ورود-ثبت نام

غزلیات شمس تبریزی-الف تا خ

فهرست غزلیات شمس تبریزی

از حرف الف تا خ (حرف آخر قافیه)

برای خواندن هر غزل ، روی آن کلیک کنید

 

حرف الف :

غزل شماره 1 : ای رستخیز ناگهان وی رحمت بی‌منتها

غزل شماره 2 : ای طایران قدس را عشقت فزوده بال‌ها

غزل شماره 3 : ای دل چه اندیشیده‌ای در عذر آن تقصیرها

غزل شماره 4 : ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما

غزل شماره 5 : آن شکل بین وان شیوه بین وان قد و خد و دست و پا

غزل شماره 6 : بگریز ای میر اجل از ننگ ما از ننگ ما

غزل شماره 7 : بنشسته‌ام من بر درت تا بوک برجوشد وفا

غزل شماره 8 : جز وی چه باشد کز اجل اندر رباید کل ما

غزل شماره 9 : من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقیا

غزل شماره 10 : مهمان شاهم هر شبی بر خوان احسان و وفا

غزل شماره 11 : ای طوطی عیسی نفس وی بلبل شیرین نوا

غزل شماره 12 : ای نوبهار عاشقان داری خبر از یار ما

غزل شماره 13 : ای باد بی‌آرام ما با گل بگو پیغام ما

غزل شماره 14 : ای عاشقان ای عاشقان امروز ماییم و شما

غزل شماره 15 : ای نوش کرده نیش را بی‌خویش کن باخویش را

غزل شماره 16 : ای یوسف آخر سوی این یعقوب نابینا بیا

غزل شماره 17 : آمد ندا از آسمان جان را که بازآ الصلا

غزل شماره 18 : ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما

غزل شماره 19 : امروز دیدم یار را آن رونق هر کار را

غزل شماره 20 : چندانک خواهی جنگ کن یا گرم کن تهدید را

غزل شماره 21 : جرمی ندارم بیش از این کز دل هوا دارم تو را

غزل شماره 22 : چندان بنالم ناله‌ها چندان برآرم رنگ‌ها

غزل شماره 23 : چون خون نخسپد خسروا چشمم کجا خسپد مها

غزل شماره 24 : چون نالد این مسکین که تا رحم آید آن دلدار را

غزل شماره 25 :من دی نگفتم مر تو را کای بی‌نظیر خوش لقا

غزل شماره 26 :هر لحظه وحی آسمان آید به سر جان‌ها

غزل شماره 27 : آن خواجه را در کوی ما در گل فرورفتست پا

غزل شماره 28 : ای شاه جسم و جان ما خندان کن دندان ما

غزل شماره 29 : ای از ورای پرده‌ها تاب تو تابستان ما

غزل شماره 30 : ای فصل با باران ما برریز بر یاران ما

غزل شماره 31 : بادا مبارک در جهان سور و عروسی‌های ما

غزل شماره 32 : دیدم سحر آن شاه را بر شاهراه هل اتی

غزل شماره 33 : می ده گزافه ساقیا تا کم شود خوف و رجا

غزل شماره 34 : ای عاشقان ای عاشقان آمد گه وصل و لقا

غزل شماره 35 : ای یار ما دلدار ما ای عالم اسرار ما

غزل شماره 36 : خواجه بیا خواجه بیا خواجه دگربار بیا

غزل شماره 37 : یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا

غزل شماره 38 : رستم از این نفس و هوا زنده بلا مرده بلا

غزل شماره 39 : آه که آن صدر سرا می‌ندهد بار مرا

غزل شماره 40 : طوق جنون سلسله شد باز مکن سلسله را

غزل شماره 41 :شمع جهان دوش نبد نور تو در حلقه ی ما

غزل شماره 42 : کار تو داری صنما قدر تو باری صنما

غزل شماره 43 : کاهل و ناداشت بدم کام درآورد مرا

غزل شماره 44 : در دو جهان لطیف و خوش همچو امیر ما کجا

غزل شماره 45 : با لب او چه خوش بود گفت و شنید و ماجرا

غزل شماره 46 : دی بنواخت یار من بنده غم رسیده را

غزل شماره 47 : ای که تو ماه آسمان ماه کجا و تو کجا

غزل شماره 48 : ماه درست را ببین کو بشکست خواب ما

غزل شماره 49 : با تو حیات و زندگی بی‌تو فنا و مردنا

غزل شماره 50 : ای بگرفته از وفا گوشه کران چرا چرا

غزل شماره 51 : گر تو ملولی ای پدر جانب یار من بیا

غزل شماره 52 : چون همه عشق روی توست جمله رضای نفس ما

غزل شماره 53 : عشق تو آورد قدح پر ز بلاها

غزل شماره 54 : از این اقبالگاه خوش مشو یک دم دلا تنها

غزل شماره 55 : شب قدر است جسم تو کز او یابند دولت‌ها

