فهرست غزلیات شمس تبریزی
از حرف الف تا خ (حرف آخر قافیه)
برای خواندن هر غزل ، روی آن کلیک کنید
حرف الف :
غزل شماره 1 : ای رستخیز ناگهان وی رحمت بی‌منتها
غزل شماره 2 : ای طایران قدس را عشقت فزوده بال‌ها
غزل شماره 3 : ای دل چه اندیشیده‌ای در عذر آن تقصیرها
غزل شماره 4 : ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما
غزل شماره 5 : آن شکل بین وان شیوه بین وان قد و خد و دست و پا
غزل شماره 6 : بگریز ای میر اجل از ننگ ما از ننگ ما
غزل شماره 7 : بنشسته‌ام من بر درت تا بوک برجوشد وفا
غزل شماره 8 : جز وی چه باشد کز اجل اندر رباید کل ما
غزل شماره 9 : من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقیا
غزل شماره 10 : مهمان شاهم هر شبی بر خوان احسان و وفا
غزل شماره 11 : ای طوطی عیسی نفس وی بلبل شیرین نوا
غزل شماره 12 : ای نوبهار عاشقان داری خبر از یار ما
غزل شماره 13 : ای باد بی‌آرام ما با گل بگو پیغام ما
غزل شماره 14 : ای عاشقان ای عاشقان امروز ماییم و شما
غزل شماره 15 : ای نوش کرده نیش را بی‌خویش کن باخویش را
غزل شماره 16 : ای یوسف آخر سوی این یعقوب نابینا بیا
غزل شماره 17 : آمد ندا از آسمان جان را که بازآ الصلا
غزل شماره 18 : ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما
غزل شماره 19 : امروز دیدم یار را آن رونق هر کار را
غزل شماره 20 : چندانک خواهی جنگ کن یا گرم کن تهدید را
غزل شماره 21 : جرمی ندارم بیش از این کز دل هوا دارم تو را
غزل شماره 22 : چندان بنالم ناله‌ها چندان برآرم رنگ‌ها
غزل شماره 23 : چون خون نخسپد خسروا چشمم کجا خسپد مها
غزل شماره 24 : چون نالد این مسکین که تا رحم آید آن دلدار را
غزل شماره 25 :من دی نگفتم مر تو را کای بی‌نظیر خوش لقا
غزل شماره 26 :هر لحظه وحی آسمان آید به سر جان‌ها
غزل شماره 27 : آن خواجه را در کوی ما در گل فرورفتست پا
غزل شماره 28 : ای شاه جسم و جان ما خندان کن دندان ما
غزل شماره 29 : ای از ورای پرده‌ها تاب تو تابستان ما
غزل شماره 30 : ای فصل با باران ما برریز بر یاران ما
غزل شماره 31 : بادا مبارک در جهان سور و عروسی‌های ما
غزل شماره 32 : دیدم سحر آن شاه را بر شاهراه هل اتی
غزل شماره 33 : می ده گزافه ساقیا تا کم شود خوف و رجا
غزل شماره 34 : ای عاشقان ای عاشقان آمد گه وصل و لقا
غزل شماره 35 : ای یار ما دلدار ما ای عالم اسرار ما
غزل شماره 36 : خواجه بیا خواجه بیا خواجه دگربار بیا
غزل شماره 37 : یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا
غزل شماره 38 : رستم از این نفس و هوا زنده بلا مرده بلا
غزل شماره 39 : آه که آن صدر سرا می‌ندهد بار مرا
غزل شماره 40 : طوق جنون سلسله شد باز مکن سلسله را
غزل شماره 41 :شمع جهان دوش نبد نور تو در حلقه ی ما
غزل شماره 42 : کار تو داری صنما قدر تو باری صنما
غزل شماره 43 : کاهل و ناداشت بدم کام درآورد مرا
غزل شماره 44 : در دو جهان لطیف و خوش همچو امیر ما کجا
غزل شماره 45 : با لب او چه خوش بود گفت و شنید و ماجرا
غزل شماره 46 : دی بنواخت یار من بنده غم رسیده را
غزل شماره 47 : ای که تو ماه آسمان ماه کجا و تو کجا
غزل شماره 48 : ماه درست را ببین کو بشکست خواب ما
غزل شماره 49 : با تو حیات و زندگی بی‌تو فنا و مردنا
غزل شماره 50 : ای بگرفته از وفا گوشه کران چرا چرا
غزل شماره 51 : گر تو ملولی ای پدر جانب یار من بیا
غزل شماره 52 : چون همه عشق روی توست جمله رضای نفس ما
غزل شماره 53 : عشق تو آورد قدح پر ز بلاها
غزل شماره 54 : از این اقبالگاه خوش مشو یک دم دلا تنها
غزل شماره 55 : شب قدر است جسم تو کز او یابند دولت‌ها
غزل شماره 56 : عطارد مشتری باید متاع آسمانی را
