزل شماره 2481 : با همگان فضولکی چون که به ما ملولکی
غزل شماره 2482 : ای که لب تو چون شکر هان که قرابه نشکنی
غزل شماره 2483 : تلخ کنی دهان من قند به دیگران دهی
غزل شماره 2484 : خواجه اگر تو همچو ما بیخود و شوخ و مستیی
غزل شماره 2485 : یاور من تویی بکن بهر خدای یاریی
غزل شماره 2486 : ای زده مطرب غمت در دل ما ترانه‌ای
غزل شماره 2487 : هست به خطه عدم شور و غبار و غارتی
غزل شماره 2488 : ای که غریب آتشی در دل و جان ما زدی
غزل شماره 2489 : گر ز تو بوسه ای خرد صد مه و مهر و مشتری
غزل شماره 2490 : ساقی جان فزای من بهر خدا ز کوثری
غزل شماره 2491 : جمع مکن تو برف را بر خود تا که نفسری
غزل شماره 2492 : هر بشری که صاف شد در دو جهان ورا دلی
غزل شماره 2493 : رو بنمودی به تو گر همگی نه جانمی
غزل شماره 2494 : زرگر آفتاب را بسته گاز می‌کنی
غزل شماره 2495 : آنک بخورد دم به دم سنگ جفای صدمنی
غزل شماره 2496 : خواجه ترش مرا بگو سرکه به چند می‌دهی
غزل شماره 2497 : صبح چو آفتاب زد رایت روشناییی
غزل شماره 2498 : مرا سودای آن دلبر ز دانایی و قرایی
غزل شماره 2499 : مسلمانان مسلمانان مرا ترکی است یغمایی
غزل شماره 2500 : چه افسردی در آن گوشه چرا تو هم نمی‌گردی
غزل شماره 2501 : گرم سیم و درم بودی مرا مونس چه کم بودی
غزل شماره 2502 : امیر دل همی‌گوید تو را گر تو دلی داری
غزل شماره 2503 : چو سرمست منی ای جان ز خیر و شر چه اندیشی
غزل شماره 2504 : اگر زهر است اگر شکر چه شیرین است بی‌خویشی
غزل شماره 2505 : چو بی گه آمدی باری درآ مردانه‌ای ساقی
غزل شماره 2506 : مبارک باشد آن رو را بدیدن بامدادانی
غزل شماره 2507 : بیامد عید ای ساقی عنایت را نمی‌دانی
غزل شماره 2508 : مرا آن دلبر پنهان همی‌گوید به پنهانی
غزل شماره 2509 : بر دیوانگان امروز آمد شاه پنهانی
غزل شماره 2510 : مرا پرسید آن سلطان به نرمی و سخن خایی
غزل شماره 2511 : به باغ و چشمه حیوان چرا این چشم نگشایی
غزل شماره 2512 : رها کن ماجرا ای جان فروکن سر ز بالایی
غزل شماره 2513 : بیا ای عارف مطرب چه باشد گر ز خوش خویی
غزل شماره 2514 : درآمد در میان شهر آدم زفت سیلابی
غزل شماره 2515 : یکی گنجی پدید آمد در آن دکان زرکوبی
غزل شماره 2516 : اگر الطاف شمس الدین بدیده برفتادستی
غزل شماره 2517 : ز رنگ روی شمس الدین گرم خود بو و رنگستی
غزل شماره 2518 : اگر امروز دلدارم کند چون دوش بدمستی
غزل شماره 2519 : غلام پاسبانانم که یارم پاسبانستی
غزل شماره 2520 : گر آبت بر جگر بودی دل تو پس چه کاره ستی
غزل شماره 2521 : اگر یار مرا از من غم و سودا نبایستی
غزل شماره 2522 : دل پردرد من امشب بنوشیده‌ست یک دردی
غزل شماره 2523 : دل آتش پرست من که در آتش چو گوگردی
غزل شماره 2524 : اگر آب و گل ما را چو جان و دل پری بودی
غزل شماره 2525 : اگر گل‌های رخسارش از آن گلشن بخندیدی
غزل شماره 2526 : نکو بنگر به روی من نه آنم من که هر باری
غزل شماره 2527 : بنامیزد نگویم من که تو آنی که هر باری
غزل شماره 2528 : مروت نیست در سرها که اندازند دستاری
غزل شماره 2529 : ایا نزدیک جان و دل چنین دوری روا داری
غزل شماره 2530 : دلم همچون قلم آمد در انگشتان دلداری
غزل شماره 2531 : چو سرمست منی ای جان ز درد سر چه غم داری
غزل شماره 2532 : کی افسون خواند در گوشت که ابرو پرگره داری
غزل شماره 2533 : برآ بر بام ای عارف بکن هر نیم شب زاری
غزل شماره 2534 : مها یک دم رعیت شو مرا شه دان و سالاری
غزل شماره 2535 : هر آن بیمار مسکین را که از حد رفت بیماری
غزل شماره 2536 : مثال باز رنجورم زمین بر من ز بیماری
غزل شماره 2537 : مگر دانید با دلبر به حق صحبت و یاری
غزل شماره 2538 : حجاب از چشم بگشایی که سبحان الذی اسری
غزل شماره 2539 : یکی طوطی مژده آور یکی مرغی خوش آوازی
غزل شماره 2540 : چو شیر و انگبین جانا چه باشد گر درآمیزی
غزل شماره 2541 : الا ای جان جان جان چو می‌بینی چه می‌پرسی
غزل شماره 2542 : بتاب ای ماه بر یارم بگو یارا اغا پوسی
غزل شماره 2543 : بیا ای شاه خودکامه نشین بر تخت خودکامی
غزل شماره 2544 : شنیدم کاشتری گم شد ز کردی در بیابانی
غزل شماره 2545 : مگر مستی نمی‌دانی که چون زنجیر جنبانی
غزل شماره 2546 : سحرگه گفتم آن مه را که ای من جسم و تو جانی
غزل شماره 2547 : شدم از دست یک باره ز دست عشق تا دانی
غزل شماره 2548 : تو استظهار آن داری که رو از ما بگردانی
غزل شماره 2549 : چو دید آن طره کافر مسلمان شد مسلمانی
غزل شماره 2550 : یکی دودی پدید آمد سحرگاهی به هامونی
غزل شماره 2551 : دلی یا دیده عقلی تو یا نور خدابینی
غزل شماره 2552 : کجا باشد دورویان را میان عاشقان جایی
غزل شماره 2553 : کجا شد عهد و پیمانی که می‌کردی نمی‌گویی
غزل شماره 2554 : اگر بی‌من خوشی یارا به صد دامم چه می‌بندی
غزل شماره 2555 : چرا چون ای حیات جان در این عالم وطن داری
غزل شماره 2556 : زهی چشم مرا حاصل شده آیین خون ریزی
غزل شماره 2557 : هر آن چشمی که گریان است در عشق دلارامی
غزل شماره 2558 : الا ای نقش روحانی چرا از ما گریزانی
غزل شماره 2559 : الا ای یوسف مصری از این دریای ظلمانی
غزل شماره 2560 : الا ای جان قدس آخر به سوی من نمی‌آیی
غزل شماره 2561 : مسلمانان مسلمانان مرا جانی است سودایی
غزل شماره 2562 : یکی فرهنگ دیگر نو برآر ای اصل دانایی
غزل شماره 2563 : من پای همی‌کوبم ای جان و جهان دستی
غزل شماره 2564 : گر عشق بزد راهم ور عقل شد از مستی
غزل شماره 2565 : ای دوست ز شهر ما ناگه به سفر رفتی
غزل شماره 2566 : آورد طبیب جان یک طبله ره آوردی
غزل شماره 2567 : افتاد دل و جانم در فتنه طراری
غزل شماره 2568 : یک حمله و یک حمله کآمد شب و تاریکی
غزل شماره 2569 : آن زلف مسلسل را گر دام کنی حالی
غزل شماره 2570 : پنهان به میان ما می‌گردد سلطانی
غزل شماره 2571 : ای شاه مسلمانان وی جان مسلمانی
غزل شماره 2572 : جانا به غریبستان چندین به چه می‌مانی
غزل شماره 2573 : در پرده خاک ای جان عیشی است به پنهانی
غزل شماره 2574 : از آتش ناپیدا دارم دل بریانی
غزل شماره 2575 : هر لحظه یکی صورت می‌بینی و زادن نی
غزل شماره 2576 : ای خواجه سلام علیک از زحمت ما چونی
غزل شماره 2577 : همرنگ جماعت شو تا لذت جان بینی
غزل شماره 2578 : ای بود تو از کی نی وی ملک تو تا کی نی