غزل شماره 56 : عطارد مشتری باید متاع آسمانی را

غزل شماره 57 : مسلمانان مسلمانان چه باید گفت یاری را

غزل شماره 58 : رسید آن شه رسید آن شه بیارایید ایوان را

غزل شماره 59 : تو از خواری همی‌نالی نمی‌بینی عنایت‌ها

غزل شماره 60 : ایا نور رخ موسی مکن اعمی صفورا را

غزل شماره 61 : هلا ای زهره زهرا بکش آن گوش زهرا را

غزل شماره 62 : بهار آمد بهار آمد سلام آورد مستان را

غزل شماره 63 :چه چیزست آنک عکس او حلاوت داد صورت را

غزل شماره 64 : تو دیدی هیچ عاشق را که سیری بود از این سودا

غزل شماره 65 : ببین ذرات روحانی که شد تابان از این صحرا

غزل شماره 66 : تو را ساقی جان گوید برای ننگ و نامی را

غزل شماره 67 : از آن مایی ای مولا اگر امروز اگر فردا

غزل شماره 68 :چو شست عشق در جانم شناسا گشت شستش را

غزل شماره 69 : چه باشد گر نگارینم بگیرد دست من فردا

غزل شماره 70 : برات آمد برات آمد بنه شمع براتی را

غزل شماره 71 : اگر نه عشق شمس الدین بدی در روز و شب ما را

غزل شماره 72 : به خانه خانه می‌آرد چو بیذق شاه جان ما را

غزل شماره 73 : آمد بت میخانه تا خانه برد ما را

غزل شماره 74 : گر زان که نه‌ای طالب جوینده شوی با ما

غزل شماره 75 : ای خواجه نمی‌بینی این روز قیامت را

غزل شماره 76 : آخر بشنید آن مه آه سحر ما را

غزل شماره 77 : آب حیوان باید مر روح فزایی را

غزل شماره 78 : ساقی ز شراب حق پر دار شرابی را

غزل شماره 79 : ای خواجه نمی‌بینی این روز قیامت را

غزل شماره 80 : امروز گزافی ده آن باده نابی را

غزل شماره 81 :ای ساقی جان پر کن آن ساغر پیشین را

غزل شماره 82 : معشوقه به سامان شد تا باد چنین بادا

غزل شماره 83 : ای یار قمرسیما ای مطرب شکرخا

غزل شماره 84 : چون گل همه تن خندم نه از راه دهان تنها

غزل شماره 85 : از بهر خدا بنگر در روی چو زر جانا

غزل شماره 86 : ای گشته ز تو خندان بستان و گل رعنا

غزل شماره 87 : جانا سر تو یارا مگذار چنین ما را

غزل شماره 88 :شاد آمدی ای مه رو ای شادی جان شاد آ

غزل شماره 89 :یک پند ز من بشنو خواهی نشوی رسوا

غزل شماره 90 : ای شاد که ما هستیم اندر غم تو جانا

غزل شماره 91 : در آب فکن ساقی بط زاده آبی را

غزل شماره 92 : زهی باغ زهی باغ که بشکفت ز بالا

غزل شماره 93 : میندیش میندیش که اندیشه گری‌ها

غزل شماره 94 : زهی عشق زهی عشق که ما راست خدایا

غزل شماره 95 : زهی عشق زهی عشق که ما راست خدایا

غزل شماره 96 : لب را تو به هر بوسه و هر لوت میالا

غزل شماره 97 : رفتم به سوی مصر و خریدم شکری را

غزل شماره 98 : ای از نظرت مست شده اسم و مسما

غزل شماره 99 : دلارام نهان گشته ز غوغا

غزل شماره 100 : بیا ای جان نو داده جهان را

غزل شماره 101 : بسوزانیم سودا و جنون را

غزل شماره 102 : سلیمانا بیار انگشتری را

غزل شماره 103 : دل و جان را در این حضرت بپالا

غزل شماره 104 : خبر کن ای ستاره یار ما را

غزل شماره 105 : چو او باشد دل دلسوز ما را

غزل شماره 106 : مرا حلوا هوس کردست حلوا

غزل شماره 107 : امیر حسن خندان کن چشم را

غزل شماره 108 : به برج دل رسیدی بیست این جا

غزل شماره 109 : بکت عینی غداه البین دمعا

غزل شماره 110 : تو بشکن چنگ ما را ای معلا

غزل شماره 111 : برای تو فدا کردیم جان‌ها

غزل شماره 112 : ز روی تست عید آثار ما را

غزل شماره 113 : ای مطرب دل برای یاری را

غزل شماره 114 : اندر دل ما تویی نگارا

غزل شماره 115 : ای جان و قوام جمله جان‌ها

غزل شماره 116 : ای سخت گرفته جادوی را

غزل شماره 117 : از دور بدیده شمس دین را

غزل شماره 118 :بنمود وفا از این جا

غزل شماره 119 : برخیز و صبوح را بیارا

غزل شماره 120 : تا چند تو پس روی به پیش آ