غزل شماره 57 : مسلمانان مسلمانان چه باید گفت یاری را
غزل شماره 58 : رسید آن شه رسید آن شه بیارایید ایوان را
غزل شماره 59 : تو از خواری همی‌نالی نمی‌بینی عنایت‌ها
غزل شماره 60 : ایا نور رخ موسی مکن اعمی صفورا را
غزل شماره 61 : هلا ای زهره زهرا بکش آن گوش زهرا را
غزل شماره 62 : بهار آمد بهار آمد سلام آورد مستان را
غزل شماره 63 :چه چیزست آنک عکس او حلاوت داد صورت را
غزل شماره 64 : تو دیدی هیچ عاشق را که سیری بود از این سودا
غزل شماره 65 : ببین ذرات روحانی که شد تابان از این صحرا
غزل شماره 66 : تو را ساقی جان گوید برای ننگ و نامی را
غزل شماره 67 : از آن مایی ای مولا اگر امروز اگر فردا
غزل شماره 68 :چو شست عشق در جانم شناسا گشت شستش را
غزل شماره 69 : چه باشد گر نگارینم بگیرد دست من فردا
غزل شماره 70 : برات آمد برات آمد بنه شمع براتی را
غزل شماره 71 : اگر نه عشق شمس الدین بدی در روز و شب ما را
غزل شماره 72 : به خانه خانه می‌آرد چو بیذق شاه جان ما را
غزل شماره 73 : آمد بت میخانه تا خانه برد ما را
غزل شماره 74 : گر زان که نه‌ای طالب جوینده شوی با ما
غزل شماره 75 : ای خواجه نمی‌بینی این روز قیامت را
غزل شماره 76 : آخر بشنید آن مه آه سحر ما را
غزل شماره 77 : آب حیوان باید مر روح فزایی را
غزل شماره 78 : ساقی ز شراب حق پر دار شرابی را
غزل شماره 79 : ای خواجه نمی‌بینی این روز قیامت را
غزل شماره 80 : امروز گزافی ده آن باده نابی را
غزل شماره 81 :ای ساقی جان پر کن آن ساغر پیشین را
غزل شماره 82 : معشوقه به سامان شد تا باد چنین بادا
غزل شماره 83 : ای یار قمرسیما ای مطرب شکرخا
غزل شماره 84 : چون گل همه تن خندم نه از راه دهان تنها
غزل شماره 85 : از بهر خدا بنگر در روی چو زر جانا
غزل شماره 86 : ای گشته ز تو خندان بستان و گل رعنا
غزل شماره 87 : جانا سر تو یارا مگذار چنین ما را
غزل شماره 88 :شاد آمدی ای مه رو ای شادی جان شاد آ
غزل شماره 89 :یک پند ز من بشنو خواهی نشوی رسوا
غزل شماره 90 : ای شاد که ما هستیم اندر غم تو جانا
غزل شماره 91 : در آب فکن ساقی بط زاده آبی را
غزل شماره 92 : زهی باغ زهی باغ که بشکفت ز بالا
غزل شماره 93 : میندیش میندیش که اندیشه گری‌ها
غزل شماره 94 : زهی عشق زهی عشق که ما راست خدایا
غزل شماره 95 : زهی عشق زهی عشق که ما راست خدایا
غزل شماره 96 : لب را تو به هر بوسه و هر لوت میالا
غزل شماره 97 : رفتم به سوی مصر و خریدم شکری را
غزل شماره 98 : ای از نظرت مست شده اسم و مسما
غزل شماره 99 : دلارام نهان گشته ز غوغا
غزل شماره 100 : بیا ای جان نو داده جهان را
غزل شماره 101 : بسوزانیم سودا و جنون را
غزل شماره 102 : سلیمانا بیار انگشتری را
غزل شماره 103 : دل و جان را در این حضرت بپالا
غزل شماره 104 : خبر کن ای ستاره یار ما را
غزل شماره 105 : چو او باشد دل دلسوز ما را
غزل شماره 106 : مرا حلوا هوس کردست حلوا
غزل شماره 107 : امیر حسن خندان کن چشم را
غزل شماره 108 : به برج دل رسیدی بیست این جا
غزل شماره 109 : بکت عینی غداه البین دمعا
غزل شماره 110 : تو بشکن چنگ ما را ای معلا
غزل شماره 111 : برای تو فدا کردیم جان‌ها
غزل شماره 112 : ز روی تست عید آثار ما را
غزل شماره 113 : ای مطرب دل برای یاری را
غزل شماره 114 : اندر دل ما تویی نگارا
غزل شماره 115 : ای جان و قوام جمله جان‌ها
غزل شماره 116 : ای سخت گرفته جادوی را
غزل شماره 117 : از دور بدیده شمس دین را
غزل شماره 118 :بنمود وفا از این جا
غزل شماره 119 : برخیز و صبوح را بیارا
غزل شماره 120 : تا چند تو پس روی به پیش آ
غزل شماره 121 : چون خانه روی ز خانه ما
غزل شماره 122 : دیدم رخ خوب گلشنی را
غزل شماره 123 : دیدم شه خوب خوش لقا را