غزل شماره 2579 : با هر کی تو درسازی می‌دانک نیاسایی
غزل شماره 2580 : ای خیره نظر در جو پیش آ و بخور آبی
غزل شماره 2581 : ای سوخته یوسف در آتش یعقوبی
غزل شماره 2582 : خواهم که روم زین جا پایم بگرفتستی
غزل شماره 2583 : آمد مه ما مستی دستی فلکا دستی
غزل شماره 2584 : ماییم در این گوشه پنهان شده از مستی
غزل شماره 2585 : گر نرگس خون خوارش دربند امانستی
غزل شماره 2586 : گر هیچ نگارینم بر خلق عیانستی
غزل شماره 2587 : ای ساکن جان من آخر به کجا رفتی
غزل شماره 2588 : ای یار غلط کردی با یار دگر رفتی
غزل شماره 2589 : نه چرخ زمرد را محبوس هوا کردی
غزل شماره 2590 : ای پرده در پرده بنگر که چه‌ها کردی
غزل شماره 2591 : ای پرده در پرده بنگر که چه‌ها کردی
غزل شماره 2592 : ای صورت روحانی امروز چه آوردی
غزل شماره 2593 : گر شمس و قمر خواهی نک شمس و قمر باری
غزل شماره 2594 : از مرگ چه اندیشی چون جان بقا داری
غزل شماره 2595 : امشب پریان را من تا روز به دلداری
غزل شماره 2596 : نظاره چه می‌آیی در حلقه بیداری
غزل شماره 2597 : گر روی بگردانی تو پشت قوی داری
غزل شماره 2598 : ای جان و جهان آخر از روی نکوکاری
غزل شماره 2599 : ای بر سر بازارت صد خرقه به زناری
غزل شماره 2600 : گفتم که بجست آن مه از خانه چو عیاری
غزل شماره 2601 : ای بر سر هر سنگی از لعل لبت نوری
غزل شماره 2602 : ای دشمن عقل من وی داروی بی‌هوشی
غزل شماره 2603 : ای بر سر و پا گشته داری سر حیرانی
غزل شماره 2604 : آن چهره و پیشانی شد قبله حیرانی
غزل شماره 2605 : ای باغ همی‌دانی کز باد کی رقصانی
غزل شماره 2606 : مانده شدم از گفتن تا تو بر ما مانی
غزل شماره 2607 : آن ماه همی‌تابد بر چرخ و زمین یا نی
غزل شماره 2608 : افند کلیمیرا از زحمت ما چونی
غزل شماره 2609 : در عشق کجا باشد مانند تو عشقینی
غزل شماره 2610 : چون بسته کنی راهی آخر بشنو آهی
غزل شماره 2611 : جانا تو بگو رمزی از آتش همراهی
غزل شماره 2612 : در کوی کی می‌گردی ای خواجه چه می‌خواهی
غزل شماره 2613 : ای شادی آن روزی کز راه تو بازآیی
غزل شماره 2614 : ما می‌نرویم ای جان زین خانه دگر جایی
غزل شماره 2615 : هم پهلوی خم سر نه‌ای خواجه هرجایی
غزل شماره 2616 : من نیت آن کردم تا باشم سودایی
غزل شماره 2617 : عیسی چو تویی جانا ای دولت ترسایی
غزل شماره 2618 : جانا نظری فرما چون جان نظرهایی
غزل شماره 2619 : گل گفت مرا نرمی از خار چه می‌جویی
غزل شماره 2620 : ای دل به ادب بنشین برخیز ز بدخویی
غزل شماره 2621 : از هر چه ترنجیدی با دل تو بگو حالی
غزل شماره 2622 : ای خواجه تو چه مرغی نامت چه چرا شایی
غزل شماره 2623 : ما گوش شماییم شما تن زده تا کی
غزل شماره 2624 : برخیز که جان است و جهان است و جوانی
غزل شماره 2625 : گر علم خرابات تو را همنفسستی
غزل شماره 2626 : ای دل تو در این غارت و تاراج چه دیدی
غزل شماره 2627 : عاشق شو و عاشق شو بگذار زحیری
غزل شماره 2628 : هر روز بگه ای شه دلدار درآیی
غزل شماره 2629 : ای ماه اگر باز بر این شکل بتابی
غزل شماره 2630 : یا ساقی شرف بشراباتک زندی
غزل شماره 2631 : تو دوش رهیدی و شب دوش رهیدی
غزل شماره 2632 : ای جان گذرکرده از این گنبد ناری
غزل شماره 2633 : در خانه خود یافتم از شاه نشانی
غزل شماره 2634 : امروز در این شهر نفیر است و فغانی
غزل شماره 2635 : امروز سماع است و مدام است و سقایی
غزل شماره 2636 : ای مونس ما خواجه ابوبکر ربابی
غزل شماره 2637 : امروز سماع است و شراب است و صراحی
غزل شماره 2638 : ای آنک به دل‌ها ز حسد خار خلیدی
غزل شماره 2639 : برخیز که صبح است و صبوح است و سکاری
غزل شماره 2640 : مگریز ز آتش که چنین خام بمانی
غزل شماره 2641 : گیرم که نبینی رخ آن دختر چینی
غزل شماره 2642 : زان جای بیا خواجه بدین جای نه جایی
غزل شماره 2643 : ای شاه تو ترکی عجمی وار چرایی
غزل شماره 2644 : یک روز مرا بر لب خود میر نکردی
غزل شماره 2645 : بخوردم از کف دلبر شرابی
غزل شماره 2646 : چه باشد گر چو عقل و جان نخسبی
غزل شماره 2647 : دلا چون واقف اسرار گشتی
غزل شماره 2648 : دریغا کز میان ای یار رفتی
غزل شماره 2649 : منم فانی و غرقه در ثبوتی
غزل شماره 2650 : تو آن ماهی که در گردون نگنجی
غزل شماره 2651 : کریما تو گلی یا جمله قندی
غزل شماره 2652 : نگارا تو در اندیشه درازی
غزل شماره 2653 : گر این سلطان ما را بنده باشی
غزل شماره 2654 : ببین این فتح ز استفتاح تا کی
غزل شماره 2655 : تو نقشی نقش بندان را چه دانی
غزل شماره 2656 : نه آتش‌های ما را ترجمانی
غزل شماره 2657 : دلا تا نازکی و نازنینی
غزل شماره 2658 : اگر درد مرا درمان فرستی
غزل شماره 2659 : کسی کو را بود در طبع سستی
غزل شماره 2660 : چرا ز اندیشه ای بیچاره گشتی
غزل شماره 2661 : کجا شد عهد و پیمانی که کردی
غزل شماره 2662 : دلا رو رو همان خون شو که بودی
غزل شماره 2663 : مرا چون ناف بر مستی بریدی
غزل شماره 2664 : از این تنگین قفس جانا پریدی
غزل شماره 2665 : صلا ای صوفیان کامروز باری
غزل شماره 2666 : به تن این جا به باطن در چه کاری
غزل شماره 2667 : مبارک باد بر ما این عروسی
غزل شماره 2668 : خبر واده کز این دنیای فانی
غزل شماره 2669 : برفتیم ای عقیق لامکانی
غزل شماره 2670 : خوشی آخر بگو ای یار چونی
غزل شماره 2671 : بر من نیستی یارا کجایی
غزل شماره 2672 : دلا در روزه مهمان خدایی
غزل شماره 2673 : سؤالی دارم ای خواجه خدایی
غزل شماره 2674 : هلا ای آب حیوان از نوایی
غزل شماره 2675 : بیاموز از پیمبر کیمیایی
غزل شماره 2676 : سبک بنواز ای مطرب ربابی
غزل شماره 2677 : سلام علیک ای مقصود هستی
غزل شماره 2678 : اگر خورشید جاویدان نگشتی
غزل شماره 2679 : ز ما برگشتی و با گل فتادی
غزل شماره 2680 : چنین باشد چنین گوید منادی
غزل شماره 2681 : کجا شد عهد و پیمان را چه کردی
غزل شماره 2682 : به بخت و طالع ما ای افندی
غزل شماره 2683 : نگارا تو گلی یا جمله قندی
غزل شماره 2684 : شنودم من که چاکر را ستودی
غزل شماره 2685 : دگرباره شه ساقی رسیدی
غزل شماره 2686 : اگر یار مرا از من برآری
غزل شماره 2687 : صلا ای صوفیان کامروز باری
غزل شماره 2688 : صلا ای صوفیان کامروز باری
غزل شماره 2689 : منم غرقه درون جوی باری
غزل شماره 2690 : چو عشق آمد که جان با من سپاری