غزل شماره 121 : چون خانه روی ز خانه ما

غزل شماره 122 : دیدم رخ خوب گلشنی را

غزل شماره 123 : دیدم شه خوب خوش لقا را

غزل شماره 124 :ساقی تو شراب لامکان را

غزل شماره 125 : گفتی که گزیده‌ای تو بر ما

غزل شماره 126 : گستاخ مکن تو ناکسان را

غزل شماره 127 : کو مطرب عشق چست دانا

غزل شماره 128 : ما را سفری فتاد بی‌ما

غزل شماره 129 : مشکن دل مرد مشتری را

غزل شماره 130 : بیدار کنید مستیان را

غزل شماره 131 : من چو موسی در زمان آتش شوق و لقا

غزل شماره 132 : در میان پرده خون عشق را گلزارها

غزل شماره 133 : غمزه عشقت بدان آرد یکی محتاج را

غزل شماره 134 : ساقیا در نوش آور شیره عنقود را

غزل شماره 135 : ساقیا گردان کن آخر آن شراب صاف را

غزل شماره 136 : پرده دیگر مزن جز پرده دلدار ما

غزل شماره 137 : با چنین شمشیر دولت تو زبون مانی چرا

غزل شماره 138 : سکه رخسار ما جز زر مبادا بی‌شما

غزل شماره 139 : رنج تن دور از تو ای تو راحت جان‌های ما

غزل شماره 140 : درد ما را در جهان درمان مبادا بی‌شما

غزل شماره 141 : جمله یاران تو سنگند و تویی مرجان چرا

غزل شماره 142 : دولتی همسایه شد همسایگان را الصلا

غزل شماره 143 : دوش من پیغام کردم سوی تو استاره را

غزل شماره 144 :عقل دریابد تو را یا عشق یا جان صفا

غزل شماره 145 : ای وصالت یک زمان بوده فراقت سال‌ها

غزل شماره 146 : در صفای باده بنما ساقیا تو رنگ ما

غزل شماره 147 : آخر از هجران به وصلش دررسیدستی دلا

غزل شماره 148 : از پی شمس حق و دین دیده گریان ما

غزل شماره 149 : خدمت شمس حق و دین یادگارت ساقیا

غزل شماره 150 : درد شمس الدین بود سرمایه درمان ما

غزل شماره 151 : سر برون کن از دریچه جان ببین عشاق را

غزل شماره 152 : دوش آن جانان ما افتان و خیزان یک قبا

غزل شماره 153 : شمع دیدم گرد او پروانه‌ها چون جمع‌ها

غزل شماره 154 : دیده حاصل کن دلا آنگه ببین تبریز را

غزل شماره 155 : از فراق شمس دین افتاده‌ام در تنگنا

غزل شماره 156 : ای هوس‌های دلم بیا بیا بیا بیا

غزل شماره 157 : ای هوس‌های دلم باری بیا رویی نما

غزل شماره 158 : امتزاج روح‌ها در وقت صلح و جنگ‌ها

غزل شماره 159 : ای ز مقدارت هزاران فخر بی‌مقدار را

غزل شماره 160 : مفروشید کمان و زره و تیغ زنان را

غزل شماره 161 : چو فرستاد عنایت به زمین مشعله‌ها را

غزل شماره 162 : تو مرا جان و جهانی چه کنم جان و جهان را

غزل شماره 163 : بروید ای حریفان بکشید یار ما را

غزل شماره 164 : چو مرا به سوی زندان بکشید تن ز بالا

غزل شماره 165 : اگر آن میی که خوردی به سحر نبود گیرا

غزل شماره 166 : چمنی که تا قیامت گل او به بار بادا

غزل شماره 167 : کی بپرسد جز تو خسته و رنجور تو را

غزل شماره 168 : ای بروییده به ناخواست به مانند گیا

غزل شماره 169 : رو ترش کن که همه روترشانند این جا

غزل شماره 170 : تا به شب ای عارف شیرین نوا

غزل شماره 171 : چون نمایی آن رخ گلرنگ را

غزل شماره 172 : در میان عاشقان عاقل مبا

غزل شماره 173 :از یکی آتش برآوردم تو را

غزل شماره 174 : ز آتش شهوت برآوردم تو را

غزل شماره 175 : از ورای سر دل بین شیوه‌ها

غزل شماره 176 : روح زیتونیست عاشق نار را

غزل شماره 177 : ای بگفته در دلم اسرارها

غزل شماره 178 : می‌شدی غافل ز اسرار قضا

غزل شماره 179 : گر تو عودی سوی این مجمر بیا

غزل شماره 180 : ای تو آب زندگانی فاسقنا

غزل شماره 181 : دل چو دانه ما مثال آسیا

غزل شماره 182 : در میان عاشقان عاقل مبا

غزل شماره 183 : ای دل رفته ز جا بازمیا

غزل شماره 184 : من رسیدم به لب جوی وفا

غزل شماره 185 : از بس که ریخت جرعه بر خاک ما ز بالا

غزل شماره 186 : ای میرآب بگشا آن چشمه روان را

غزل شماره 187 : از سینه پاک کردم افکار فلسفی را