غزل شماره 124 :ساقی تو شراب لامکان را
غزل شماره 125 : گفتی که گزیده‌ای تو بر ما
غزل شماره 126 : گستاخ مکن تو ناکسان را
غزل شماره 127 : کو مطرب عشق چست دانا
غزل شماره 128 : ما را سفری فتاد بی‌ما
غزل شماره 129 : مشکن دل مرد مشتری را
غزل شماره 130 : بیدار کنید مستیان را
غزل شماره 131 : من چو موسی در زمان آتش شوق و لقا
غزل شماره 132 : در میان پرده خون عشق را گلزارها
غزل شماره 133 : غمزه عشقت بدان آرد یکی محتاج را
غزل شماره 134 : ساقیا در نوش آور شیره عنقود را
غزل شماره 135 : ساقیا گردان کن آخر آن شراب صاف را
غزل شماره 136 : پرده دیگر مزن جز پرده دلدار ما
غزل شماره 137 : با چنین شمشیر دولت تو زبون مانی چرا
غزل شماره 138 : سکه رخسار ما جز زر مبادا بی‌شما
غزل شماره 139 : رنج تن دور از تو ای تو راحت جان‌های ما
غزل شماره 140 : درد ما را در جهان درمان مبادا بی‌شما
غزل شماره 141 : جمله یاران تو سنگند و تویی مرجان چرا
غزل شماره 142 : دولتی همسایه شد همسایگان را الصلا
غزل شماره 143 : دوش من پیغام کردم سوی تو استاره را
غزل شماره 144 :عقل دریابد تو را یا عشق یا جان صفا
غزل شماره 145 : ای وصالت یک زمان بوده فراقت سال‌ها
غزل شماره 146 : در صفای باده بنما ساقیا تو رنگ ما
غزل شماره 147 : آخر از هجران به وصلش دررسیدستی دلا
غزل شماره 148 : از پی شمس حق و دین دیده گریان ما
غزل شماره 149 : خدمت شمس حق و دین یادگارت ساقیا
غزل شماره 150 : درد شمس الدین بود سرمایه درمان ما
غزل شماره 151 : سر برون کن از دریچه جان ببین عشاق را
غزل شماره 152 : دوش آن جانان ما افتان و خیزان یک قبا
غزل شماره 153 : شمع دیدم گرد او پروانه‌ها چون جمع‌ها
غزل شماره 154 : دیده حاصل کن دلا آنگه ببین تبریز را
غزل شماره 155 : از فراق شمس دین افتاده‌ام در تنگنا
غزل شماره 156 : ای هوس‌های دلم بیا بیا بیا بیا
غزل شماره 157 : ای هوس‌های دلم باری بیا رویی نما
غزل شماره 158 : امتزاج روح‌ها در وقت صلح و جنگ‌ها
غزل شماره 159 : ای ز مقدارت هزاران فخر بی‌مقدار را
غزل شماره 160 : مفروشید کمان و زره و تیغ زنان را
غزل شماره 161 : چو فرستاد عنایت به زمین مشعله‌ها را
غزل شماره 162 : تو مرا جان و جهانی چه کنم جان و جهان را
غزل شماره 163 : بروید ای حریفان بکشید یار ما را
غزل شماره 164 : چو مرا به سوی زندان بکشید تن ز بالا
غزل شماره 165 : اگر آن میی که خوردی به سحر نبود گیرا
غزل شماره 166 : چمنی که تا قیامت گل او به بار بادا
غزل شماره 167 : کی بپرسد جز تو خسته و رنجور تو را
غزل شماره 168 : ای بروییده به ناخواست به مانند گیا
غزل شماره 169 : رو ترش کن که همه روترشانند این جا
غزل شماره 170 : تا به شب ای عارف شیرین نوا
غزل شماره 171 : چون نمایی آن رخ گلرنگ را
غزل شماره 172 : در میان عاشقان عاقل مبا
غزل شماره 173 :از یکی آتش برآوردم تو را
غزل شماره 174 : ز آتش شهوت برآوردم تو را
غزل شماره 175 : از ورای سر دل بین شیوه‌ها
غزل شماره 176 : روح زیتونیست عاشق نار را
غزل شماره 177 : ای بگفته در دلم اسرارها
غزل شماره 178 : می‌شدی غافل ز اسرار قضا
غزل شماره 179 : گر تو عودی سوی این مجمر بیا
غزل شماره 180 : ای تو آب زندگانی فاسقنا
غزل شماره 181 : دل چو دانه ما مثال آسیا
غزل شماره 182 : در میان عاشقان عاقل مبا
غزل شماره 183 : ای دل رفته ز جا بازمیا
غزل شماره 184 : من رسیدم به لب جوی وفا
غزل شماره 185 : از بس که ریخت جرعه بر خاک ما ز بالا
غزل شماره 186 : ای میرآب بگشا آن چشمه روان را
غزل شماره 187 : از سینه پاک کردم افکار فلسفی را
غزل شماره 188 : بر چشمه ضمیرت کرد آن پری وثاقی
غزل شماره 189 :آمد بهار جان‌ها ای شاخ تر به رقص آ
غزل شماره 190 : با آن که می‌رسانی آن باده بقا را