غزل شماره 2691 : نگفتم دوش ای زین بخاری
غزل شماره 2692 : به جان تو پس گردن نخاری
غزل شماره 2693 : به تن با ما به دل در مرغزاری
غزل شماره 2694 : مرا بگرفت روحانی نگاری
غزل شماره 2695 : متاز ای دل سوی دریای ناری
غزل شماره 2696 : مرا در خنده می‌آرد بهاری
غزل شماره 2697 : بدید این دل درون دل بهاری
غزل شماره 2698 : خداوندا زکات شهریاری
غزل شماره 2699 : ندارد مجلس ما بی‌تو نوری
غزل شماره 2700 : ز هر چیزی ملول است آن فضولی
غزل شماره 2701 : مرا هر لحظه قربان است جانی
غزل شماره 2702 : مگیر ای ساقی از مستان کرانی
غزل شماره 2703 : ز مهجوران نمی‌جویی نشانی
غزل شماره 2704 : برون کن سر که جان سرخوشانی
غزل شماره 2705 : مرا هر لحظه منزل آسمانی
غزل شماره 2706 : چه دلشادم به دلدار خدایی
غزل شماره 2707 : کجایید ای شهیدان خدایی
غزل شماره 2708 : تو هر روزی از آن پشته برآیی
غزل شماره 2709 : دلاراما چنین زیبا چرایی
غزل شماره 2710 : بیا ای غم که تو بس باوفایی
غزل شماره 2711 : بیا ای یار کامروز آن مایی
غزل شماره 2712 : بیا جانا که امروز آن مایی
غزل شماره 2713 : چنان گشتم ز مستی و خرابی
غزل شماره 2714 : چو اسم شمس دین اسما تو دیدی
غزل شماره 2715 : مرا اندر جگر بنشست خاری
غزل شماره 2716 : بگفتم با دلم آخر قراری
غزل شماره 2717 : تو جانا بی‌وصالش در چه کاری
غزل شماره 2718 : بیا ای آنک سلطان جمالی
غزل شماره 2719 : مگر تو یوسفان را دلستانی
غزل شماره 2720 : تو تا بنشسته‌ای بر دار فانی
غزل شماره 2721 : نه آتش‌های ما را ترجمانی
غزل شماره 2722 : به کوی دل فرورفتم زمانی
غزل شماره 2723 : دیدی که چه کرد یار ما دیدی
غزل شماره 2724 : روز ار دو هزار بار می‌آیی
غزل شماره 2725 : مندیش از آن بت مسیحایی
غزل شماره 2726 :ای دیده ز نم زبون نگشتی
غزل شماره 2727 : گر وسوسه ره دهی به گوشی
غزل شماره 2728 : باغ است و بهار و سرو عالی
غزل شماره 2729 : با این همه مهر و مهربانی
غزل شماره 2730 : آورد خبر شکرستانی
غزل شماره 2731 : بشنیده بدم که جان جانی
غزل شماره 2732 : ای ساقی باده معانی
غزل شماره 2733 : ای وصل تو آب زندگانی
غزل شماره 2734 : ای بی‌تو حرام زندگانی
غزل شماره 2735 : برجه که بهار زد صلایی
غزل شماره 2736 : چون سوی برادری بپویی
غزل شماره 2737 : مجلس چو چراغ و تو چو آبی
غزل شماره 2738 : من پار بخورده‌ام شرابی
غزل شماره 2739 : ای یار یگانه چند خسبی
غزل شماره 2740 : بازم صنما چه می‌فریبی
غزل شماره 2741 : ای آنک تو خواب ما ببستی
غزل شماره 2742 : ای آنک تو خواب ما ببستی
غزل شماره 2743 : رو رو که از این جهان گذشتی
غزل شماره 2744 : روز طرب است و سال شادی
غزل شماره 2745 : آخر گل و خار را بدیدی
غزل شماره 2746 : آن را که به لطف سر بخاری
غزل شماره 2747 : خضری به میان سینه داری
غزل شماره 2748 : می‌آید سنجق بهاری
غزل شماره 2749 : ای چشم و چراغ شهریاری
غزل شماره 2750 : ای جان و جهان چه می‌گریزی
غزل شماره 2751 : از قصه حال ما نپرسی
غزل شماره 2752 : ای دلبر بی‌دلان صوفی
غزل شماره 2753 : ای آنک تو شاه مطربانی
غزل شماره 2754 : روزی که مرا ز من ستانی
غزل شماره 2755 : چون عشق کند شکرفشانی
غزل شماره 2756 : ای وصل تو اصل شادمانی
غزل شماره 2757 : کژزخمه مباش تا توانی
غزل شماره 2758 : مست می عشق را حیا نی
غزل شماره 2759 : گویم سخن لب تو یا نی
غزل شماره 2760 : با دل گفتم چرا چنینی
غزل شماره 2761 : در خون دلم رسید فتوی
غزل شماره 2762 : در عشق هر آنک شد فدایی
غزل شماره 2763 : عشق است دلاور و فدایی
غزل شماره 2764 : ماها چو به چرخ دل برآیی
غزل شماره 2765 : آن شمع چو شد طرب فزایی
غزل شماره 2766 : ای بی‌تو محال جان فزایی
غزل شماره 2767 : گر یار لطیف و باوفایی
غزل شماره 2768 : ساقی انصاف خوش لقایی
غزل شماره 2769 : برخیز و بزن یکی نوایی
غزل شماره 2770 : رخ‌ها بنگر تو زعفرانی
غزل شماره 2771 : ای قلب و درست را روایی
غزل شماره 2772 : ای آنک تو خواب ما ببستی
غزل شماره 2773 : با یار بساز تا توانی
غزل شماره 2774 : در فنای محض افشانند مردان آستی
غزل شماره 2775 : مرغ دل پران مبا جز در هوای بیخودی
غزل شماره 2776 : ای رها کرده تو باغی از پی انجیرکی
غزل شماره 2777 : شاد آن صبحی که جان را چاره آموزی کنی
غزل شماره 2778 : ای خدایی که مفرح بخش رنجوران تویی
غزل شماره 2779 : بانگ می‌زن ای منادی بر سر هر رسته‌ای
غزل شماره 2780 : در شرابم چیز دیگر ریختی درریختی
غزل شماره 2781 : ساقیا بر خاک ما چون جرعه‌ها می‌ریختی
غزل شماره 2782 : گر شراب عشق کار جان حیوانیستی
غزل شماره 2783 : ای نرفته از دل من اندرآ شاد آمدی
غزل شماره 2784 : در جهان گر بازجویی نیست بی‌سودا سری
غزل شماره 2785 : گر من از اسرار عشقش نیک دانا بودمی
غزل شماره 2786 : آتشینا آب حیوان از کجا آورده‌ای
غزل شماره 2787 : ای مهی کاندر نکویی از صفت افزوده‌ای
غزل شماره 2788 : آه از آن رخسار برق انداز خوش عیاره‌ای
غزل شماره 2789 : پیش شمع نور جان دل هست چون پروانه‌ای
غزل شماره 2790 : بار دیگر ملتی برساختی برساختی
غزل شماره 2791 : هر دلی را گر سوی گلزار جانان خاستی
غزل شماره 2792 : سر نهاده بر قدم‌های بت چین نیستی
غزل شماره 2793 : این چه چتر است این که بر ملک ابد برداشتی
غزل شماره 2794 : ای ملامت گر تو عاشق را سبک پنداشتی
غزل شماره 2795 : ای تو جان صد گلستان از سمن پنهان شدی
غزل شماره 2796 : ای که جان‌ها خاک پایت صورت اندیش آمدی
غزل شماره 2797 : تا بنستانی تو انصاف از جهود خیبری
غزل شماره 2798 : در دو چشم من نشین ای آن که از من منتری
غزل شماره 2799 : بی گهان شد هر رفتن سوی روزن ننگری
غزل شماره 2800 : در میان جان نشین کامروز جان دیگری
غزل شماره 2801 : عاشقان را آتشی وآنگه چه پنهان آتشی
غزل شماره 2802 : آخر ای دلبر تو ما را می‌نجویی اندکی
غزل شماره 2803 : ساقیا شد عقل‌ها هم خانه دیوانگی
غزل شماره 2804 : چون تو آن روبند را از روی چون مه برکنی
غزل شماره 2805 : ای خوشا عیشی که باشد ای خوشا نظاره‌ای
غزل شماره 2806 : آه کان سایه خدا گوهردلی پرمایه‌ای
غزل شماره 2807 : گشت جان از صدر شمس الدین یکی سوداییی
غزل شماره 2808 : گر چه در مستی خسی را تو مراعاتی کنی
غزل شماره 2809 : ساخت بغراقان به رسم عید بغراقانیی