غزل شماره 188 : بر چشمه ضمیرت کرد آن پری وثاقی

غزل شماره 189 :آمد بهار جان‌ها ای شاخ تر به رقص آ

غزل شماره 190 : با آن که می‌رسانی آن باده بقا را

غزل شماره 191 : بیدار کن طرب را بر من بزن تو خود را

غزل شماره 192 : بشکن سبو و کوزه ای میرآب جان‌ها

غزل شماره 193 : جانا قبول گردان این جست و جوی ما را

غزل شماره 194 : خواهم گرفتن اکنون آن مایه صور را

غزل شماره 195 : شهوت که با تو رانند صدتو کنند جان را

غزل شماره 196 : در جنبش اندرآور زلف عبرفشان را

غزل شماره 197 :  ای بنده بازگرد به درگاه ما بیا

غزل شماره 198 : ای صوفیان عشق بدرید خرقه‌ها

غزل شماره 199 : ای خان و مان بمانده و از شهر خود جدا

غزل شماره 200 : نام شتر به ترکی چه بود بگو دوا

غزل شماره 201 : شب رفت و هم تمام نشد ماجرای ما

غزل شماره 202 : هر روز بامداد سلام علیکما

غزل شماره 203 : آمد بهار خرم آمد نگار ما

غزل شماره 204 : سر بر گریبان درست صوفی اسرار را

غزل شماره 205 : چند گریزی ز ما چند روی جا به جا

غزل شماره 206 : ای همه خوبی تو را پس تو که رایی که را

غزل شماره 207 : ای که به هنگام درد راحت جانی مرا

غزل شماره 208 : از جهت ره زدن راه درآرد مرا

غزل شماره 209 : ای در ما را زده شمع سرایی درآ

غزل شماره 210 : گر نه تهی باشدی بیشترین جوی‌ها

غزل شماره 211 : باز بنفشه رسید جانب سوسن دوتا

غزل شماره 212 : اسیر شیشه کن آن جنیان دانا را

غزل شماره 213 : اگر تو عاشق عشقی و عشق را جویا

غزل شماره 214 : درخت اگر متحرک بدی ز جای به جا

غزل شماره 215 : من از کجا غم و شادی این جهان ز کجا

غزل شماره 216 : روم به حجره خیاط عاشقان فردا

غزل شماره 217 : چه نیکبخت کسی که خدای خواند تو را

غزل شماره 218 : ز بهر غیرت آموخت آدم اسما را

غزل شماره 219 : چو اندرآید یارم چه خوش بود به خدا

غزل شماره 220 : ز بامداد سعادت سه بوسه داد مرا

غزل شماره 221 : مرا تو گوش گرفتی همی‌کشی به کجا

غزل شماره 222 : رویم و خانه بگیریم پهلوی دریا

غزل شماره 223 : کجاست مطرب جان تا ز نعره‌های صلا

غزل شماره 224 : چه خیره می‌نگری در رخ من ای برنا

غزل شماره 225 : بپخته است خدا بهر صوفیان حلوا

غزل شماره 226 : برفت یار من و یادگار ماند مرا

غزل شماره 227 : به جان پاک تو ای معدن سخا و وفا

غزل شماره 228 : بیار آن که قرین را سوی قرین کشدا

غزل شماره 229 : شراب داد خدا مر مرا تو را سرکا

غزل شماره 230 : ز سوز شوق دل من همی‌زند عللا

غزل شماره 231 : سبکتری تو از آن دم که می‌رسد ز صبا

غزل شماره 232 : چو عشق را تو ندانی بپرس از شب‌ها

غزل شماره 233 : کجاست ساقی جان تا به هم زند ما را

غزل شماره 234 : ز جام ساقی باقی چو خورده‌ای تو دلا

غزل شماره 235 : مرا بدید و نپرسید آن نگار چرا

غزل شماره 236 : مبارکی که بود در همه عروسی‌ها

غزل شماره 237 : یار ما دلدار ما عالم اسرار ما

غزل شماره 238 : هله ای کیا نفسی بیا

غزل شماره 239 : کرانی ندارد بیابان ما

غزل شماره 240 : تو جان و جهانی کریما مرا

غزل شماره 241 : نرد کف تو بردست مرا

غزل شماره 242 :خیک دل ما مشک تن ما

غزل شماره 243 : بگشا در بیا درآ که مبا عیش بی‌شما

غزل شماره 244 : چه شدی گر تو همچون من شدییی عاشق ای فتا

غزل شماره 245 : از برای صلاح مجنون را

غزل شماره 246 : صد دهل می‌زنند در دل ما

غزل شماره 247 : بانگ تسبیح بشنو از بالا

غزل شماره 248 : گوش من منتظر پیام تو را

غزل شماره 249 : دل بر ما شدست دلبر ما

غزل شماره 250 : هین که منم بر در در برگشا

غزل شماره 251 : پیشتر آ پیشتر ای بوالوفا

غزل شماره 252 : نذر کند یار که امشب تو را

غزل شماره 253 : چند نهان داری آن خنده را