غزل شماره 191 : بیدار کن طرب را بر من بزن تو خود را
غزل شماره 192 : بشکن سبو و کوزه ای میرآب جان‌ها
غزل شماره 193 : جانا قبول گردان این جست و جوی ما را
غزل شماره 194 : خواهم گرفتن اکنون آن مایه صور را
غزل شماره 195 : شهوت که با تو رانند صدتو کنند جان را
غزل شماره 196 : در جنبش اندرآور زلف عبرفشان را
غزل شماره 197 : ای بنده بازگرد به درگاه ما بیا
غزل شماره 198 : ای صوفیان عشق بدرید خرقه‌ها
غزل شماره 199 : ای خان و مان بمانده و از شهر خود جدا
غزل شماره 200 : نام شتر به ترکی چه بود بگو دوا
غزل شماره 201 : شب رفت و هم تمام نشد ماجرای ما
غزل شماره 202 : هر روز بامداد سلام علیکما
غزل شماره 203 : آمد بهار خرم آمد نگار ما
غزل شماره 204 : سر بر گریبان درست صوفی اسرار را
غزل شماره 205 : چند گریزی ز ما چند روی جا به جا
غزل شماره 206 : ای همه خوبی تو را پس تو که رایی که را
غزل شماره 207 : ای که به هنگام درد راحت جانی مرا
غزل شماره 208 : از جهت ره زدن راه درآرد مرا
غزل شماره 209 : ای در ما را زده شمع سرایی درآ
غزل شماره 210 : گر نه تهی باشدی بیشترین جوی‌ها
غزل شماره 211 : باز بنفشه رسید جانب سوسن دوتا
غزل شماره 212 : اسیر شیشه کن آن جنیان دانا را
غزل شماره 213 : اگر تو عاشق عشقی و عشق را جویا
غزل شماره 214 : درخت اگر متحرک بدی ز جای به جا
غزل شماره 215 : من از کجا غم و شادی این جهان ز کجا
غزل شماره 216 : روم به حجره خیاط عاشقان فردا
غزل شماره 217 : چه نیکبخت کسی که خدای خواند تو را
غزل شماره 218 : ز بهر غیرت آموخت آدم اسما را
غزل شماره 219 : چو اندرآید یارم چه خوش بود به خدا
غزل شماره 220 : ز بامداد سعادت سه بوسه داد مرا
غزل شماره 221 : مرا تو گوش گرفتی همی‌کشی به کجا
غزل شماره 222 : رویم و خانه بگیریم پهلوی دریا
غزل شماره 223 : کجاست مطرب جان تا ز نعره‌های صلا
غزل شماره 224 : چه خیره می‌نگری در رخ من ای برنا
غزل شماره 225 : بپخته است خدا بهر صوفیان حلوا
غزل شماره 226 : برفت یار من و یادگار ماند مرا
غزل شماره 227 : به جان پاک تو ای معدن سخا و وفا
غزل شماره 228 : بیار آن که قرین را سوی قرین کشدا
غزل شماره 229 : شراب داد خدا مر مرا تو را سرکا
غزل شماره 230 : ز سوز شوق دل من همی‌زند عللا
غزل شماره 231 : سبکتری تو از آن دم که می‌رسد ز صبا
غزل شماره 232 : چو عشق را تو ندانی بپرس از شب‌ها
غزل شماره 233 : کجاست ساقی جان تا به هم زند ما را
غزل شماره 234 : ز جام ساقی باقی چو خورده‌ای تو دلا
غزل شماره 235 : مرا بدید و نپرسید آن نگار چرا
غزل شماره 236 : مبارکی که بود در همه عروسی‌ها
غزل شماره 237 : یار ما دلدار ما عالم اسرار ما
غزل شماره 238 : هله ای کیا نفسی بیا
غزل شماره 239 : کرانی ندارد بیابان ما
غزل شماره 240 : تو جان و جهانی کریما مرا
غزل شماره 241 : نرد کف تو بردست مرا
غزل شماره 242 :خیک دل ما مشک تن ما
غزل شماره 243 : بگشا در بیا درآ که مبا عیش بی‌شما
غزل شماره 244 : چه شدی گر تو همچون من شدییی عاشق ای فتا
غزل شماره 245 : از برای صلاح مجنون را
غزل شماره 246 : صد دهل می‌زنند در دل ما
غزل شماره 247 : بانگ تسبیح بشنو از بالا
غزل شماره 248 : گوش من منتظر پیام تو را
غزل شماره 249 : دل بر ما شدست دلبر ما
غزل شماره 250 : هین که منم بر در در برگشا
غزل شماره 251 : پیشتر آ پیشتر ای بوالوفا
غزل شماره 252 : نذر کند یار که امشب تو را
غزل شماره 253 : چند نهان داری آن خنده را
غزل شماره 254 : باده ده آن یار قدح باره را
غزل شماره 255 : خیز صبوحی کن و درده صلا
غزل شماره 256 : داد دهی ساغر و پیمانه را
غزل شماره 257 : لعل لبش داد کنون مر مرا
غزل شماره 258 : گر بنخسبی شبی ای مه لقا