غزل شماره 2810 : ای بداده دیده‌های خلق را حیرانیی
غزل شماره 2811 : از هوای شمس دین بنگر تو این دیوانگی
غزل شماره 2812 : ای دهان آلوده جانی از کجا می خورده‌ای
غزل شماره 2813 : اقتلونی یا ثقاتی ان فی قتلی حیاتی
غزل شماره 2814 : خنک آن دم که به رحمت سر عشاق بخاری
غزل شماره 2815 : بمشو همره مرغان که چنین بی‌پر و بالی
غزل شماره 2816 : که شکیبد ز تو ای جان که جگرگوشه جانی
غزل شماره 2817 : مکن ای دوست نشاید که بخوانند و نیایی
غزل شماره 2818 : صنما چونک فریبی همه عیار فریبی
غزل شماره 2819 : اگر او ماه منستی شب من روز شدستی
غزل شماره 2820 : چو به شهر تو رسیدم تو ز من گوشه گزیدی
غزل شماره 2821 : تو ز هر ذره وجودت بشنو ناله و زاری
غزل شماره 2822 : تو فقیری تو فقیری تو فقیر ابن فقیری
غزل شماره 2823 : ز کجایی ز کجایی هله ای مجلس سامی
غزل شماره 2824 : مه ما نیست منور تو مگر چرخ درآیی
غزل شماره 2825 : مثل ذره روزن همگان گشته هوایی
غزل شماره 2826 : همه چون ذره روزن ز غمت گشته هوایی
غزل شماره 2827 : بده ای دوست شرابی که خدایی است خدایی
غزل شماره 2828 : خبری است نورسیده تو مگر خبر نداری
غزل شماره 2829 : تو نفس نفس بر این دل هوسی دگر گماری
غزل شماره 2830 : هله پاسبان منزل تو چگونه پاسبانی
غزل شماره 2831 : چو نماز شام هر کس بنهد چراغ و خوانی
غزل شماره 2832 : صنما چنان لطیفی که به جان ما درآیی
غزل شماره 2833 : سوی باغ ما سفر کن بنگر بهار باری
غزل شماره 2834 : به مبارکی و شادی بستان ز عشق جامی
غزل شماره 2835 : ز گزاف ریز باده که تو شاه ساقیانی
غزل شماره 2836 : به چه روی پشت آرم به کسی که از گزینی
غزل شماره 2837 : هله عاشقان بشارت که نماند این جدایی
غزل شماره 2838 : صفت خدای داری چو به سینه‌ای درآیی
غزل شماره 2839 : بکشید یار گوشم که تو امشب آن مایی
غزل شماره 2840 : منگر به هر گدایی که تو خاص از آن مایی
غزل شماره 2841 : به خدا کسی نجنبد چو تو تن زنی نجنبی
غزل شماره 2842 : بت من ز در درآمد به مبارکی و شادی
غزل شماره 2843 : هله ای پری شب رو که ز خلق ناپدیدی
غزل شماره 2844 : تو کیی در این ضمیرم که فزونتر از جهانی
غزل شماره 2845 : بت من به طعنه گوید چه میان ره فتادی
غزل شماره 2846 : چو مرا ز عشق کهنه صنما به یاد دادی
غزل شماره 2847 : دل بی‌قرار را گو که چو مستقر نداری
غزل شماره 2848 : سحر است خیز ساقی بکن آنچ خوی داری
غزل شماره 2849 : ز بهار جان خبر ده هله ای دم بهاری
غزل شماره 2850 : ز غم تو زار زارم هله تا تو شاد باشی
غزل شماره 2851 : شب و روز آن نکوتر که به پیش یار باشی
غزل شماره 2852 : چو یقین شده‌ست دل را که تو جان جان جانی
غزل شماره 2853 : تو ز عشق خود نپرسی که چه خوب و دلربایی
غزل شماره 2854 : برسید لک لک جان که بهار شد کجایی
غزل شماره 2855 : هله ای دلی که خفته تو به زیر ظل مایی
غزل شماره 2856 : صنما چگونه گویم که تو نور جان مایی
غزل شماره 2857 : چه جمال جان فزایی که میان جان مایی
غزل شماره 2858 : صنما تو همچو آتش قدح مدام داری
غزل شماره 2859 : برو ای عشق که تا شحنه خوبان شده‌ای
غزل شماره 2860 : هست در حلقه ما حلقه ربایی عجبی
غزل شماره 2861 : چند روز است که شطرنج عجب می‌بازی
غزل شماره 2862 : هله هشدار که با بی‌خبران نستیزی
غزل شماره 2863 : وقت آن شد که بدان روح فزا آمیزی
غزل شماره 2864 : به شکرخنده اگر می‌ببرد دل ز کسی
غزل شماره 2865 : در رخ عشق نگر تا به صفت مرد شوی
غزل شماره 2866 : گر گریزی به ملولی ز من سودایی
غزل شماره 2867 : نیستی عاشق ای جلف شکم خوار گدای
غزل شماره 2868 : در دلت چیست عجب که چو شکر می‌خندی
غزل شماره 2869 : هست اندر غم تو دلشده دانشمندی
غزل شماره 2870 : ای دریغا در این خانه دمی بگشودی
غزل شماره 2871 : به دغل کی بگزیند دل یارم یاری
غزل شماره 2872 : مرغ اندیشه که اندر همه دل‌ها بپری
غزل شماره 2873 : رو رو ای جان سبک خیز غریب سفری
غزل شماره 2874 : سحری کرد ندایی عجب آن رشک پری
غزل شماره 2875 : نی تو شکلی دگری سنگ نباشی تو زری
غزل شماره 2876 : شکنی شیشه مردم گرو از من گیری
غزل شماره 2877 : بر یکی بوسه حقستت که چنان می‌لرزی
غزل شماره 2878 : هله تا ظن نبری کز کف من بگریزی
غزل شماره 2879 : ننگ هر قافله در شش دره ابلیسی
غزل شماره 2880 : به حق و حرمت آنک همگان را جانی
غزل شماره 2881 : گر تو ما را به جفای صنمان ترسانی
غزل شماره 2882 : تیغ را گر تو چو خورشید دمی رنده زنی
غزل شماره 2883 : چه حریصی که مرا بی‌خور و بی‌خواب کنی
غزل شماره 2884 : به شکرخنده بتا نرخ شکر می‌شکنی
غزل شماره 2885 : هله آن به که خوری این می و از دست روی
غزل شماره 2886 : اگر امشب بر من باشی و خانه نروی
غزل شماره 2887 : بده ای کف تو را قاعده لطف افزایی
غزل شماره 2888 : به شکرخنده اگر می‌ببرد جان ز کسی
غزل شماره 2889 : ای که تو چشمه حیوان و بهار چمنی
غزل شماره 2890 : سخن تلخ مگو ای لب تو حلوایی
غزل شماره 2891 : هر کی از نیستی آید به سوی او خبری
غزل شماره 2892 : ای شه جاودانی وی مه آسمانی
غزل شماره 2893 : قدر غم گر چشم سر بگریستی
غزل شماره 2894 : با چنین رفتن به منزل کی رسی
غزل شماره 2895 : چاره‌ای کو بهتر از دیوانگی
غزل شماره 2896 : قره العین منی ای جان بلی
غزل شماره 2897 : بوی باغ و گلستان آید همی
غزل شماره 2898 : هر دم ای دل سوی جانان می‌روی
غزل شماره 2899 : بار دیگر عزم رفتن کرده‌ای
غزل شماره 2900 : بوی مشکی در جهان افکنده‌ای
غزل شماره 2901 : فارغم گر گشت دل آواره‌ای
غزل شماره 2902 : ای درآورده جهانی را ز پای
غزل شماره 2903 : باوفا یارا جفا آموختی
غزل شماره 2904 : عاقبت از عاشقان بگریختی
غزل شماره 2905 : اندرآ در خانه یارا ساعتی
غزل شماره 2906 : گوید آن دلبر که چون همدل شدی
غزل شماره 2907 : آفتابا سوی مه رویان شدی
غزل شماره 2908 : باوفاتر گشت یارم اندکی
غزل شماره 2909 : هست امروز آنچ می‌باید بلی
غزل شماره 2910 : باز گردد عاقبت این در بلی
غزل شماره 2911 : طبع چیزی نو به نو خواهد همی
غزل شماره 2912 : با من ای عشق امتحان‌ها می‌کنی
غزل شماره 2913 : باز چون گل سوی گلشن می‌روی
غزل شماره 2914 : ناگهان اندردویدم پیش وی
غزل شماره 2915 : خوش بود گر کاهلی یک سو نهی
غزل شماره 2916 : مرحبا ای پرده تو آن پرده‌ای
غزل شماره 2917 : هیچ خمری بی‌خماری دیده‌ای
غزل شماره 2918 : می‌زنم حلقه در هر خانه‌ای
غزل شماره 2919 : گر سران را بی‌سری درواستی
غزل شماره 2920 : ای بهار سبز و تر شاد آمدی
غزل شماره 2921 : ساقی این جا هست ای مولا بلی
غزل شماره 2922 : هم تو شمعی هم تو شاهد هم تو می
غزل شماره 2923 : باد بین اندر سرم از باده‌ای
غزل شماره 2924 : آه از عشق جمال حوریی
غزل شماره 2925 : ای دلی کز گلشکر پرورده‌ای
غزل شماره 2926 : گر در آب و گر در آتش می‌روی
غزل شماره 2927 : ز کجا آمده‌ای می‌دانی
غزل شماره 2928 : آنچ در سینه نهان می‌داری
غزل شماره 2929 : ای خیالی که به دل می‌گذری
غزل شماره 2930 : تو چرا جمله نبات و شکری
غزل شماره 2931 : از دلبر نهانی گر بوی جان بیابی
غزل شماره 2932 : چه باشد ای برادر یک شب اگر نخسپی
غزل شماره 2933 : ای آنک امام عشقی تکبیر کن که مستی
غزل شماره 2934 : گفتی شکار گیرم رفتی شکار گشتی
غزل شماره 2935 : گر چه به زیر دلقی شاهی و کیقبادی
غزل شماره 2936 : ای نوبهار خندان از لامکان رسیدی
غزل شماره 2937 : از بهر مرغ خانه چون خانه‌ای بسازی
غزل شماره 2938 : آن مه چو در دل آید او را عجب شناسی
غزل شماره 2939 : ما را مسلم آمد هم عیش و هم عروسی
غزل شماره 2940 : چون زخمه رجا را بر تار می‌کشانی
غزل شماره 2941 : ای گوهر خدایی آیینه معانی
غزل شماره 2942 : اندر مصاف ما را در پیش رو سپر نی
غزل شماره 2943 : گرمی مجوی الا از سوزش درونی
غزل شماره 2944 : ای مبدعی که سگ را بر شیر می‌فزایی
غزل شماره 2945 : ای حیله‌هات شیرین تا کی مرا فریبی
غزل شماره 2946 : دی عهد و توبه کردی امروز درشکستی
غزل شماره 2947 : یا من عجب فتادم یا تو عجب فتادی
غزل شماره 2948 : ای کرده رو چو سرکه چه گردد ار بخندی
غزل شماره 2949 : در غیب هست عودی کاین عشق از او است دودی
غزل شماره 2950 : ای آنک جان ما را در گلشکر کشیدی
غزل شماره 2951 : زان خاک تو شدم تا بر من گهر بباری
غزل شماره 2952 : گر از شراب دوشین در سر خمار داری
غزل شماره 2953 : بازآمدی که ما را درهم زنی به شوری
غزل شماره 2954 : گر روشنی تو یارا یا خود سیه ضمیری
غزل شماره 2955 : چون روی آتشین را یک دم تو می‌نپوشی
غزل شماره 2956 : دل را تمام برکن ای جان ز نیک نامی
غزل شماره 2957 : اندر شکست جان شد پیدا لطیف جانی
غزل شماره 2958 : مطرب چو زخمه‌ها را بر تار می‌کشانی
غزل شماره 2959 : ای آنک جمله عالم از توست یک نشانی
غزل شماره 2960 : رقصان شو ای قراضه کز اصل اصل کانی
غزل شماره 2961 : در رنگ یار بنگر تا رنگ زندگانی
غزل شماره 2962 : با تو عتاب دارم جانا چرا چنینی
غزل شماره 2963 : می‌زن سه تا که یکتا گشتم مکن دوتایی
غزل شماره 2964 : دی دامنش گرفتم کای گوهر عطایی
غزل شماره 2965 : ای برده اختیارم تو اختیار مایی
غزل شماره 2966 : هر چند بی‌گه آیی بی‌گاه خیز مایی
غزل شماره 2967 : آمد ز نای دولت بار دگر نوایی
غزل شماره 2968 : ای چنگیان غیبی از راه خوش نوایی
غزل شماره 2969 : بوی کباب داری تو نیز دل کبابی
غزل شماره 2970 : با صد هزار دستان آمد خیال یاری
غزل شماره 2971 : اندر قمارخانه چون آمدی به بازی
غزل شماره 2972 : ای آن که مر مرا تو به از جان و دیده‌ای
غزل شماره 2973 : ای از جمال حسن تو عالم نشانه‌ای
غزل شماره 2974 : آن دم که دل کند سوی دلبر اشارتی
غزل شماره 2975 : هر روز بامداد به آیین دلبری
غزل شماره 2976 : شد جادوی حرام و حق از جادوی بری
غزل شماره 2977 : هر روز بامداد درآید یکی پری
غزل شماره 2978 : ای دل ز بامداد تو بر حال دیگری
غزل شماره 2979 : هر روز بامداد طلبکار ما تویی
غزل شماره 2980 : آن لحظه کآفتاب و چراغ جهان شوی
غزل شماره 2981 : ای سیرگشته از ما ما سخت مشتهی
غزل شماره 2982 : ای ساقیی که آن می احمر گرفته‌ای
غزل شماره 2983 : ای ساقیی که آن می احمر گرفته‌ای
غزل شماره 2984 : ای مرغ گیر دام نهانی نهاده‌ای
غزل شماره 2985 : مه طلعتی و شهره قبایی بدیده‌ای
غزل شماره 2986 : ای عشق کز قدیم تو با ما یگانه‌ای
غزل شماره 2987 : ای جان و ای دو دیده بینا چگونه‌ای
غزل شماره 2988 : هر چند شیر بیشه و خورشیدطلعتی
غزل شماره 2989 : رویش ندیده پس مکنیدم ملامتی
غزل شماره 2990 : جان خاک آن مهی که خداش است مشتری
غزل شماره 2991 : ای عشق پرده در که تو در زیر چادری
غزل شماره 2992 : ای بس فراز و شیب که کردم طلب گری
غزل شماره 2993 : شاها بکش قطار که شهوار می‌کشی
غزل شماره 2994 : ای نای خوش نوای که دلدار و دلخوشی
غزل شماره 2995 : اندر میان جمع چه جان است آن یکی
غزل شماره 2996 : گر من ز دست بازی هر غم پژولمی
غزل شماره 2997 : ای آسمان که بر سر ما چرخ می‌زنی
غزل شماره 2998 : سوگند خورده‌ای که از این پس جفا کنی
غزل شماره 2999 : تا چند از فراق مرا کار بشکنی
غزل شماره 3000 : ساقی بیار باده سغراق ده منی
غزل شماره 3001 : ای نای بس خوش است کز اسرار آگهی
غزل شماره 3002 : شوری فتاد در فلک ای مه چه شسته‌ای
غزل شماره 3003 : ای کاشکی تو خویش زمانی بدانیی
غزل شماره 3004 : بزم و شراب لعل و خرابات و کافری
غزل شماره 3005 : آن دل که گم شده‌ست هم از جان خویش جوی
غزل شماره 3006 : سیمرغ و کیمیا و مقام قلندری
غزل شماره 3007 : دوش همه شب دوش همه شب گشتم من بر بام حبیبی
غزل شماره 3008 : خواجه سلام علیک گنج وفا یافتی
غزل شماره 3009 : آه که چه شیرین بتیست در تتق زرکشی
غزل شماره 3010 : روی من از روی تو دارد صد روشنی
غزل شماره 3011 : هر نفسی از درون دلبر روحانیی
غزل شماره 3012 : ای دل چون آهنت بوده چو آیینه‌ای
غزل شماره 3013 : یار در آخرزمان کرد طرب سازیی
غزل شماره 3014 : رو که به مهمان تو می‌نروم ای اخی
غزل شماره 3015 : جان و جهان می‌روی جان و جهان می‌بری
غزل شماره 3016 : بازرهان خلق را از سر و از سرکشی
غزل شماره 3017 : لاله ستانست از عکس تو هر شوره‌ای
غزل شماره 3018 : ای تو ز خوبی خویش آینه را مشتری
غزل شماره 3019 : ای که تو عشاق را همچو شکر می‌کشی
غزل شماره 3020 : پیشتر آ پیشتر چند از این رهزنی
غزل شماره 3021 : شیردلا صد هزار شیردلی کرده‌ای
غزل شماره 3022 : گفت مرا آن طبیب رو ترشی خورده‌ای
غزل شماره 3023 : قصر بود روح ما نی تل ویرانه‌ای
غزل شماره 3024 : بستگی این سماع هست ز بیگانه‌ای
غزل شماره 3025 : جای دگر بوده‌ای زانک تهی روده‌ای
غزل شماره 3026 : خیره چرا گشته‌ای خواجه مگر عاشقی
غزل شماره 3027 : نیست عجب صف زده پیش سلیمان پری
غزل شماره 3028 : ای صنم گلزاری چند مرا آزاری
غزل شماره 3029 : آه که دلم برد غمزه‌های نگاری
غزل شماره 3030 : سلمک الله نیست مثل تو یاری
غزل شماره 3031 : خوشدلم از یار همچنانک تو دیدی
غزل شماره 3032 : از پگه ای یار زان عقار سمایی
غزل شماره 3033 : چند دویدم سوی افندی
غزل شماره 3034 : می‌رسد ای جان باد بهاری
غزل شماره 3035 : دوش همه شب دوش همه شب
غزل شماره 3036 : گاه چو اشتر در وحل آیی
غزل شماره 3037 : به خاک پای تو ای مه هر آن شبی که بتابی
غزل شماره 3038 : ببرد عقل و دلم را براق عشق معانی
غزل شماره 3039 : هزار جان مقدس هزار گوهر کانی
غزل شماره 3040 : چه آفتاب جمالی که از مجره گشادی
غزل شماره 3041 : اگر مرا تو ندانی بپرس از شب تاری
غزل شماره 3042 : چو مهر عشق سلیمان به هر دو کون تو داری
غزل شماره 3043 : ز حد چون بگذشتی بیا بگوی که چونی
غزل شماره 3044 : گهی به سینه درآیی گهی ز روح برآیی
غزل شماره 3045 : من آن نیم که تو دیدی چو بینیم نشناسی
غزل شماره 3046 : چو صبحدم خندیدی در بلا بندیدی
غزل شماره 3047 : به جان تو ای طایی که سوی ما بازآیی
غزل شماره 3048 : تو آسمان منی من زمین به حیرانی
غزل شماره 3049 : ربود عقل و دلم را جمال آن عربی
غزل شماره 3050 : خدایگان جمال و خلاصه خوبی
غزل شماره 3051 : به عاقبت بپریدی و در نهان رفتی
غزل شماره 3052 : چه باده بود که در دور از بگه دادی
غزل شماره 3053 : ز قیل و قال تو گر خلق بو نبردندی
غزل شماره 3054 : منم که کار ندارم به غیر بیکاری
غزل شماره 3055 : بیا بیا که نیابی چو ما دگر یاری
غزل شماره 3056 : خورانمت می جان تا دگر تو غم نخوری
غزل شماره 3057 : اگر ز حلقه این عاشقان کران گیری
غزل شماره 3058 : ز بامداد درآورد دلبرم جامی
غزل شماره 3059 : چه باک دارد عاشق ز ننگ و بدنامی
غزل شماره 3060 : نهان شدند معانی ز یار بی‌معنی
غزل شماره 3061 : اگر تو یار نداری چرا طلب نکنی
غزل شماره 3062 : اگر تو مست شرابی چرا حشر نکنی
غزل شماره 3063 : به هر دلی که درآیی چو عشق بنشینی
غزل شماره 3064 : ز بامداد دلم می‌پرد به سودایی
غزل شماره 3065 : شدم به سوی چه آب همچو سقایی
غزل شماره 3066 : رسید ترکم با چهره‌های گل وردی
غزل شماره 3067 : تو در عقیله ترتیب کفش و دستاری
غزل شماره 3068 : فرست باده جان را به رسم دلداری
غزل شماره 3069 : نگاهبان دو دیده‌ست چشم دلداری
غزل شماره 3070 : اگر به خشم شود چرخ هفتم از تو بری
غزل شماره 3071 : دلا همای وصالی بپر چرا نپری
غزل شماره 3072 : به من نگر که به جز من به هر کی درنگری
غزل شماره 3073 : بیا بیا که پشیمان شوی از این دوری
غزل شماره 3074 : مسلم آمد یار مرا دل افروزی
غزل شماره 3075 : بیا بیا که تو از نادرات ایامی
غزل شماره 3076 : بلندتر شده‌ست آفتاب انسانی
غزل شماره 3077 : ایا مربی جان از صداع جان چونی
غزل شماره 3078 : ز آب تشنه گرفته‌ست خشم می‌بینی
غزل شماره 3079 : بیامدیم دگربار سوی مولایی
غزل شماره 3080 : تو نور دیده جان یا دو دیده مایی
غزل شماره 3081 : تو عاشقی چه کسی از کجا رسیدستی
غزل شماره 3082 : رهید جان دوم از خودی و از هستی
غزل شماره 3083 : بیا بیا که چو آب حیات درخوردی
غزل شماره 3084 : به جان تو که بگویی وطن کجا داری
غزل شماره 3085 : به حق آنک تو جان و جهان جانداری
غزل شماره 3086 : شبی که دررسد از عشق پیک بیداری
غزل شماره 3087 : اگر تو همره بلبل ز بهر گلزاری
غزل شماره 3088 : حرام گشت از این پس فغان و غمخواری
غزل شماره 3089 : به اهل پرده اسرارها ببر خبری
غزل شماره 3090 : بجه بجه ز جهان تا شه جهان باشی
غزل شماره 3091 : اگر دمی بگذاری هوا و نااهلی
غزل شماره 3092 : هزار جان مقدس فدای سلطانی
غزل شماره 3093 : نگفتمت که تو سلطان خوبرویانی
غزل شماره 3094 : بگو به جان مسافر ز رنج‌ها چونی
غزل شماره 3095 : از این درخت بدان شاخ و بر نمی‌بینی
غزل شماره 3096 : ز بامداد دلم می‌جهد به سودایی
غزل شماره 3097 : بیا بیا که شدم در غم تو سودایی
غزل شماره 3098 : ترش ترش بنشستی بهانه دربستی
غزل شماره 3099 : بداد پندم استاد عشق از استادی
غزل شماره 3100 : ببست خواب مرا جاودانه دلداری
غزل شماره 3101 : کسی که باده خورد بامداد زین ساقی
غزل شماره 3102 : برست جان و دلم از خودی و از هستی
غزل شماره 3103 : پدید گشت یکی آهوی در این وادی
غزل شماره 3104 : طواف کعبه دل کن اگر دلی داری
غزل شماره 3105 : ز صبحگاه فتادم به دست سرمستی
غزل شماره 3106 : فرست باده جان را به رسم دلداری
غزل شماره 3107 : الا امروز دلدارم کند چون دوش بدمستی
غزل شماره 3108 : الا یا صاحب الذار رایت الحسن فی الجاری
غزل شماره 3109 : اگر جاماس و لقمانی وگر تو ماه کنعانی
غزل شماره 3110 : اخلائی اخلائی صفونی عند مولایی
غزل شماره 3111 : بیا بر بام ای عارف بکن هر نیم شب زاری
غزل شماره 3112 : بیا ساقی که مهجورم از آن دلدار پنهانی
غزل شماره 3113 : تویی پای علم جانا به لشکرگاه زیبایی
غزل شماره 3114 : ره از اغیار خالی کن چو عزم کوی ما داری
غزل شماره 3115 : زهی بخت و زهی دولت که دریابد چنین ناری
غزل شماره 3116 : ز باد و ساغر فانی حذر کن ورنه دربانی
غزل شماره 3117 : عفاک الله می گویم به هر وردی که افزایی
غزل شماره 3118 : مکن دعوی ازین معنی چو این معنی ندیدستی
غزل شماره 3119 : یکی دودی پدید آمد سحرگاهی به هامونی
غزل شماره 3120 : گر قصد هوا کردی ور عزم جفا کردی
غزل شماره 3121 : ای دلبر مه رویان از رحمت ما چونی
غزل شماره 3122 : آخر چه شود یارا بر من نظر اندازی
غزل شماره 3123 : ای قبله پیشانی صد قبله جانانی
غزل شماره 3124 : از هر چه تو رنجیدی با دل تو بگو حالی
غزل شماره 3125 : ای مرغ عجب پران از بند تو آزادی
غزل شماره 3126 : تو یوسف معنی را در چاه بلا دیدی
غزل شماره 3127 : ترکی سحری ما را می خواند به مهمانی
غزل شماره 3128 : کشتی به غم روزی خود یاد نمی آری
غزل شماره 3129 : ما می نرویم ای جان زینجای دگر جایی
غزل شماره 3130 : ما انصف ندمانی، لو انکر اومانی
غزل شماره 3131 : ای خسرو خوبان دو عالم به حقیقی
غزل شماره 3132 : آن سید عشاق چه از و چه حقیقی
غزل شماره 3133 : ای برده به غارت دلم از فطرت اولی
غزل شماره 3134 : ای در طلب راحت ابدان افندی
غزل شماره 3135 : ای شاه تو ترکی عجمی وار چرایی
غزل شماره 3136 : بغداد همانست که دیدی و شنیدی
غزل شماره 3137 : برخیز و برون آ ز دل ای ماه نهانی
غزل شماره 3138 : امروز ز سودای شب دوش رهیدی
غزل شماره 3139 : چون بدر منیرست محمد بحقیقی
غزل شماره 3140 : ز اینجای بیا خواجه بدانجای چه پایی
غزل شماره 3141 : گر ساعد توحید ترا هم نفسستی
غزل شماره 3142 : برخیز که شورید خرابات افندی
غزل شماره 3143 : بیا هی بیا هی ببین چنگ و دف و نی
غزل شماره 3144 : در آیید در آیید به مهمان افندی
غزل شماره 3145 : سحرگاه بیا هی و بگو ذکر پیاپی
غزل شماره 3146 : کجایید کجایید غریبان افندی
غزل شماره 3147 : بیا ساقی باحکام افندی
غزل شماره 3148 : اگر سلطان ما را بنده باشی
غزل شماره 3149 : الا ای آب حیوان از نوایی
غزل شماره 3150 : اتی النیروز مسرورالجنانی
غزل شماره 3151 : ایا ای دل غلام شمس دینی
غزل شماره 3152 : ایا ای جام کوته چشم فانی
غزل شماره 3153 : اگر مخدوم من اندر پرستی
غزل شماره 3154 : الا من عشق تشریفی و عیدی
غزل شماره 3155 : ایا ای فر ذات ذوالجلالی
غزل شماره 3156 : ادر کاسا و دعنی عن فنونی
غزل شماره 3157 : به دلداری مرا از من برآری
غزل شماره 3158 : بگو ای تازه رو کم کن ملولی
غزل شماره 3159 : نخوردم از کف دلبر شرابی
غزل شماره 3160 : به صورت گر چه تو از ما جدایی
غزل شماره 3161 : بدام زلف چون دام افندی
غزل شماره 3162 : به پیش شمس دین چون اندر آیی
غزل شماره 3163 : بگردان جام عشق ای شهره ساقی
غزل شماره 3164 : به یک مستی خود در صد گناهی
غزل شماره 3165 : تو از ما نازنینا بی نیازی
غزل شماره 3166 : تو از جانی ولی جان را ندانی
غزل شماره 3167 : تو گرگی کار چوپان را چه دانی
غزل شماره 3168 : تو عشق شمس دین داری نهانی
غزل شماره 3169 : جمال جان شمس الدین چو جانی
غزل شماره 3170 : چو جنگ عشق او بر ساخت سازی
غزل شماره 3171 : چو دلشادم به دلدار خدایی
غزل شماره 3172 : خداوندا خداوند جهانی
غزل شماره 3173 : خداوند شمس دین لطفی بکردی
غزل شماره 3174 : درین نه طاق مینا ای افندی
غزل شماره 3175 : زهی خمخانه و ساقی زهی می
غزل شماره 3176 : ز عشق شمس دین این طرفه بندی
غزل شماره 3177 : ز شمس الدین دلا بس دور دوری
غزل شماره 3178 : ز شمس الدین یکی خنجر بیاری
غزل شماره 3179 : ز شمس الدین ببین وصف خدایی
غزل شماره 3180 : ز شمس الدین بود جان را شرابی
غزل شماره 3181 : ز شمس الدین بیا باری تو ساقی
غزل شماره 3182 : زهی دریا زهی بحر حیاتی
غزل شماره 3183 : در آن کعبه که تو جان بخش حاجی
غزل شماره 3184 : ز شاه ماست ملک نامرادی
غزل شماره 3185 : عزیزی تو کریمی لطف داری
غزل شماره 3186 : فتاد این دل به دام پادشاهی
غزل شماره 3187 : کسی کو را بود خلق خدایی
غزل شماره 3188 : که را این زهره و یار است گویی
غزل شماره 3189 : گرم دیوانه و افگار خواهی
غزل شماره 3190 : کریما تو گلی یا جمله قندی
غزل شماره 3191 : مرا دل گشت شیدا ای افندی
غزل شماره 3192 : مرا هر لحظه منزل آسمانی
غزل شماره 3193 : مرا تا زنده ام شاهم تو باشی
غزل شماره 3194 : منم بی نفی رفته در ثبوتی
غزل شماره 3195 : نسیم عشق شمس الدین وزیدی
غزل شماره 3196 : ای لعل لب تو را بها نی
غزل شماره 3197 : از قصه حال ما نپرسی
غزل شماره 3198 : ای ساقی باده معانی
غزل شماره 3199 : آن مهر سپهر لا یزالی
غزل شماره 3200 : ای داده مرا بلند حالی
غزل شماره 3201 : در راه وفا اگر چو مایی
غزل شماره 3202 : در عشق تو بوده هر مقامی
غزل شماره 3203 : در ظلمت تن مرا چراغی
غزل شماره 3204 : زان روی که جان جان فزایی
غزل شماره 3205 : خواهم که میان ما درآیی
غزل شماره 3206 : گر زانکه هوای یار داری
غزل شماره 3207 : آمد بهار ای عاشقان تا گل کند جلوه گری
غزل شماره 3208 : الحمد لله الذی کاندر دو عالم اوست حی
غزل شماره 3209 : ای نور چشم عقل و جان بر تخت دل سلطان تویی
غزل شماره 3210 : این بار من یکبارگی از خویش دارم نفرتی
غزل شماره 3211 : الحمد لله کز کرم با ما دگر در ساختی
غزل شماره 3212 : ای شاه شاهان جهان الله مولانا علی
غزل شماره 3213 : ای رهنمای مومنان الله مولانا علی
غزل شماره 3214 : ای مرغ خوش الحان بخوان الله مولانا علی
غزل شماره 3215 : باز آ کنون بشنو ز من یرلی یلی یرلی یلی
غزل شماره 3216 : ساقی بنوش آن جام می یرلی یلی یرلی یلی
غزل شماره 3217 : شاد آمدی شاد آمدی ناگه ز در باز آمدی
غزل شماره 3218 : چون همه ذوق و طربی گفت بسند احلبی
غزل شماره 3219 : زخم مزن بر طرف کارگه شیشه گری
غزل شماره 3220 : ای که به قصد نیم شب بسته نقاب آمدی
غزل شماره 3221 : ای که خلیل من تویی بهر خدا جکی جکی
غزل شماره 3222 : اشتر مست مست من بس نکند زعف عفی
غزل شماره 3223 : پیش از آنکه از عدم کرد وجودها سری
غزل شماره 3224 : دوش در آمد از درم لاله رخی جوانکی
غزل شماره 3225 : سرکه هفت ساله را از لب او حلاوتی
غزل شماره 3226 : شست تو ماهی مرا چله نشاند مدتی
غزل شماره 3227 : عف عف عف همی زند اشتر من ز تف تفی
غزل شماره 3228 : گر شب وصل دیده ای نور ضیا چه می کنی
غزل شماره 3229 : هر طربی که در جهان گشت ندیم کهتری
غزل شماره 3230 : یار دمی بکن مرا بهر خدای یاریی
غزل شماره 3231 : تو مشو همره مرغان که چنین بی پر و بالی
غزل شماره 3232 : سلب العشق فوادی حصل الیوم مرادی
غزل شماره 3233 : گر من اندر عشق جانان نیک دانا بودمی
غزل شماره 3234 : موسی عمران چو در طور مناجات آمدی
غزل شماره 3235 : نه به بیداری بخواب این حور را گردیدمی
غزل شماره 3236 : اگرت مراد باشد که نمیری و بمانی
غزل شماره 3237 : سوی باغ ما نظر کن بنگر بهار باری
غزل شماره 3238 : بکمال بود عشقم ز ازل که آفریدی
غزل شماره 3239 : پرسید بلبل ای جان که بهار شد کجایی
غزل شماره 3240 : بشنو ز نی سماعی به زبان بی زبانی
غزل شماره 3241 : تو ندیم عقل کل شو که شریف از آن لقایی
غزل شماره 3242 : تویی اندرین ضمیرش که فزونتر از جهانی
غزل شماره 3243 : ز هوای شمس دین جان شب و روز بی قراری
غزل شماره 3244 : ز رحیق شمس دینم تو بیار باده ساقی
غزل شماره 3245 : سر و پا برهنه آمد ز نشان بی نشانی
غزل شماره 3246 : نفسی به فکر بگشا سر درج آشنایی
غزل شماره 3247 : تو خدای خویی تو صفات هویی