غزل شماره 254 : باده ده آن یار قدح باره را

غزل شماره 255 : خیز صبوحی کن و درده صلا

غزل شماره 256 : داد دهی ساغر و پیمانه را

غزل شماره 257 : لعل لبش داد کنون مر مرا

غزل شماره 258 : گر بنخسبی شبی ای مه لقا

غزل شماره 259 : پیش کش آن شاه شکرخانه را

غزل شماره 260 : چرخ فلک با همه کار و کیا

غزل شماره 261 : هان ای طبیب عاشقان سوداییی دیدی چو ما

غزل شماره 262 : فیما تری فیما تری یا من یری و لا یری

غزل شماره 263 : به شکرخنده اگر می‌ببرد جان مرا

غزل شماره 264 : لی حبیب حبه یشوی الحشا

غزل شماره 265 : راح بفیها و الروح فیها

غزل شماره 266 : هیج نومی و نفی ریح علی الغور هفا

غزل شماره 267 : قد اشرقت الدنیا من نور حمیانا

غزل شماره 268 : فدیتک یا ذا الوحی آیاته تتری

غزل شماره 269 : تعالوا بنا نصفوا نخلی التدللا

غزل شماره 270 : افدی قمرا لاح علینا و تلالا

غزل شماره 271 : تعالوا کلنا ذا الیوم سکری

غزل شماره 272 : حداء الحادی صباحا بهواکم فاتینا

غزل شماره 273 : طال ما بتنا بلاکم یا کرامی و شتنا

غزل شماره 274 : ایه یا اهل الفرادیس اقرؤا منشورنا

غزل شماره 275 : ابصرت روحی ملیحا زلزلت زلزالها

غزل شماره 276 : یا خفی الحسن بین الناس یا نور الدجی

غزل شماره 277 : سبق الجد الینا نزل الحب علینا

غزل شماره 278 : انا لا اقسم الا برجال صدقونا

غزل شماره 279 : مولانا مولانا اغنانا اغنانا

غزل شماره 280 : یا منیر الخد یا روح البقا

غزل شماره 281 : یا ساقی المدامه حی علی الصلا

غزل شماره 282 : یا من لواء عشقک لا زال عالیا

غزل شماره 283 : جاء الربیع مفتخرا فی جوارنا

غزل شماره 284 : اخی رایت جمالا سبا القلوب سبا

غزل شماره 285 : اتاک عید وصال فلا تذق حزنا

غزل شماره 286 : یا من بنا قصر الکمال مشیدا

غزل شماره 287 : ورد البشیر مبشرا ببشاره

غزل شماره 288 : یا کالمینا یا حاکمینا

غزل شماره 289 : یا مخجل البدر اشرقنا بلالا

 


حرف ب : 

 

غزل شماره 290 : بی یار مهل ما را بی‌یار مخسب امشب

غزل شماره 291 : ای خواب به جان تو زحمت ببری امشب

غزل شماره 292 : زان شاهد شکرلب زان ساقی خوش مذهب

غزل شماره 293 : مهمان توام ای جان زنهار مخسب امشب

غزل شماره 294 : بریده شد از این جوی جهان آب

غزل شماره 295 : الا ای روی تو صد ماه و مهتاب

غزل شماره 296 : مخسب ای یار مهمان دار امشب

غزل شماره 297 : ای در غم تو به سوز و یارب

غزل شماره 298 : آه از این زشتان که مه رو می‌نمایند از نقاب

غزل شماره 299 : یا وصال یار باید یا حریفان را شراب

غزل شماره 300 : کو همه لطف که در روی تو دیدم همه شب

غزل شماره 301 : هله صدر و بدر عالم منشین مخسب امشب

غزل شماره 302 : در هوایت بی‌قرارم روز و شب

غزل شماره 303 : مجلس خوش کن از آن دو پاره چوب

غزل شماره 304 : هیچ می‌دانی چه می‌گوید رباب

غزل شماره 305 : آواز داد اختر بس روشنست امشب

غزل شماره 306 : رغبت به عاشقان کن ای جان صدر غایب

غزل شماره 307 : کار همه محبان همچون زرست امشب

غزل شماره 308 : خوابم ببسته‌ای بگشا ای قمر نقاب

غزل شماره 309 : واجب کند چو عشق مرا کرد دل خراب

غزل شماره 310 : بازآمد آن مهی که ندیدش فلک به خواب

غزل شماره 311 : زشت کسی کو نشد مسخره یار خوب

غزل شماره 312 : به جان تو که مرو از میان کار مخسب

غزل شماره 313 : رباب مشرب عشقست و مونس اصحاب

غزل شماره 314 : تو را که عشق نداری تو را رواست بخسب

غزل شماره 315 : چشم‌ها وا نمی‌شود از خواب

غزل شماره 316 : چونک درآییم به غوغای شب

غزل شماره 317 : یار آمد به صلح ای اصحاب

غزل شماره 318 : علونا سماء الود من غیر سلم

غزل شماره 319 : امسی و اصبح بالجوی اتعذب

غزل شماره 320 : ابشروا یا قوم هذا فتح باب

 


حرف ت :

 