غزل شماره 259 : پیش کش آن شاه شکرخانه را
غزل شماره 260 : چرخ فلک با همه کار و کیا
غزل شماره 261 : هان ای طبیب عاشقان سوداییی دیدی چو ما
غزل شماره 262 : فیما تری فیما تری یا من یری و لا یری
غزل شماره 263 : به شکرخنده اگر می‌ببرد جان مرا
غزل شماره 264 : لی حبیب حبه یشوی الحشا
غزل شماره 265 : راح بفیها و الروح فیها
غزل شماره 266 : هیج نومی و نفی ریح علی الغور هفا
غزل شماره 267 : قد اشرقت الدنیا من نور حمیانا
غزل شماره 268 : فدیتک یا ذا الوحی آیاته تتری
غزل شماره 269 : تعالوا بنا نصفوا نخلی التدللا
غزل شماره 270 : افدی قمرا لاح علینا و تلالا
غزل شماره 271 : تعالوا کلنا ذا الیوم سکری
غزل شماره 272 : حداء الحادی صباحا بهواکم فاتینا
غزل شماره 273 : طال ما بتنا بلاکم یا کرامی و شتنا
غزل شماره 274 : ایه یا اهل الفرادیس اقرؤا منشورنا
غزل شماره 275 : ابصرت روحی ملیحا زلزلت زلزالها
غزل شماره 276 : یا خفی الحسن بین الناس یا نور الدجی
غزل شماره 277 : سبق الجد الینا نزل الحب علینا
غزل شماره 278 : انا لا اقسم الا برجال صدقونا
غزل شماره 279 : مولانا مولانا اغنانا اغنانا
غزل شماره 280 : یا منیر الخد یا روح البقا
غزل شماره 281 : یا ساقی المدامه حی علی الصلا
غزل شماره 282 : یا من لواء عشقک لا زال عالیا
غزل شماره 283 : جاء الربیع مفتخرا فی جوارنا
غزل شماره 284 : اخی رایت جمالا سبا القلوب سبا
غزل شماره 285 : اتاک عید وصال فلا تذق حزنا
غزل شماره 286 : یا من بنا قصر الکمال مشیدا
غزل شماره 287 : ورد البشیر مبشرا ببشاره
غزل شماره 288 : یا کالمینا یا حاکمینا
غزل شماره 289 : یا مخجل البدر اشرقنا بلالا
حرف ب :
غزل شماره 290 : بی یار مهل ما را بی‌یار مخسب امشب
غزل شماره 291 : ای خواب به جان تو زحمت ببری امشب
غزل شماره 292 : زان شاهد شکرلب زان ساقی خوش مذهب
غزل شماره 293 : مهمان توام ای جان زنهار مخسب امشب
غزل شماره 294 : بریده شد از این جوی جهان آب
غزل شماره 295 : الا ای روی تو صد ماه و مهتاب
غزل شماره 296 : مخسب ای یار مهمان دار امشب
غزل شماره 297 : ای در غم تو به سوز و یارب
غزل شماره 298 : آه از این زشتان که مه رو می‌نمایند از نقاب
غزل شماره 299 : یا وصال یار باید یا حریفان را شراب
غزل شماره 300 : کو همه لطف که در روی تو دیدم همه شب
غزل شماره 301 : هله صدر و بدر عالم منشین مخسب امشب
غزل شماره 302 : در هوایت بی‌قرارم روز و شب
غزل شماره 303 : مجلس خوش کن از آن دو پاره چوب
غزل شماره 304 : هیچ می‌دانی چه می‌گوید رباب
غزل شماره 305 : آواز داد اختر بس روشنست امشب
غزل شماره 306 : رغبت به عاشقان کن ای جان صدر غایب
غزل شماره 307 : کار همه محبان همچون زرست امشب
غزل شماره 308 : خوابم ببسته‌ای بگشا ای قمر نقاب
غزل شماره 309 : واجب کند چو عشق مرا کرد دل خراب
غزل شماره 310 : بازآمد آن مهی که ندیدش فلک به خواب
غزل شماره 311 : زشت کسی کو نشد مسخره یار خوب
غزل شماره 312 : به جان تو که مرو از میان کار مخسب
غزل شماره 313 : رباب مشرب عشقست و مونس اصحاب
غزل شماره 314 : تو را که عشق نداری تو را رواست بخسب
غزل شماره 315 : چشم‌ها وا نمی‌شود از خواب
غزل شماره 316 : چونک درآییم به غوغای شب
غزل شماره 317 : یار آمد به صلح ای اصحاب
غزل شماره 318 : علونا سماء الود من غیر سلم
غزل شماره 319 : امسی و اصبح بالجوی اتعذب
غزل شماره 320 : ابشروا یا قوم هذا فتح باب
حرف ت :
غزل شماره 321 : آن خواجه را از نیم شب بیماریی پیدا شده‌ست
غزل شماره 322 : آمده‌ام که تا به خود گوش کشان کشانمت
غزل شماره 323 : آن نفسی که باخودی یار چو خار آیدت
غزل شماره 324 : درآ تا خرقه قالب دراندازم همین ساعت