غزل شماره 3248 : آدمی جوید دایم کشی و پرهنری
غزل شماره 3249 : آنچنان حسن کجا باشد در هر چینی
غزل شماره 3250 : پیک هر قافله در ششدره ابلیسی
غزل شماره 3251 : تا کیم دل ز غم عشق بدینسان داری
غزل شماره 3252 : داده جامی ز می صرف عقیق عملی
غزل شماره 3253 : دل من بی تو خراب است تو هم می دانی
غزل شماره 3254 : ره رو ای جان سبک خیز غریب سفری
غزل شماره 3255 : سر ز تو یافت سری روز تو دزدید پری
غزل شماره 3256 : شکنی شیشه مردم گرو از من گیری
غزل شماره 3257 : بار دیگر حیلتی برساختی
غزل شماره 3258 : تا بر آوردم سر از دیوانگی
غزل شماره 3259 : تا برفت از ما چو بر ما آمدی
غزل شماره 3260 : ناگهان بستد دلم دلدارکی
غزل شماره 3261 : آنچه در سینه نهان می داری
غزل شماره 3262 : عذر العشق فزلت قدمی
غزل شماره 3263 : از کجا آمده ای می دانی
غزل شماره 3264 : از صفت آینه گر به صفا در رسی
غزل شماره 3265 : این دل من سوی شاه نیک تو مستعجلی
غزل شماره 3266 : اه که چه شیرین بتیست در تتق زرکشی
غزل شماره 3267 : بر در خانه منم ای مه و ای مشتری
غزل شماره 3268 : چشم منش چون بدید گفت که نور منی
غزل شماره 3269 : وه که دلم برد غمزه های نگاری
غزل شماره 3270 : ای کاروان منزل آخر چه بار داری
غزل شماره 3271 : ای دل ز جان گذر کن تا جان جان ببینی
غزل شماره 3272 : تا کی دلا تو دور از روی نگار باشی
غزل شماره 3273 : جامی ز عشق پر کن صاف و رواق ساقی
غزل شماره 3274 : چون آتشین دمی را یکدم تو می نپوشی
غزل شماره 3275 : درهم شکن چو شیشه خود را چو مست جامی
غزل شماره 3276 : گر از فتور هر کس مقصود را بمانی
غزل شماره 3277 : گر مرد این حدیثی ره پیش بر بمردی
غزل شماره 3278 : وقتی خوش است ای دل بشنو بحق یاری
غزل شماره 3279 : ای دل ز بامداد تو بر حال دیگری
غزل شماره 3280 : ای آنکه در دلی چه عجب دل گشادستی
غزل شماره 3281 : ای ماه روی با لب خندان خوش آمدی
غزل شماره 3282 : سوگند خورده ای که از این پس جفا کنی
غزل شماره 3283 : عمر عزیز رفت به پایان چه می کنی
غزل شماره 3284 : دلا چو بسته این خاکدان بر گذرانی
غزل شماره 3285 : هزار ساله رهست از تو تا مسلمانی
غزل شماره 3286 : ایا بعلم ثبات کرم تو را دعوی
غزل شماره 3287 : به کوی عشق در آمد اوای گستاخی
غزل شماره 3288 : بیا که مجلس عشقست و صحبت ساقی
غزل شماره 3288 شماره 2 : تا اول با خود نخروشید ربابی
غزل شماره 3289 : دمی که باز کند عشق پر بطیاری
غزل شماره 3290 : ز تاب مهر رخش گشت جمله اعیان می
غزل شماره 3291 : عنان عقل گر از دست نفس بستانی
غزل شماره 3292 : میان تیرگی خواب و نور بیداری
غزل شماره 3293 : چه جرم رفت که بازم ز در به راه کنی
غزل شماره 3294 : ای دل یک لحظه چو دیوان شوی
غزل شماره 3295 : ای دل سرمست کجا می پری
غزل شماره 3296 : از مه من مست دو صد مشتری
غزل شماره 3297 : ای که ز تن تنگ قفص می پری
غزل شماره 3298 : باده ده ای ساقی هر متقی
غزل شماره 3299 : خشم مکن خواجه پشیمان شوی
غزل شماره 3300 : در دل من پرده ی نو می زنی
غزل شماره 3301 : صد دل و صد جان بدمی دادمی
غزل شماره 3302 : کار به پیری و جوانیستی
غزل شماره 3303 : کردم با کان گهر آشتی
غزل شماره 3304 : گر نه شکار دل دلدارمی
غزل شماره 3305 : صنما بر همه جهان چو تو خورشید انوری
غزل شماره 3306 : صنما خرگه توم که بسازی و برکنی
غزل شماره 3307 : ای دل ار محنت و بلا داری
غزل شماره 3308 : آوخ آوخ چو من وفاداری
غزل شماره 3309 : ای خجل از تو شکر آزادی
غزل شماره 3310 : ای که اندر میان غوغایی
غزل شماره 3311 : ای که مستک شدی و نیکویی
غزل شماره 3312 : ای که درد مرا تو درمانی
غزل شماره 3313 : هجر ما را کنار بایستی
غزل شماره 3314 : تا تو از خویشتن سفر نکنی
غزل شماره 3315 : تا تو در بند کفر و دین باشی
غزل شماره 3316 : تا شدستی امیر چوگانی
غزل شماره 3317 : جان جانی و جان صد جانی
غزل شماره 3318 : چند اندر میان غوغایی
غزل شماره 3319 : حکم نو کن که شاه دورانی
غزل شماره 3320 : خامشی ناطقی مگر جانی
غزل شماره 3321 : در غم یار یار بایستی
غزل شماره 3322 : در برم وصل یار بایستی
غزل شماره 3323 : رو، مسلم تراست بیکاری
غزل شماره 3324 : ز اول بامداد سرمستی
غزل شماره 3325 : زندگانی مجلس سامی
غزل شماره 3326 : ساقیا ساقیا روا داری
غزل شماره 3327 : عشق در کفر کرد اظهاری
غزل شماره 3328 : گر چه تو نیم شب رسیدستی
غزل شماره 3329 : گر تو از عاشقان یزدانی
غزل شماره 3330 : مستم از باده های پنهانی
غزل شماره 3331 : مستی و عاشقانه می گویی
غزل شماره 3332 : من مراد توام مراد تویی
غزل شماره 3333 : هر چه هست آن خداست تاوانی
غزل شماره 3334 : الامیر خوبان هلا تا نرنجی
غزل شماره 3335 : اسکان قلبی علیکم ثنایی
غزل شماره 3336 : اگر چه لطیفی و زیبالقایی
غزل شماره 3337 : بچنگت چو خواهی که در را ببندی
غزل شماره 3338 : بتا گر تو ما را ببینی ندانی
غزل شماره 3339 : پذیرفت این دل ز عشقت خرابی
غزل شماره 3340 : تماشا مرونک تماشا تویی
غزل شماره 3341 : چو سوگند خوردی که دل سخت دیدی
غزل شماره 3342 : چو آن مه برآید به سوی دیاری
غزل شماره 3343 : چو عشقش برآرد سر از بی قراری
غزل شماره 3344 : دلا تو مرا گر ببینی ندانی
غزل شماره 3345 : عجیب العجایب تویی در کیایی
غزل شماره 3346 : گهی پرده سوزی گهی پرده داری
غزل شماره 3347 : گل سرخ دیدم شدم زعفرانی
غزل شماره 3348 : نشانت که جوید که تو بی نشانی
غزل شماره 3349 : هم ایثار کردی هم اسرار گفتی
غزل شماره 3350 : الا هات حمرا کالعندمی
غزل شماره 3351 : بسودای آن شاه بیچون تویی
غزل شماره 3352 : تو هر چند صدری شه مجلسی
غزل شماره 3353 : ای آنکه از جهل اندر مماتی
غزل شماره 3354 : با چرخ گردان تیره هوایی
غزل شماره 3355 : تو چنین نبودی تو چنین چرایی
غزل شماره 3356 : حدی نداری در خوش لقایی
غزل شماره 3357 : خواهیم یارا کامشب نخسپی
غزل شماره 3358 : یا ساقی الحی اسمع جوالی
غزل شماره 3359 : باز شنیدم بوی افندی
غزل شماره 3360 : دوش چشیدم جام افندی
غزل شماره 3361 : آن به که مرا نمکین نکنی
غزل شماره 3362 : خواهی ز جنون بویی ببری
غزل شماره 3363 : عشق تو خواند مرا کز من چه می گذری
غزل شماره 3364 : در لطف گر بروی شاه همه چمنی
غزل شماره 3365 : سلطان منی سلطان منی