غزل شماره 321 : آن خواجه را از نیم شب بیماریی پیدا شده‌ست

غزل شماره 322 : آمده‌ام که تا به خود گوش کشان کشانمت

غزل شماره 323 : آن نفسی که باخودی یار چو خار آیدت

غزل شماره 324 : درآ تا خرقه قالب دراندازم همین ساعت

غزل شماره 325 : که دید ای عاشقان شهری که شهر نیکبختانست

غزل شماره 326 : حالت ده و حیرت ده ای مبدع بی‌حالت

غزل شماره 327 : از دفتر عمر ما یکتا ورقی مانده‌ست

غزل شماره 328 : بادست مرا زان سر اندر سر و در سبلت

غزل شماره 329 : بیایید بیایید که گلزار دمیده‌ست

غزل شماره 330 : بار دگر آن دلبر عیار مرا یافت

غزل شماره 331 : زان شاه که او را هوس طبل و علم نیست

غزل شماره 332 : این خانه که پیوسته در او بانگ چغانه‌ست

غزل شماره 333 : اندر دل هر کس که از این عشق اثر نیست

غزل شماره 334 : از اول امروز حریفان خرابات

غزل شماره 335 : همه خوف آدمی را از درونست

غزل شماره 336 : بده یک جام ای پیر خرابات

غزل شماره 337 : ببستی چشم یعنی وقت خواب است

غزل شماره 338 : سماع از بهر جان بی‌قرارست

غزل شماره 339 : سماع آرام جان زندگانست

غزل شماره 340 : دگربار این دلم آتش گرفتست

غزل شماره 341 : بیا کامروز ما را روز عیدست

غزل شماره 342 : مرا چون تا قیامت یار اینست

غزل شماره 343 : ز همراهان جدایی مصلحت نیست

غزل شماره 344 : به جان تو که سوگند عظیمست

غزل شماره 345 : بگو ای یار همراز این چه شیوه‌ست

غزل شماره 346 : شنیدم مر مرا لطفت دعا گفت

غزل شماره 347 : قرار زندگانی آن نگارست

غزل شماره 348 : صدایی کز کمان آید نذیریست

غزل شماره 349 : مبر رنج ای برادر خواجه سختست

غزل شماره 350 : ز بعد وقت نومیدی امیدیست

غزل شماره 351 : طبیب درد بی‌درمان کدامست

غزل شماره 352 : چو با ما یار ما امروز جفتست

غزل شماره 353 : زهی می کاندر آن دستست هیهات

غزل شماره 354 : ز میخانه دگربار این چه بویست

غزل شماره 355 : در این خانه کژی ای دل گهی راست

غزل شماره 356 : تو را در دلبری دستی تمامست

غزل شماره 357 : چو آن کان کرم ما را شکارست

غزل شماره 358 : نگار خوب شکربار چونست

غزل شماره 359 : در این جو دل چو دولاب خرابست

غزل شماره 360 : ایا ساقی تویی قاضی حاجات

غزل شماره 361 : اگر حوا بدانستی ز رنگت

غزل شماره 362 : دو چشم آهوانش شیرگیرست

غزل شماره 363 : چنان کاین دل از آن دلدار مستست

غزل شماره 364 : تا نقش خیال دوست با ماست

غزل شماره 365 : می‌دان که زمانه نقش سوداست

غزل شماره 366 : دود دل ما نشان سوداست

غزل شماره 367 : دل آمد و دی به گوش جان گفت

غزل شماره 368 : گویم سخن شکرنباتت

غزل شماره 369 : در شهر شما یکی نگاریست

غزل شماره 370 : آمد رمضان و عید با ماست

غزل شماره 371 : گر جام سپهر زهرپیماست

غزل شماره 372 : من سر نخورم که سر گران‌ست

غزل شماره 373 : گر می‌نکند لبم بیانت

غزل شماره 374 : پرسید کسی که ره کدامست

غزل شماره 375 : مر عاشق را ز ره چه بیمست

غزل شماره 376 : امروز جنون نو رسیده‌ست

غزل شماره 377 : آن را که در آخرش خری هست

غزل شماره 378 : ای گشته ز شاه عشق شهمات

غزل شماره 379 : ای کرده میان سینه غارت

غزل شماره 380 : آن خواجه اگر چه تیزگوش است

غزل شماره 381 : آن ره که بیامدم کدامست

غزل شماره 382 : ای از کرم تو کار ما راست

غزل شماره 383 : هین که گردن سست کردی کو کبابت کو شرابت

غزل شماره 384 : عاشقان را گر چه در باطن جهانی دیگرست

غزل شماره 385 : خلق‌های خوب تو پیشت دود بعد از وفات

غزل شماره 386 : چون نداری تاب دانش چشم بگشا در صفات

غزل شماره 387 : خاک آن کس شو که آب زندگانش روشنست

غزل شماره 388 : خدمت بی‌دوستی را قدر و قیمت هست نیست

غزل شماره 389 : چون دلت با من نباشد همنشینی سود نیست

غزل شماره 390 : ساربانا اشتران بین سر به سر قطار مست

غزل شماره 391 : مطربا این پرده زن کان یار ما مست آمدست

غزل شماره 392 : گر ندید آن شادجان این گلستان را شاد چیست