غزل شماره 325 : که دید ای عاشقان شهری که شهر نیکبختانست
غزل شماره 326 : حالت ده و حیرت ده ای مبدع بی‌حالت
غزل شماره 327 : از دفتر عمر ما یکتا ورقی مانده‌ست
غزل شماره 328 : بادست مرا زان سر اندر سر و در سبلت
غزل شماره 329 : بیایید بیایید که گلزار دمیده‌ست
غزل شماره 330 : بار دگر آن دلبر عیار مرا یافت
غزل شماره 331 : زان شاه که او را هوس طبل و علم نیست
غزل شماره 332 : این خانه که پیوسته در او بانگ چغانه‌ست
غزل شماره 333 : اندر دل هر کس که از این عشق اثر نیست
غزل شماره 334 : از اول امروز حریفان خرابات
غزل شماره 335 : همه خوف آدمی را از درونست
غزل شماره 336 : بده یک جام ای پیر خرابات
غزل شماره 337 : ببستی چشم یعنی وقت خواب است
غزل شماره 338 : سماع از بهر جان بی‌قرارست
غزل شماره 339 : سماع آرام جان زندگانست
غزل شماره 340 : دگربار این دلم آتش گرفتست
غزل شماره 341 : بیا کامروز ما را روز عیدست
غزل شماره 342 : مرا چون تا قیامت یار اینست
غزل شماره 343 : ز همراهان جدایی مصلحت نیست
غزل شماره 344 : به جان تو که سوگند عظیمست
غزل شماره 345 : بگو ای یار همراز این چه شیوه‌ست
غزل شماره 346 : شنیدم مر مرا لطفت دعا گفت
غزل شماره 347 : قرار زندگانی آن نگارست
غزل شماره 348 : صدایی کز کمان آید نذیریست
غزل شماره 349 : مبر رنج ای برادر خواجه سختست
غزل شماره 350 : ز بعد وقت نومیدی امیدیست
غزل شماره 351 : طبیب درد بی‌درمان کدامست
غزل شماره 352 : چو با ما یار ما امروز جفتست
غزل شماره 353 : زهی می کاندر آن دستست هیهات
غزل شماره 354 : ز میخانه دگربار این چه بویست
غزل شماره 355 : در این خانه کژی ای دل گهی راست
غزل شماره 356 : تو را در دلبری دستی تمامست
غزل شماره 357 : چو آن کان کرم ما را شکارست
غزل شماره 358 : نگار خوب شکربار چونست
غزل شماره 359 : در این جو دل چو دولاب خرابست
غزل شماره 360 : ایا ساقی تویی قاضی حاجات
غزل شماره 361 : اگر حوا بدانستی ز رنگت
غزل شماره 362 : دو چشم آهوانش شیرگیرست
غزل شماره 363 : چنان کاین دل از آن دلدار مستست
غزل شماره 364 : تا نقش خیال دوست با ماست
غزل شماره 365 : میدان که زمانه نقش سوداست
غزل شماره 366 : دود دل ما نشان سوداست
غزل شماره 367 : دل آمد و دی به گوش جان گفت
غزل شماره 368 : گویم سخن شکرنباتت
غزل شماره 369 : در شهر شما یکی نگاریست
غزل شماره 370 : آمد رمضان و عید با ماست
غزل شماره 371 : گر جام سپهر زهرپیماست
غزل شماره 372 : من سر نخورم که سر گران‌ست
غزل شماره 373 : گر می‌نکند لبم بیانت
غزل شماره 374 : پرسید کسی که ره کدامست
غزل شماره 375 : مر عاشق را ز ره چه بیمست
غزل شماره 376 : امروز جنون نو رسیده‌ست
غزل شماره 377 : آن را که در آخرش خری هست
غزل شماره 378 : ای گشته ز شاه عشق شهمات
غزل شماره 379 : ای کرده میان سینه غارت
غزل شماره 380 : آن خواجه اگر چه تیزگوش است
غزل شماره 381 : آن ره که بیامدم کدامست
غزل شماره 382 : ای از کرم تو کار ما راست
غزل شماره 383 : هین که گردن سست کردی کو کبابت کو شرابت
غزل شماره 384 : عاشقان را گر چه در باطن جهانی دیگرست
غزل شماره 385 : خلق‌های خوب تو پیشت دود بعد از وفات
غزل شماره 386 : چون نداری تاب دانش چشم بگشا در صفات
غزل شماره 387 : خاک آن کس شو که آب زندگانش روشنست
غزل شماره 388 : خدمت بی‌دوستی را قدر و قیمت هست نیست
غزل شماره 389 : چون دلت با من نباشد همنشینی سود نیست
غزل شماره 390 : ساربانا اشتران بین سر به سر قطار مست
غزل شماره 391 : مطربا این پرده زن کان یار ما مست آمدست
غزل شماره 392 : گر ندید آن شادجان این گلستان را شاد چیست
غزل شماره 393 : جمع باشید ای حریفان زانک وقت خواب نیست
غزل شماره 394 : چشمه‌ای خواهم که از وی جمله را افزایش است
غزل شماره 395 : عشق اندر فضل و علم و دفتر و اوراق نیست
غزل شماره 396 : در ره معشوق ما ترسندگان را کار نیست
غزل شماره 397 : آفتاب امروز بر شکل دگر تابان شدست
غزل شماره 398 : از سقاهم ربهم بین جمله ابرار مست
غزل شماره 399 : آخر ای دلبر نه وقت عشرت انگیزی شدست
غزل شماره 400 : چون نظر کردن همه اوصاف خوب اندر دلست
غزل شماره 401 : اندرآ ای مه که بی‌تو ماه را استاره نیست
غزل شماره 402 : نقش بند جان که جان‌ها جانب او مایلست
غزل شماره 403 : گر تو پنداری به حسن تو نگاری هست نیست
غزل شماره 404 : هله ای آنک بخوردی سحری باده که نوشت
غزل شماره 405 : به خدا کت نگذارم که روی راه سلامت
غزل شماره 406 : چند گویی که چه چاره‌ست و مرا درمان چیست
غزل شماره 407 : چشم پرنور که مست نظر جانانست
غزل شماره 408 : آن شنیدی که خضر تخته کشتی بشکست
غزل شماره 409 : تا نلغزی که ز خون راه پس و پیش‌ترست
غزل شماره 410 : دوش آمد بر من آنک شب افروز منست
غزل شماره 411 : عجب ای ساقی جان مطرب ما را چه شدست
غزل شماره 412 : آنک بی‌باده کند جان مرا مست کجاست
غزل شماره 413 : من نشستم ز طلب وین دل پیچان ننشست
غزل شماره 414 : روز و شب خدمت تو بی‌سر و بی‌پا چه خوشست
غزل شماره 415 : تشنه بر لب جو بین که چه در خواب شدست
غزل شماره 416 : مطرب و نوحه گر عاشق و شوریده خوش است
غزل شماره 417 : من پری زاده‌ام و خواب ندانم که کجاست
غزل شماره 418 : سر مپیچان و مجنبان که کنون نوبت توست
غزل شماره 419 : بوسه‌ای داد مرا دلبر عیار و برفت
غزل شماره 420 : ذوق روی ترشش بین که ز صد قند گذشت
غزل شماره 421 : ساقیا این می از انگور کدامین پشته‌ست
غزل شماره 422 : ای که رویت چو گل و زلف تو چون شمشادست
غزل شماره 423 : مگر این دم سر آن زلف پریشان شده است
غزل شماره 424 : دلبری و بی‌دلی اسرار ماست
غزل شماره 425 : عاشقان را جست و جو از خویش نیست
غزل شماره 426 : غیر عشقت راه بین جستیم نیست
غزل شماره 427 : در دل و جان خانه کردی عاقبت
غزل شماره 428 : این چنین پابند جان میدان کیست
غزل شماره 429 : عاشقی و بی‌وفایی کار ماست
غزل شماره 430 : گم شدن در گم شدن دین منست
غزل شماره 431 : عشوه دشمن بخوردی عاقبت
غزل شماره 432 : این چنین پابند جان میدان کیست
غزل شماره 433 : اندر این جمع شررها ز کجاست
غزل شماره 434 : هم به بر این بت زیبا خوشکست
غزل شماره 435 : هر کی بالاست مر او را چه غمست
غزل شماره 436 : گفتا که کیست بر در گفتم کمین غلامت
غزل شماره 437 : هر جور کز تو آید بر خود نهم غرامت
غزل شماره 438 : هر دم سلام آرد کاین نامه از فلانست
غزل شماره 439 : بگذشت روز با تو جانا به صد سعادت
غزل شماره 440 : امروز شهر ما را صد رونق‌ست و جانست
غزل شماره 441 : بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست
غزل شماره 442 : بر عاشقان فریضه بود جست و جوی دوست
غزل شماره 443 : از دل به دل برادر گویند روزنیست
غزل شماره 444 : ساقی بیار باده که ایام بس خوشست
غزل شماره 445 : این طرفه آتشی که دمی برقرار نیست
غزل شماره 446 : گر چپ و راست طعنه و تشنیع بیهده‌ست
غزل شماره 447 : ای گل تو را اگر چه که رخسار نازکست
غزل شماره 448 : امروز روز نوبت دیدار دلبرست
غزل شماره 449 : جانا جمال روح بسی خوب و بافرست
غزل شماره 450 : از بامداد روی تو دیدن حیات ماست
غزل شماره 451 : پنهان مشو که روی تو بر ما مبارکست
غزل شماره 452 : ساقی و سردهی ز لب یارم آرزوست
غزل شماره 453 : بد دوش بی‌تو تیره شب و روشنی نداشت
غزل شماره 454 : جان سوی جسم آمد و تن سوی جان نرفت
غزل شماره 455 : آن روح را که عشق حقیقی شعار نیست
غزل شماره 456 : ما را کنار گیر تو را خود کنار نیست
غزل شماره 457 : ای چنگ پرده‌های سپاهانم آرزوست
غزل شماره 458 : امروز چرخ را ز مه ما تحیریست
غزل شماره 459 : ای مرده‌ای که در تو ز جان هیچ بوی نیست
غزل شماره 460 : عاشق آن قند تو جان شکرخای ماست
غزل شماره 461 : شاه گشادست رو دیده شه بین که راست
غزل شماره 462 : یوسف کنعانیم روی چو ماهم گواست
غزل شماره 463 : هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست
غزل شماره 464 : نوبت وصل و لقاست نوبت حشر و بقاست
غزل شماره 465 : کار ندارم جز این کارگه و کارم اوست
غزل شماره 466 : باز درآمد به بزم مجلسیان دوست دوست
غزل شماره 467 : آنک چنان می‌رود ای عجب او جان کیست
غزل شماره 468 : با وی از ایمان و کفر باخبری کافریست
غزل شماره 469 : ای غم اگر مو شوی پیش منت بار نیست
غزل شماره 470 : ای غم اگر مو شوی پیش منت بار نیست
غزل شماره 471 : پیش چنین ماه رو گیج شدن واجبست
غزل شماره 472 : کالبد ما ز خواب کاهل و مشغول خاست
غزل شماره 473 : هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست
غزل شماره 474 : ز عشق روی تو روشن دل بنین و بنات
غزل شماره 475 : بیا که عاشق ماهست وز اختران پیداست
غزل شماره 476 : بخند بر همه عالم که جای خنده تو راست
غزل شماره 477 : ز آفتاب سعادت مرا شراباتست
غزل شماره 478 : وجود من به کف یار جز که ساغر نیست
غزل شماره 479 : ستیزه کن که ز خوبان ستیزه شیرینست
غزل شماره 480 : به حق آن که در این دل به جز ولای تو نیست
غزل شماره 481 : چه گوهری تو که کس را به کف بهای تو نیست
غزل شماره 482 : برات عاشق نو کن رسید روز برات
غزل شماره 483 : هر آنک از سبب وحشت غمی تنهاست
غزل شماره 484 : هر آنچ دور کند مر تو را ز دوست بدست
غزل شماره 485 : سه روز شد که نگارین من دگرگونست
غزل شماره 486 : به حق چشم خمار لطیف تابانت
غزل شماره 487 : چو عید و چون عرفه عارفان این عرفات
غزل شماره 488 : در این سلام مرا با تو دار و گیر جداست
غزل شماره 489 : اگر تو مست وصالی رخ تو ترش چراست
غزل شماره 490 : مرا چو زندگی از یاد روی چون مه توست
غزل شماره 491 : جهان و کار جهان سر به سر اگر بادست
غزل شماره 492 : ز دام چند بپرسی و دانه را چه شدست
غزل شماره 493 : تو مردی و نظرت در جهان جان نگریست
غزل شماره 494 : به شاه نهانی رسیدی که نوشت
غزل شماره 495 : اگر مر تو را صلح آهنگ نیست
غزل شماره 496 : طرب ای بحر اصل آب حیات
غزل شماره 497 : صوفیان آمدند از چپ و راست
غزل شماره 498 : فعل نیکان محرض نیکیست
غزل شماره 499 : عشق جز دولت و عنایت نیست
غزل شماره 500 : قبله امروز جز شهنشه نیست
غزل شماره 501 : امشب از چشم و مغز خواب گریخت
غزل شماره 502 : اندرآ عیش بی‌تو شادان نیست
غزل شماره 503 : بر شکرت جمع مگس‌ها چراست
غزل شماره 504 : خیز که امروز جهان آن ماست
غزل شماره 505 : پیشتر آ روی تو جز نور نیست
غزل شماره 506 : کار من اینست که کاریم نیست
غزل شماره 507 : کیست که او بنده رای تو نیست
غزل شماره 508 : شیر خدا بند گسستن گرفت
غزل شماره 509 : مرغ دلم باز پریدن گرفت
غزل شماره 510 : باز به بط گفت که صحرا خوشست
غزل شماره 511 : همچو گل سرخ برو دست دست
غزل شماره 512 : صبر مرا آینه بیماریست
غزل شماره 513 : کیست در این شهر که او مست نیست
غزل شماره 514 : قصد سرم داری خنجر به مشت
غزل شماره 515 : خانه دل باز کبوتر گرفت
غزل شماره 516 : بازرسیدیم ز میخانه مست
غزل شماره 517 : ای ز بگه خاسته سر مست مست
غزل شماره 518 : نفسی بهوی الحبیب فارت
حرف ج :
غزل شماره 519 : ای دل فرو رو در غمش کالصبر مفتاح الفرج
حرف ح :
غزل شماره 520 : ای مبارک ز تو صبوح و صباح
غزل شماره 521 : یا راهبا انظر الی مصباح
حرف خ :
غزل شماره 522 : ماه دیدم شد مرا سودای چرخ