غزل شماره 393 : جمع باشید ای حریفان زانک وقت خواب نیست

غزل شماره 394 : چشمه‌ای خواهم که از وی جمله را افزایش است

غزل شماره 395 : عشق اندر فضل و علم و دفتر و اوراق نیست

غزل شماره 396 : در ره معشوق ما ترسندگان را کار نیست

غزل شماره 397 : آفتاب امروز بر شکل دگر تابان شدست

غزل شماره 398 : از سقاهم ربهم بین جمله ابرار مست

غزل شماره 399 : آخر ای دلبر نه وقت عشرت انگیزی شدست

غزل شماره 400 : چون نظر کردن همه اوصاف خوب اندر دلست

غزل شماره 401 : اندرآ ای مه که بی‌تو ماه را استاره نیست

غزل شماره 402 : نقش بند جان که جان‌ها جانب او مایلست

غزل شماره 403 : گر تو پنداری به حسن تو نگاری هست نیست

غزل شماره 404 : هله ای آنک بخوردی سحری باده که نوشت

غزل شماره 405 : به خدا کت نگذارم که روی راه سلامت

غزل شماره 406 : چند گویی که چه چاره‌ست و مرا درمان چیست

غزل شماره 407 : چشم پرنور که مست نظر جانانست

غزل شماره 408 : آن شنیدی که خضر تخته کشتی بشکست

غزل شماره 409 : تا نلغزی که ز خون راه پس و پیش‌ترست

غزل شماره 410 : دوش آمد بر من آنک شب افروز منست

غزل شماره 411 : عجب ای ساقی جان مطرب ما را چه شدست

غزل شماره 412 : آنک بی‌باده کند جان مرا مست کجاست

غزل شماره 413 : من نشستم ز طلب وین دل پیچان ننشست

غزل شماره 414 : روز و شب خدمت تو بی‌سر و بی‌پا چه خوشست

غزل شماره 415 : تشنه بر لب جو بین که چه در خواب شدست

غزل شماره 416 : مطرب و نوحه گر عاشق و شوریده خوش است

غزل شماره 417 : من پری زاده‌ام و خواب ندانم که کجاست

غزل شماره 418 : سر مپیچان و مجنبان که کنون نوبت توست

غزل شماره 419 : بوسه‌ای داد مرا دلبر عیار و برفت

غزل شماره 420 : ذوق روی ترشش بین که ز صد قند گذشت

غزل شماره 421 : ساقیا این می از انگور کدامین پشته‌ست

غزل شماره 422 : ای که رویت چو گل و زلف تو چون شمشادست

غزل شماره 423 : مگر این دم سر آن زلف پریشان شده است

غزل شماره 424 : دلبری و بی‌دلی اسرار ماست

غزل شماره 425 : عاشقان را جست و جو از خویش نیست

غزل شماره 426 : غیر عشقت راه بین جستیم نیست

غزل شماره 427 : در دل و جان خانه کردی عاقبت

غزل شماره 428 : این چنین پابند جان میدان کیست

غزل شماره 429 : عاشقی و بی‌وفایی کار ماست

غزل شماره 430 : گم شدن در گم شدن دین منست

غزل شماره 431 : عشوه دشمن بخوردی عاقبت

غزل شماره 432 : این چنین پابند جان میدان کیست

غزل شماره 433 : اندر این جمع شررها ز کجاست

غزل شماره 434 : هم به بر این بت زیبا خوشکست

غزل شماره 435 : هر کی بالاست مر او را چه غمست

غزل شماره 436 : گفتا که کیست بر در گفتم کمین غلامت

غزل شماره 437 : هر جور کز تو آید بر خود نهم غرامت

غزل شماره 438 : هر دم سلام آرد کاین نامه از فلانست

غزل شماره 439 : بگذشت روز با تو جانا به صد سعادت

غزل شماره 440 : امروز شهر ما را صد رونق‌ست و جانست

غزل شماره 441 : بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست

غزل شماره 442 : بر عاشقان فریضه بود جست و جوی دوست

غزل شماره 443 : از دل به دل برادر گویند روزنیست

غزل شماره 444 : ساقی بیار باده که ایام بس خوشست

غزل شماره 445 : این طرفه آتشی که دمی برقرار نیست

غزل شماره 446 : گر چپ و راست طعنه و تشنیع بیهده‌ست

غزل شماره 447 : ای گل تو را اگر چه که رخسار نازکست

غزل شماره 448 : امروز روز نوبت دیدار دلبرست

غزل شماره 449 : جانا جمال روح بسی خوب و بافرست

غزل شماره 450 : از بامداد روی تو دیدن حیات ماست

غزل شماره 451 : پنهان مشو که روی تو بر ما مبارکست

غزل شماره 452 : ساقی و سردهی ز لب یارم آرزوست

غزل شماره 453 : بد دوش بی‌تو تیره شب و روشنی نداشت

غزل شماره 454 : جان سوی جسم آمد و تن سوی جان نرفت

غزل شماره 455 : آن روح را که عشق حقیقی شعار نیست

غزل شماره 456 : ما را کنار گیر تو را خود کنار نیست

غزل شماره 457 : ای چنگ پرده‌های سپاهانم آرزوست

غزل شماره 458 : امروز چرخ را ز مه ما تحیریست

غزل شماره 459 : ای مرده‌ای که در تو ز جان هیچ بوی نیست

غزل شماره 460 : عاشق آن قند تو جان شکرخای ماست

غزل شماره 461 : شاه گشادست رو دیده شه بین که راست

غزل شماره 462 : یوسف کنعانیم روی چو ماهم گواست

غزل شماره 463 : هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست

غزل شماره 464 : نوبت وصل و لقاست نوبت حشر و بقاست

غزل شماره 465 : کار ندارم جز این کارگه و کارم اوست

غزل شماره 466 : باز درآمد به بزم مجلسیان دوست دوست

غزل شماره 467 : آنک چنان می‌رود ای عجب او جان کیست

غزل شماره 468 : با وی از ایمان و کفر باخبری کافریست

غزل شماره 469 : ای غم اگر مو شوی پیش منت بار نیست

غزل شماره 470 : ای غم اگر مو شوی پیش منت بار نیست

غزل شماره 471 : پیش چنین ماه رو گیج شدن واجبست

غزل شماره 472 : کالبد ما ز خواب کاهل و مشغول خاست

غزل شماره 473 : هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست

غزل شماره 474 : ز عشق روی تو روشن دل بنین و بنات

غزل شماره 475 : بیا که عاشق ماهست وز اختران پیداست

غزل شماره 476 : بخند بر همه عالم که جای خنده تو راست

غزل شماره 477 : ز آفتاب سعادت مرا شراباتست

غزل شماره 478 : وجود من به کف یار جز که ساغر نیست

غزل شماره 479 : ستیزه کن که ز خوبان ستیزه شیرینست

غزل شماره 480 : به حق آن که در این دل به جز ولای تو نیست

غزل شماره 481 : چه گوهری تو که کس را به کف بهای تو نیست

غزل شماره 482 : برات عاشق نو کن رسید روز برات

غزل شماره 483 : هر آنک از سبب وحشت غمی تنهاست

غزل شماره 484 : هر آنچ دور کند مر تو را ز دوست بدست

غزل شماره 485 : سه روز شد که نگارین من دگرگونست

غزل شماره 486 : به حق چشم خمار لطیف تابانت

غزل شماره 487 : چو عید و چون عرفه عارفان این عرفات

غزل شماره 488 : در این سلام مرا با تو دار و گیر جداست

غزل شماره 489 : اگر تو مست وصالی رخ تو ترش چراست

غزل شماره 490 : مرا چو زندگی از یاد روی چون مه توست

غزل شماره 491 : جهان و کار جهان سر به سر اگر بادست

غزل شماره 492 : ز دام چند بپرسی و دانه را چه شدست

غزل شماره 493 : تو مردی و نظرت در جهان جان نگریست

غزل شماره 494 : به شاه نهانی رسیدی که نوشت

غزل شماره 495 : اگر مر تو را صلح آهنگ نیست

غزل شماره 496 : طرب ای بحر اصل آب حیات

غزل شماره 497 : صوفیان آمدند از چپ و راست

غزل شماره 498 : فعل نیکان محرض نیکیست

غزل شماره 499 : عشق جز دولت و عنایت نیست

غزل شماره 500 : قبله امروز جز شهنشه نیست

غزل شماره 501 : امشب از چشم و مغز خواب گریخت

غزل شماره 502 : اندرآ عیش بی‌تو شادان نیست

غزل شماره 503 : بر شکرت جمع مگس‌ها چراست

غزل شماره 504 : خیز که امروز جهان آن ماست

غزل شماره 505 : پیشتر آ روی تو جز نور نیست

غزل شماره 506 : کار من اینست که کاریم نیست

غزل شماره 507 : کیست که او بنده رای تو نیست

غزل شماره 508 : شیر خدا بند گسستن گرفت

غزل شماره 509 : مرغ دلم باز پریدن گرفت

غزل شماره 510 : باز به بط گفت که صحرا خوشست

غزل شماره 511 : همچو گل سرخ برو دست دست

غزل شماره 512 : صبر مرا آینه بیماریست

غزل شماره 513 : کیست در این شهر که او مست نیست

غزل شماره 514 : قصد سرم داری خنجر به مشت

غزل شماره 515 : خانه دل باز کبوتر گرفت

غزل شماره 516 : بازرسیدیم ز میخانه مست

غزل شماره 517 : ای ز بگه خاسته سر مست مست

غزل شماره 518 : نفسی بهوی الحبیب فارت

 


حرف ج :

 

غزل شماره 519 : ای دل فرو رو در غمش کالصبر مفتاح الفرج

 


حرف ح :

 

غزل شماره 520 : ای مبارک ز تو صبوح و صباح

غزل شماره 521 : یا راهبا انظر الی مصباح

 

 


حرف خ :

 

غزل شماره 522 : ماه دیدم شد مرا سودای چرخ

 

 

پایان اشعار این بخش

نویسندگان :

نویسندگان :

امین پیرانی - حامد پیری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *