رباعیات شمس تبریزی

در این بخش رباعیات شمس تبریزی نوشته شده است.

 

برای خواندن هر شعر روی آن کلیک کنید :

الف : 

رباعی شماره 1 : آن دل که شد او قابل انوار خدا

رباعی شماره 2 : آن شمع رخ تو لگنی نیست بیا

رباعی شماره 3 : آن کس که ببسته است او خواب مرا

رباعی شماره 4 : آن کس که تو را نقش کند او تنها

رباعی شماره 5 : آن لعل سخن که جان دهد مرجان را

رباعی شماره 6 : آن وقت که بحر کل شود ذات مرا

رباعی شماره 7 : آواز تو را طبع دل ما بادا

رباعی شماره 8 : از آتش عشق در جهان گرمی ها

رباعی شماره 9 : از باده ی لعل ناب شد گوهر ما

رباعی شماره 10 : از حال ندیده تیره ایامان را

رباعی شماره 11 : از ذکر بسی نور فزاید مه را

رباعی شماره 12 : افسوس که بیگاه شد و ما تنها

رباعی شماره 13 : انجیرفروش را چه بهتر جانا

رباعی شماره 14 : اول به هزار لطف بنواخت مرا

رباعی شماره 15 : ای آنکه چو آفتاب فرداست بیا

رباعی شماره 16 : ای آنکه نیافت ماه شب گرد تو را

رباعی شماره 17 : ای اشک روان بگو دل‌افزای مرا

رباعی شماره 18 : ای باد سحر خبر بده مر ما را

رباعی شماره 19 : ای چرخ فلک به مکر و بدسازی ها

رباعی شماره 20 : ای خواجه به خواب ور نبینی ما را

رباعی شماره 21 : ای داده بنان گوهر ایمانی را

رباعی شماره 22 : ای در سر زلف تو پریشانی ها

رباعی شماره 23 : ای دریا دل تو گوهر و مرجان را

رباعی شماره 24 : ای دل به چه زهره خواستی یاری را

رباعی شماره 25 : ای دوست به دوستی قرینیم تو را

رباعی شماره 26 : ای سبزی هر درخت و هر باغ و گیا

رباعی شماره 27 : ای شب شادی همیشه بادی شادا

رباعی شماره 28 : این آتش عشق می‌پزاند ما را

رباعی شماره 29 : این روزه چو غربال به بیزد جان را

رباعی شماره 30 : ای آنکه گرفت شربت از مشرب ما

رباعی شماره 31 : با عشق روان شد از عدم مرکب ما

رباعی شماره 32 : بر رهگذر بلا نهادم دل را

رباعی شماره 33 : پرورد به ناز و نعمت آن دوست مرا

رباعی شماره 34 : بیگاه شده است لیک مر سیران را

رباعی شماره 35 : تا از تو جدا شده است آغوش مرا

رباعی شماره 36 : تا با تو بوم نخسبم از یاری ها

رباعی شماره 37 : تا چند از این غرور بسیار تو را

رباعی شماره 38 : تا عشق تو را است این شکرخایی ها

رباعی شماره 39 : تا کی باشی ز دور نظاره ی ما

رباعی شماره 40 : تا نقش خیال دوست با ماست دلا

رباعی شماره 41 : جانا به هلاک بنده مستیز و بیا

رباعی شماره 42 : جز عشق نبود هیچ دمساز مرا

رباعی شماره 43 : چون زود نبشته بود حق فرقت ما

رباعی شماره 44 : خود را به خیل درافکنم مست آنجا

رباعی شماره 45 : در جای تو جا نیست به جز آن جان را

رباعی شماره 46 : در چشم ببین دو چشم آن مفتون را

رباعی شماره 47 : در سر دارم ز می پریشانی ها

رباعی شماره 48 : دستان کسی دست زنان کرد مرا

رباعی شماره 49 : دل گفت به جان کای خلف هر دو سرا

رباعی شماره 50 : دود دل ما نشان سوداست دلا

رباعی شماره 51 : دیدم در خواب ساقی زیبا را

رباعی شماره 52 : زنهار دلا به خود مده ره غم را

رباعی شماره 53 : طنبور چو تن تن برآرد به نوا

رباعی شماره 54 : عاشق شب خلوت از پی پی گم را

رباعی شماره 55 : عاشق همه سال مست و رسوا بادا

رباعی شماره 56 : عشق تو بکشت ترکی و تازی را

رباعی شماره 57 : عشقست طریق و راه پیغمبر ما

رباعی شماره 58 : عمریست ندیده‌ایم گلزار تو را

رباعی شماره 59 : غم خود که بود که یاد آریم او را

رباعی شماره 60 : گر بوی نمی‌بری در این کوی میا

رباعی شماره 61 : گر جان داری بیا و جان باز آنجا

رباعی شماره 62 : گر در طلب خودی ز خود بیرون‌آ

رباعی شماره 63 : گر عمر بشد عمر دگر داد خدا

رباعی شماره 64 : گر من میرم مرا بیارید شما

رباعی شماره 65 : کوتاه کند زمانه این دمدمه را

رباعی شماره 66 : گویم که کیست روح‌افراز مرا

رباعی شماره 67 : گه می‌گفتم که من امیرم خود را

رباعی شماره 68 : لاحول ولا دور کند آن غم را

رباعی شماره 69 : ما اطیب ما الذما احلانا

رباعی شماره 70 : من تجربه کردم صنم خوش‌خو را

رباعی شماره 71 : من ذره و خورشید لقایی تو مرا

رباعی شماره 72 : منصور بد آن خواجه که در راه خدا

رباعی شماره 73 : مولای اناالتائب مما سلفا

رباعی شماره 74 : می‌آمد یار مست و تنها تنها

رباعی شماره 75 : نور فلکست این تن خاکی ما

رباعی شماره 76 : هان ای سفری عزم کجایست کجا

رباعی شماره 77 : یک چند به تقلید گزیدم خود را

رباعی شماره 78 : یک طرفه عصاست موسی این رمه را

ب : 

رباعی شماره 79 : آن لقمه که در دهان نگنجد بطلب

رباعی شماره 80 : آنی که فلک با تو درآید به طرب

رباعی شماره 81 : از بانگ سرافیل دمیده است رباب

رباعی شماره 82 : امروز چو هر روز خرابیم خراب

رباعی شماره 83 : امشب ز برای دل اصحاب مخسب

رباعی شماره 84 : اندیشه مکن بکن تو خود را در خواب

رباعی شماره 85 : اندیشه و غم را نبود هستی و تاب

رباعی شماره 86 : ای آنکه تو دیر آمده‌ای در کتاب

رباعی شماره 87 : ای آنکه تو یوسف منی من یعقوب

رباعی شماره 88 : ای دل دو سه شام تا سحرگاه مخسب

رباعی شماره 89 : ای روی تو را غلام گلنار مخسب

رباعی شماره 90 : ای ماه جبین شبی تو مهوار مخسب

رباعی شماره 91 : این باد سحر محرم رازست مخسب

رباعی شماره 92 : ای یار که نیست همچو تو یار مخسب

رباعی شماره 93 : بردار حجاب ها به یکبار امشب

رباعی شماره 94 : بی‌جام در این دور شرابست شراب

رباعی شماره 95 : بی‌طاعت دین بهشت رحمان مطلب

رباعی شماره 96 : بیکار مشین درآ درآمیز شتاب

رباعی شماره 97 : حاجت نبود مستی ما را به شراب

رباعی شماره 98 : خواب آمد و در چشم نبد موضع خواب

رباعی شماره 99 : دانی که چه می گوید این بانک رباب

رباعی شماره 100 : در چشم آمد خیال آن در خوشاب

رباعی شماره 101 : دل در هوس تو چون ربابست رباب

رباعی شماره 102 : ساقی درده برای دیدار صواب

رباعی شماره 103 : سبحان الله من و تو ای در خوشاب

رباعی شماره 104 : شب گردم گرد شهر چون باد و چو آب

رباعی شماره 105 : شب گشت درین سینه چه سوز است عجب

رباعی شماره 106 : علمی که تو را گره گشاید بطلب

رباعی شماره 107 : گر آب حیات خوشگواری ای خواب

رباعی شماره 108 : گرم آمد عاشقانه و چست و شتاب

رباعی شماره 109 : گر می‌خواهی بقا و پیروز مخسب

رباعی شماره 110 : مستند مجردان اسرار امشب

رباعی شماره 111 : هستم به وصال دوست دلشاد امشب

رباعی شماره 112 : یارب یارب به حق تسبیح رباب

رباعی شماره 113 : یاری کن و یار باش ای یار مخسب

ت :

رباعی شماره 114 : آب حیوان در آب و گل پیدا نیست

رباعی شماره 115 : آری صنما بهانه خود کم بودت

رباعی شماره 116 : آسوده کسی که در کم و بیشی نیست

رباعی شماره 117 : آمد بر من چو در کفم زر پنداشت

رباعی شماره 118 : آن آتش ساده که تو را خورد و بکاست

رباعی شماره 119 : آن بت که جمال و زینت مجلس ماست

رباعی شماره 120 : آن پیش روی که جان او پیش صف است

رباعی شماره 121 : آن تلخ سخن ها که چنان دل شکن است

رباعی شماره 122 : آنجا که تویی همه غم و جنگ و جفاست

رباعی شماره 123 : آن جان که از او دلبر ما شادانست

رباعی شماره 124 : آن جاه و جمالی که جهان‌افروز است

رباعی شماره 125 : آن چشم فراز از پی تاب شده است

رباعی شماره 126 : آن چشم که خون گشت غم او را جفت است

رباعی شماره 127 : آن چیست کز او سماع ها را شرف است

رباعی شماره 128 : آن چیست که لذتست از او در صورت

رباعی شماره 129 : آن خواجه که بار او همه قند تر است

رباعی شماره 130 : آن دم که مرا به گرد تو دورانست

رباعی شماره 131 : آن را که بود کار نه زین مردانست

رباعی شماره 132 : آن را که خدای چون تو یاری داده است

رباعی شماره 133 : آن را که غمی باشد و بتواند گفت

رباعی شماره 134 : آن روح که بسته بود در نقش صفات

رباعی شماره 135 : آن روی ترش نیست چنینش فعل است

رباعی شماره 136 : آن سایه ی تو جایگه و خانه ی ما است

رباعی شماره 137 : آن شاه که خاک پای او تاج سر است

رباعی شماره 138 : آن شب که تو را به خواب بینم پیداست

رباعی شماره 139 : آن شه که ز چاکران بدخو نگریخت

رباعی شماره 140 : آن عشق مجرد سوی صحرا می‌تاخت

رباعی شماره 141 : آن قاضی ما چو دیگران قاضی نیست

رباعی شماره 142 : آن کس که امید یاری غم داده است

رباعی شماره 143 : آن کس که به روی خوب او رشک پریست

رباعی شماره 144 : آن کس که تو را به چشم ظاهر دیده است

رباعی شماره 145 : آن کس که درون سینه را دل پنداشت

رباعی شماره 146 : آن کس که ز سر عاشقی باخبر است

رباعی شماره 147 : آن کس که سرت برید غمخوار تو اوست

رباعی شماره 148 : آن کس که نهال هوست او خیزانست

رباعی شماره 149 : آن نور مبین که در جبین ما هست

رباعی شماره 150 : آواز تو ارمغان نفخ صور است

رباعی شماره 151 : از بس که دل تو دام حیلت افراخت

رباعی شماره 152 : از بی‌یاری ظریف تر یاری نیست

رباعی شماره 153 : از جمله طمع بریدنم آسانست

رباعی شماره 154 : از حلقه ی گوش او دلم باخبر است

رباعی شماره 155 : از دوستی دوست نگنجم در پوست

رباعی شماره 156 : از دیدن اغیار چو ما را مدد است

رباعی شماره 157 : از عهد مگو که او نه بر پای من است

رباعی شماره 158 : از کفر و ز اسلام برون صحراییست

رباعی شماره 159 : از نوح سفینه ایست میراث نجات

رباعی شماره 160 : العین لفقدکم کثیرالعبرات

رباعی شماره 161 : افغان کردم بر او فغانم می‌سوخت

رباعی شماره 162 : افکند مرا دلم به غوغا و گریخت

رباعی شماره 163 : امروز چه روز است که خورشید دوتاست

رباعی شماره 164 : امروز در این خانه کسی رقصانست

رباعی شماره 165 : امروز من و جام صبوحی در دست

رباعی شماره 166 : امروز مهم دست زنان آمده است

رباعی شماره 167 : امشب آمد خیال آن دلبر چست

رباعی شماره 168 : امشب شب آن دولت بی‌پایانست

رباعی شماره 169 : امشب شب آن است که جان شبهاست

رباعی شماره 170 : امشب شب من بسی ضعیف و زار است

رباعی شماره 171 : امشب منم و طواف کاشانه ی دوست

رباعی شماره 172 : امشب هر دل که همچو مه در طلب است

رباعی شماره 173 : اندر دل من درون و بیرون همه او است

رباعی شماره 174 : اندر سر ما همت کاری دگر است

رباعی شماره 175 : انصاف بده که عشق نیکوکار است

رباعی شماره 176 : او پاک شده است و خاص کو در حرم است

رباعی شماره 177 : ای آب حیات قطره از آب رخت

رباعی شماره 178 : ای آمده بامداد شوریده و مست

رباعی شماره 179 : ای آنکه درین جهان چو تو پاکی نیست

رباعی شماره 180 : ای بنده بدان که خواجه ی شرق اینست

رباعی شماره 181 : ای بی‌خبر از مغز شده غره به پوست

رباعی شماره 182 : ای تن تو نمیری که چنان جان با توست

رباعی شماره 183 : ای جان جهان جان و جهان باقی نیست

رباعی شماره 184 : ای جان خبرت هست که جانان تو کیست

رباعی شماره 185 : ای جان ز دل تو بر دل من راهست

رباعی شماره 186 : ای حسرت خوبان جهان روی خوشت

رباعی شماره 187 : ای خرمنت از سنبله ی آب حیات

رباعی شماره 188 : ای خواجه تو را غم جمال و جاهست

رباعی شماره 189 : ای در دل من نشسته شد وقت نشست

رباعی شماره 190 : ای دل تا ریش و خسته می دارندت

رباعی شماره 191 : ای دل تو و درد او که درمان اینست

رباعی شماره 192 : ای دوست مکن که روزها را فرداست

رباعی شماره 193 : ای ذکر تو مانع تماشای تو دوست

رباعی شماره 194 : ای ساقی اگر سعادتی هست تو راست

رباعی شماره 195 : ای ساقی جان مطرب ما را چه شده است

رباعی شماره 196 : ای شب چه شبی که روزها چاکر توست

رباعی شماره 197 : ای شب ز می تو مر مرا مستی نیست

رباعی شماره 198 : ای طالب اگر تو را سر این راهست

رباعی شماره 199 : ای عقل برو که عاقلی اینجا نیست

رباعی شماره 200 : ای فکر تو بر بسته نه پایت باز است

رباعی شماره 201 : ای کز تو دلم پر سمن و یاسمنست

رباعی شماره 202 : ای لعل و عقیق و در دریای درست

رباعی شماره 203 : این بانک خوش از جانب کیوان منست

رباعی شماره 204 : این چرخ غلام طبع خود رایه ی ماست

رباعی شماره 205 : این چرخ و فلک ها که حد بینش ماست

رباعی شماره 206 : این جمله شراب های بی‌جام کراست

رباعی شماره 207 : این جو که تو راست هر کسی جویان نیست

رباعی شماره 208 : این سینه ی پرمشغله از مکتب اوست

رباعی شماره 209 : این شکل سفالین تنم جام دلست

رباعی شماره 210 : این عشق شهست و رایتش پیدا نیست

رباعی شماره 211 : این غمزه که میرنی ز نوری دگر است

رباعی شماره 212 : این فتنه که اندر دل تنگ است از چیست

رباعی شماره 213 : این فصل بهار نیست فصلی دگر است

رباعی شماره 214 : این گرمابه که خانه ی دیوانست

رباعی شماره 215 : این مستی من ز باده ی حمرا نیست

رباعی شماره 216 : این من نه منم آنکه منم گویی کیست

رباعی شماره 217 : این نعره ی عاشقان ز شمع طرب است

رباعی شماره 218 : این همدم اندرون که دم میدهدت

رباعی شماره 219 : ای هر بیدار با خبرهای تو خفت

رباعی شماره 220 : ای هرچه صدف بسته ی دریای لبت

رباعی شماره 221 : ای همچو خر و گاو که و جو طلبت

رباعی شماره 222 : با تو سخنان بی زبان خواهم گفت

رباعی شماره 223 : با جان دو روزه تو چنان گشتی جفت

رباعی شماره 224 : باد آمد و گل بر سر میخواران ریخت

رباعی شماره 225 : با دشمن تو چو یار بسیار نشست

رباعی شماره 226 : با دل گفتم که دل از او جیحونست

رباعی شماره 227 : باران به سر گرم دلی بر میریخت

رباعی شماره 228 : با روز بجنگیم که چون روز گذشت

رباعی شماره 229 : بازآی که یار بر سر پیمانست

رباعی شماره 230 : با شاه هر آنکسی که در خرگاهست

رباعی شماره 231 : با شب گفتم گر به مهت ایمانست

رباعی شماره 232 : تا شب میگو که روز ما را شب نیست

رباعی شماره 233 : با عشق کلاه بر کمر دوز خوش است

رباعی شماره 234 : با عشق نشین که گوهر کان تو است

رباعی شماره 235 : با ما ز ازل رفته قراری دگر است

رباعی شماره 236 : با نی گفتم که بر تو بیداد ز کیست

رباعی شماره 237 : با هر که نشستی و نشد جمع دلت

رباعی شماره 238 : با هستی و نیستیم بیگانگی است

رباعی شماره 239 : پای تو گرفته‌ام ندارم ز تو دست

رباعی شماره 240 : پایی که همی رفت به سروستان مست

رباعی شماره 241 : برجه که سماع روح برپای شده است

رباعی شماره 242 : برخیز و طواف کن بر آن قطب نجات

رباعی شماره 243 : بر کان شکر چند مگس را غوغاست

رباعی شماره 244 : بر ما رقم خطاپرستی همه هست

رباعی شماره 245 : بر من در وصل بسته میدارد دوست

رباعی شماره 246 : پرورد به ناز و نعمت آن دوست مرا

رباعی شماره 247 : بر هر جایی که سرنهم مسجود اوست

رباعی شماره 248 : بر هر جزوم نشان معشوق منست

رباعی شماره 249 : بستم سر خم باده و بوی برفت

رباعی شماره 250 : بگذشت سوار غیب و گردی برخاست

رباعی شماره 251 : بگرفت دلت زانکه تو را دل نگرفت

رباعی شماره 252 : پی بر به جهانی که چو خون در رگ ماست

رباعی شماره 253 : بیچاره تر از عاشق بی صبر کجاست

رباعی شماره 254 : بی‌دیده اگر راه روی عین خطاست

رباعی شماره 255 : بیرون ز تن و جان و روان درویش است

رباعی شماره 256 : بیرون ز جهان کفر و ایمان جاییست

رباعی شماره 257 : بیرون ز جهان و جان یکی دایه ی ماست

رباعی شماره 258 : بی‌یار نماند هرکه با یار بساخت

رباعی شماره 259 : تا این فلک آینه‌گون بر کار است

رباعی شماره 260 : تا با تو ز هستی تو هستی باقیست

رباعی شماره 261 : تا چهره ی آفتاب جان رخشانست

رباعی شماره 262 : تا حاصل دردم سبب درمان گشت

رباعی شماره 263 : تا در دل من صورت آن رشک پریست

رباعی شماره 264 : تا ظن نبری دور زمانم کشته است

رباعی شماره 265 : تا ظن نبری که این زمین بیهوشست

رباعی شماره 266 : تا عرش ز سودای رخش ولوله‌هاست

رباعی شماره 267 : تا من بزیم پیشه و کارم اینست

رباعی شماره 268 : تا مهر نگار باوفایم بگرفت

رباعی شماره 269 : تنها نه همین خنده و سیماش خوشست

رباعی شماره 270 : توبه چه کنم که توبه‌ام سایه ی توست

رباعی شماره 271 : توبه کردم که تا جانم برجاست

رباعی شماره 272 : توبه که دل خویش چو آهن کرده است

رباعی شماره 273 : تو سیر شدی من نشدم درمان چیست

رباعی شماره 274 : تو کان جهانی و جهان نیم جو است

رباعی شماره 275 : تهدید عدو چه بشنود عاشق راست

رباعی شماره 276 : جانا غم تو ز هرچه گویی بتر است

رباعی شماره 277 : جانم بر آن جان جهان رو کرده است

رباعی شماره 278 : جان و سر آن یار که او پرده در است

رباعی شماره 279 : جانی که به راه عشق تو در خطر است

رباعی شماره 280 : جانی که حریف بود بیگانه شده است

رباعی شماره 281 : جانی که شراب عشق از آن سو خورده است

رباعی شماره 282 : جانی و جهانی و جهان با تو خوش است

رباعی شماره 283 : چشمت که همه جهان فسونش بگرفت

رباعی شماره 284 : چشم تو ز روزگار خونریزتر است

رباعی شماره 285 : چشمی دارم همه پر از صورت دوست

رباعی شماره 286 : چنگی صنمی که ساز چنگش بنواست

رباعی شماره 287 : چون دانستم که عشق پیوست منست

رباعی شماره 288 : چون دلبر من میان دلداران نیست

رباعی شماره 289 : چون دید مرا مست به هم برزد دست

رباعی شماره 290 : چونی که ترش مگر شکربارت نیست

رباعی شماره 291 : چیزیست که در تو بی تو جویان ویست

رباعی شماره 292 : حاشا که به عالم از تو خوشتر یاریست

رباعی شماره 293 : حاشا که دلم ز شب نشینی سیر است

رباعی شماره 294 : خاک قدمت سعادت جان من است

رباعی شماره 295 : خواهی که تو را کشف شود هستی دوست

رباعی شماره 296 : خویی به جهان خوبتر از خوی تو نیست

رباعی شماره 297 : خورشید رخت ز آسمان بیرونست

رباعی شماره 298 : خورشید و ستارگان و بدر ما اوست

رباعی شماره 299 : خیزید که آن یار سلامت برخاست

رباعی شماره 300 : دایم ز ولایت علی خواهم گفت

رباعی شماره 301 : در باغ من ار سرو و اگر گلزار است

رباعی شماره 302 : در بتکده تا خیال معشوقه ی ما است

رباعی شماره 303 : در خواب مهی دوش روانم دیده است

رباعی شماره 304 : در دایره ی وجود موجود علیست

رباعی شماره 305 : در دیده ی صورت ار تو را دامی هست

رباعی شماره 306 : در راه طلب عاقل و دیوانه یکیست

رباعی شماره 307 : در صورت توست آنچه معنا همه اوست

رباعی شماره 308 : در ظاهر و باطن آنچه خیر است و شر است

رباعی شماره 309 : در عشق اگر چه که قدم بر قدم است

رباعی شماره 310 : در عشق تو هر حیله که کردم هیچست

رباعی شماره 311 : در عشق که جز می بقا خوردن نیست

رباعی شماره 312 : در عهد و وفا چنان که دلدار منست

رباعی شماره 313 : در کوی غم تو صبر بی فرمانست

رباعی شماره 314 : در مجلس عشاق قراری دگر است

رباعی شماره 315 : در مرگ حیات اهل داد و دین است

رباعی شماره 316 : در من غم شبکور چرا پیچیده است

رباعی شماره 317 : درنه قدم ار چه راه بی‌پایانست

رباعی شماره 318 : درنه قدمی که چشمه ی حیوانست

رباعی شماره 319 : در وصل جمالش گل خندان منست

رباعی شماره 320 : درویشی و عاشقی به هم سلطانیست

رباعی شماره 321 : دستت دو و پایت دو و چشمت دو رواست

رباعی شماره 322 : دلتنگم و دیدار تو درمان منست

رباعی شماره 323 : دلدار اگر مرا بدراند پوست

رباعی شماره 324 : دلدار ز پرده‌ای کز آن سوسو نیست

رباعی شماره 325 : دلدار ظریف است و گناهنش اینست

رباعی شماره 326 : دلدارم گفت کان فلان زنده ز چیست

رباعی شماره 327 : دل در بر من زنده برای غم توست

رباعی شماره 328 : دل در بر هر که هست از دلبر ماست

رباعی شماره 329 : دل رفت بر کسی که بی ماش خوش است

رباعی شماره 330 : دل رفت و سر راه دل استان بگرفت

رباعی شماره 331 : دل یاد تو کرد چون به عشرت بنشست

رباعی شماره 332 : دل یاد تو کرد چون طرب می انگیخت

رباعی شماره 333 : دور است ز تو نظر بهانه اینست

رباعی شماره 334 : دوش از سر لطف یار در من نگریست

رباعی شماره 335 : دی آنکه ز سوی بام بر ما نگریست

رباعی شماره 336 : دیوانه شدم خواب ز دیوانه خطاست

رباعی شماره 337 : راهی ز زبان ما به دل پیوسته است

رباعی شماره 338 : روزی ترش است و دیده ی ابرتر است

رباعی شماره 339 : روزی که تو را ببینم آدینه ی ماست

رباعی شماره 340 : روزی که مرا به نزد تو دورانست

رباعی شماره 341 : زانروز که چشم من به رویت نگریست

رباعی شماره 342 : زان روی که دل بسته ی آن زنجیر است

رباعی شماره 343 : زان رونق هر سماع آواز دف است

رباعی شماره 344 : زان می خوردم که روح پیمانه ی اوست

رباعی شماره 345 : زان می مستم که نقش جامش عشق است

رباعی شماره 346 : سرسبز بود خاک که آبش یار است

رباعی شماره 347 : سر سخن دوست نمی آرم گفت

رباعی شماره 348 : سرگشته چو آسیای گردان کنمت

رباعی شماره 349 : سرگشته دلا به دوست از جان راهست

رباعی شماره 350 : سرمایه ی عقل مرد دیوانگیست

رباعی شماره 351 : سلطان ملاحت مه موزون منست

رباعی شماره 352 : سنبل چو سر عقاب زلف تو نداشت

رباعی شماره 353 : شاگرد توست دل که عشق آموز است

رباعی شماره 354 : شاهی که شفیع هر گنه بود برفت

رباعی شماره 355 : شب رو که شبت راهبر اسرار است

رباعی شماره 356 : شمشیر ازل به دست مردان خداست

رباعی شماره 357 : شمعی که در این خانه بدی خانه کجاست

رباعی شماره 358 : صد بار بگفتمت چه هشیار و چه مست

رباعی شماره 359 : عاشق نبود آنکه سبک چون جان نیست

رباعی شماره 360 : عشق آمد و توبه را چو شیشه بشکست

رباعی شماره 361 : عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست

رباعی شماره 362 : عشقت به دلم درآمد و شاد برفت

رباعی شماره 363 : عشق تو چنین حکیم و استاد چراست

رباعی شماره 364 : عشق تو در اطراف گیایی میتاخت

رباعی شماره 365 : عشقی که از او وجود بی‌جان میزیست

رباعی شماره 366 : عشقی نه به اندازه ی ما در سر ماست

رباعی شماره 367 : عقل آمد و پند عاشقان پیش گرفت

رباعی شماره 368 : عمریست که جان بنده بی خویشتن است

رباعی شماره 369 : قومی غمگین و خود مدان غم ز کجاست

رباعی شماره 370 : گر آتش دل نیست پس این دود چراست

رباعی شماره 371 : گر آه کنم آه بدین قانع نیست

رباعی شماره 372 : گر باد بر آن زلف پریشان زندت

رباعی شماره 373 : گر بر سر شهوت و ریا خواهی رفت

رباعی شماره 374 : گر جمله ی آفاق همه غم بگرفت

رباعی شماره 375 : گر دامن وصل تو کشم جنگی نیست

رباعی شماره 376 : گر در وصلی بهشت یا باغ اینست

رباعی شماره 377 : گر دف نبود نیشکر او دف ماست

رباعی شماره 378 : گر شرم همی از آن و این باید داشت

رباعی شماره 379 : گرمای تموز از دل پردرد شماست

رباعی شماره 380 : گر حلقه ی آن زلف چو شستت نگرفت

رباعی شماره 381 : کس دل ندهد بدو که خونخوار منست

رباعی شماره 382 : کس نیست که اندر هوسی شیدا نیست

رباعی شماره 383 : گفتار تو زر و نعلت ار زرین است

رباعی شماره 384 : گفتا که بیا سماع در کار شده‌است

رباعی شماره 385 : گفتا که شکست توبه بازآمد مست

رباعی شماره 386 : گفتم بجهم همچو کبوتر ز کفت

رباعی شماره 387 : گفتم چشمم که هست خاک کویت

رباعی شماره 388 : گفتم دلم از تو بوسه‌ای خواهانست

رباعی شماره 389 : گفتم عشقت مرا بت و خویش منست

رباعی شماره 390 : گفتم که بیا به چشم من درنگریست

رباعی شماره 391 : گفتند که دل دگر هوایی می‌پخت

رباعی شماره 392 : گفتم که دلم آلت و انگاز مست

رباعی شماره 393 : گفتند که شش جهت همه نور خداست

رباعی شماره 394 : گفتی چونی بنده چنانست که هست

رباعی شماره 395 : گفتی گشتم ملول و سودام گرفت

رباعی شماره 396 : کم باد سری که آن سران را پا نیست

رباعی شماره 397 : کوچک بودن بزرگ را کوچک نیست

رباعی شماره 398 : گویند بیا به باغ کانجا لاغ است

رباعی شماره 399 : گویند که صاحب فنون عقل کل است

رباعی شماره 400 : گویند که عشق عاقبت تسکین است

رباعی شماره 401 : گویند مرا که این همه درد چراست

رباعی شماره 402 : لطف تو جهانی و قرانی افراشت

رباعی شماره 403 : ما را به جز این زبان زبانی دگر است

رباعی شماره 404 : ما را بدم پیر نگه نتوان داشت

رباعی شماره 405 : ما عاشق عشقیم که عشق است نجات

رباعی شماره 406 : ما عاشق عشقیم و مسلمان دگر است

رباعی شماره 407 : ماه عید است و خلق زیر و زبر است

رباعی شماره 408 : ماهی تو که فتنه‌ای ندارم ز تو دست

رباعی شماره 409 : ماهی که نه زیر و نی به بالاست کجاست

رباعی شماره 410 : مرغ جان را میل سوی بالا نیست

رباعی شماره 411 : مرغ دل من چو ترک این دانه گرفت

رباعی شماره 412 : مر وصل تو را هزار صاحب هوس است

رباعی شماره 413 : مست است دو چشمم از دو چشم مستت

رباعی شماره 414 : مستم ز خمار عبهر جادویت

رباعی شماره 415 : مستی ز ره آمد و به ما درپیوست

رباعی شماره 416 : معشوق شراب‌خوار و بی سامانست

رباعی شماره 417 : من آن توام کام منت باید جست

رباعی شماره 418 : من بنده ی آن کسم که بی ماش خوش است

رباعی شماره 419 : من زان جانم که جان ها را جانست

رباعی شماره 420 : منصور حلاجی که اناالحق میگفت

رباعی شماره 421 : من کوهم و قال من صدای یار است

رباعی شماره 422 : من محو خدایم و خدا آن منست

رباعی شماره 423 : میدان که در درون تو مثال غاریست

رباعی شماره 424 : می‌گرییم زار و یار گوید زرقست

رباعی شماره 425 : می‌گفت یکی پری که او ناپیداست

رباعی شماره 426 : مینال که آن ناله شنو همسایه است

رباعی شماره 427 : ناگاه برویید یکی شاخ نبات

رباعی شماره 428 : ناگه ز درم درآمد آن دلبر مست

رباعی شماره 429 : نه چرخ غلام طبع خود رایه ی ماست

رباعی شماره 430 : نی با تو دمی نشستنم سامانست

رباعی شماره 431 : نی بی‌زر و زور شه سپه بتوان داشت

رباعی شماره 432 : هان ای دل خسته روز مردانگیست

رباعی شماره 433 : هجران خواهی طریق عشاقانست

رباعی شماره 434 : هر جان عزیز کو شناسای رهست

رباعی شماره 435 : هر جان که از او دلبر ما شادانست

رباعی شماره 436 : هر چند به حلم یار ما جورکش است

رباعی شماره 437 : هرچند شکر لذت جان و جگر است

رباعی شماره 438 : هرچند فراق پشت امید شکست

رباعی شماره 439 : هر چند که بار آن شترها شکر است

رباعی شماره 440 : هر درویشی که در شکست خویش است

رباعی شماره 441 : هر ذره که چون گرسنه بر خوان خداست

رباعی شماره 442 : هر ذره که در هوا و در کیوانست

رباعی شماره 443 : هر ذره که در هوا و در هامونست

رباعی شماره 444 : هر ذره و هر خیال چون بیداریست

رباعی شماره 445 : هر روز به نو برآید آن دلبر مست

رباعی شماره 446 : هر روز حجاب بی قراران بیش است

رباعی شماره 447 : هر روز دلم در غم تو زارتر است

رباعی شماره 448 : هر روز دل مرا سماع و طربیست

رباعی شماره 449 : هر صورت کاید به از او امکان هست

رباعی شماره 450 : هرکز ز دماغ بنده بوی تو نرفت

رباعی شماره 451 : هشیار اگر زر است و گر زرین است

رباعی شماره 452 : هم عابد و هم زاهد و هم خونریز است

رباعی شماره 453 : یاری که به حسن از صفت افزونست

رباعی شماره 454 : یاری که به نزد او گل و خار یکیست

رباعی شماره 455 : یاری که غمش دوای هر بیمار است

رباعی شماره 456 : یکبار بمردم و مرا کس نگریست

رباعی شماره 457 : یک چشم من از روز جدایی بگریست

ث : 

رباعی شماره 458 : ای آنکه کنی کون و مکان را محدث

ج : 

رباعی شماره 459 : ما را چو ز عشق میشود راست مزاج

ح : 

رباعی شماره 460 : بودم شب و روز یار جویای صلاح

د : 

رباعی شماره 461 : آبی که از این دیده چو خون میریزد

رباعی شماره 462 : آنان که محققان این درگاهند

رباعی شماره 463 : آن تازه تنی که در بلای تو بود

رباعی شماره 464 : آنجا بنشین که همنشین مردانند

رباعی شماره 465 : آنجا که به هر سخن دل ما گردد

رباعی شماره 466 : آن خوبانی که فتنه ی بتکده‌اند

رباعی شماره 467 : آن دشمن دوست روی دیدی که چه کرد

رباعی شماره 468 : آن دل که به شاهد نهان درنگرد

رباعی شماره 469 : آن دم که ز افلاک گهر ریز کند

رباعی شماره 470 : آن ذره که جز همدم خورشید نشد

رباعی شماره 471 : آن راحت جان گرد دلم میگردد

رباعی شماره 472 : آن را که بضاعت قناعت باشد

رباعی شماره 473 : آن را که به علم و عقل افراشته‌اند

رباعی شماره 474 : آن را که خدای ناف بر عشق برید

رباعی شماره 475 : آن را که ز عشق دوست بیداد رسد

رباعی شماره 476 : آن را منگر که ذوفنون آید مرد

رباعی شماره 477 : آن رفت که بودمی من از عشق تو شاد

رباعی شماره 478 : آن روز که جان خرقه ی قالب پوشید

رباعی شماره 479 : آن روز که جانم ره کیوان گیرد

رباعی شماره 480 : آن روز که چشم تو ز من برگردد

رباعی شماره 481 : آن روز که روز ابر و باران باشد

رباعی شماره 482 : آن روز که عشق با دلم بستیزد

رباعی شماره 483 : آن روز که کار وصل را ساز آید

رباعی شماره 484 : آن روز که مهرکان گردون زده‌اند

رباعی شماره 485 : آن سر که بود بی‌خبر از وی خسبد

رباعی شماره 486 : آن طرفه جماعتی که جانشان بکشد

رباعی شماره 487 : آن عشق که برق و بوش تا فرق رسید

رباعی شماره 488 : آن کان نبات و تنگ شکر نامد

رباعی شماره 489 : آن کز تو خدای این گدا میخواهد

رباعی شماره 490 : آن کس که بر آتش جهانم بنهاد

رباعی شماره 491 : آن کس که تو را بیند و خندان نشود

رباعی شماره 492 : آن کس که تو را شناخت جان را چه کند

رباعی شماره 493 : آن کس که از آب و گل نگاری دارد

رباعی شماره 494 : آن کس که ز چرخ نیم نانی دارد

رباعی شماره 495 : آن کس که ز دل دم اناالحق میزد

رباعی شماره 496 : آن کس که مرا به صدق اقرار کند

رباعی شماره 497 : آن کیست که بیرون درون می نگرد

رباعی شماره 498 : آن لحظه که آن سرو روانم پرسید

رباعی شماره 499 : آن لحظه که از پیرهنت بوی رسد

رباعی شماره  500 : آن نزدیکی که دلستان را باشد

رباعی شماره 501 : آن وسوسه‌ای که شرمها را ببرد

رباعی شماره 502 : آنها که به آتش خزان سوخته‌اند

رباعی شماره 503 : آنها که به کوی عارفان افتادند

رباعی شماره 504 : آنها که چو آب صافی و ساده روند

رباعی شماره 505 : آنها که دل از الست مست آوردند

رباعی شماره 506 : آنها که شب و روز تو را بر اثرند

رباعی شماره 507 : آن یار که از طبیب دل برباید

رباعی شماره 508 : آن یار که عقلها شکارش میشد

رباعی شماره 509 : آهو بدود چو در پیش سگ بیند

رباعی شماره 510 : اجری ده ارواحی و سلطان ابد

رباعی شماره 511 : از آب حیات دوست بیمار نماند

رباعی شماره 512 : از آتش سودای توام تابی بود

رباعی شماره 513 : از آتش عشق تو جوانی خیزد

رباعی شماره 514 : از آتش عشق دوست تفها بزنید

رباعی شماره 515 : از آتش عشق سردها گرم شود

رباعی شماره 516 : از آدمیی دمی به جایی ارزد

رباعی شماره 517 : از تاب تو بی یار عدو میماند

رباعی شماره 518 : از خاک کف پات سران حیرانند

رباعی شماره 519 : از درد چو جان تو به فریاد آید

رباعی شماره 520 : از دیدن رویی که تو را دیده بود

رباعی شماره 521 : از شبنم عشق خاک آدم گل شد

رباعی شماره 522 : از شربت سودای تو هر جان که مزید

رباعی شماره 523 : از عشق تو دریا همه شور انگیزد

رباعی شماره 524 : از عشق دلا نه بر زیان خواهی شد

رباعی شماره 525 : از لشکر صبرم علمی بیش نماند

رباعی شماره 526 : از لطف تو هیچ بنده نومید نشد

رباعی شماره 527 : از ما بت عیار گریزان باشد

رباعی شماره 528 : از نیکی تو طبع بداندیش نماند

رباعی شماره 529 : از یاد خدای مرد مطلق خیزد

رباعی شماره 530 : افسوس که طبع دلفروزیت نبود

رباعی شماره 531 : اکنون که رخت جان جهانی بربود

رباعی شماره 532 : امروز خوش است هر که او جان دارد

رباعی شماره 533 : امروز ما یار جنون میخواهد

رباعی شماره 534 : امشب چه لطیف و با نوا میگذرد

رباعی شماره 535 : امشب ساقی به مشک می گردان کرد

رباعی شماره 536 : امشب شب آن نیست که از خانه روند

رباعی شماره 537 : اندر دل بی‌وفا غم و ماتم باد

رباعی شماره 538 : اندر رمضان خاک تو زر میگردد

رباعی شماره 539 : اندر ره فقر دیده نادیده کنند

رباعی شماره 540 : اندر طلب آن قوم که بشتافته‌اند

رباعی شماره 541 : اندیشه ی هشیار تو هشیار کشد

رباعی شماره 542 : انوار صلاح دین برانگیخته باد

رباعی شماره 543 : اول که رخم زرد و دلم پر خون بود

رباعی شماره 544 : ای آن که ز تو مشکلم آسان گردد

رباعی شماره 545 : ای آنکه نخست بر سحر چشم تو زد

رباعی شماره 546 : ای از قدمت خاک زمین خرم و شاد

رباعی شماره 547 : ای اطلس دعوی تو را معنی برد

رباعی شماره 548 : ایام وصال یار گویی که نبود

رباعی شماره 549 : ای اهل صفا که در جهان گردانید

رباعی شماره 550 : ای اهل مناجات که در محرابید

رباعی شماره 551 : ای دل اثر صبح گه شام که دید

رباعی شماره 552 : ای دل اگرت رضای دلبر باید

رباعی شماره 553 : ای دل این ره به قیل و قالت ندهند

رباعی شماره 554 : ای دل سر آرزو به پای اندر بند

رباعی شماره 555 : ای دوست مگو تو بنده‌ای یا آزاد

رباعی شماره 556 : ای روز برآ که ذره‌ها رقص کنند

رباعی شماره 557 : ای سر روان باد خزانت مرساد

رباعی شماره 558 : ای عشق تو را پری و انسان دانند

رباعی شماره 559 : ای عشق تویی ان عذابی لشدید

رباعی شماره 560 : ای عشق که جان ها اثر جان تواند

رباعی شماره 561 : ای قوم که برتر از مه و مهتابید

رباعی شماره 562 : ای لشکر عشق اگرچه بس جبارید

رباعی شماره 563 : ای مرغ عجب که صید تو شیرانند

رباعی شماره 564 : این پرده ی دل دگر مکن تا نرود

رباعی شماره 565 : این تنهایی هزار جان بیش ارزد

رباعی شماره 566 : ای نرم دلانی که وفا میکارید

رباعی شماره 567 : این سر که در این سینه ی ما میگردد

رباعی شماره 568 : این صورت آدمی که درهم بستند

رباعی شماره 569 : این طرفه که یار در دامن گنجد

رباعی شماره 570 : این عشق به جانب دلیران گردد

رباعی شماره 571 : این مست به باده‌ای دگر می‌گردد

رباعی شماره 572 : این واقعه را سخت بگیری شاید

رباعی شماره 573 : بار دگر این خسته جگر بازآمد

رباعی شماره 574 : با روی تو هیچکس ز باغ اندیشد

رباعی شماره 575 : با سود وصال تو زیانت نرسد

رباعی شماره 576 : با هر که دمی عشق تو آمیخته شد

رباعی شماره 577 : بخشای بر آن بنده که خوابش نبود

رباعی شماره 578 : بر بنده بخند تا ثوابت باشد

رباعی شماره 579 : بر خاک نظر کند چو بر ما گذرد

رباعی شماره 580 : پرسیدم از آن کسی که برهان داند

رباعی شماره 581 : پرسید مهم که چشم تو مه را دید

رباعی شماره 582 : برقی که ز میغ آن جهان روی نمود

رباعی شماره 583 : بر گور من آن کو گذرد مست شود

رباعی شماره 584 : بر یار نظر کنم خجل میگردد

رباعی شماره 585 : بس درمانها کان مدد درد شود

رباعی شماره 586 : بسیار تو را خسته روان باید شد

رباعی شماره 587 : بشنو اگرت تاب شنیدن باشد

رباعی شماره 588 : بعضی به صفات حیدر کرارند

رباعی شماره 589 : بویت آمد گریز را روی نماند

رباعی شماره 590 : بوی دم مقبلان چو گل خوش باشد

رباعی شماره 591 : بی‌بحر صفا گوهر ما سنگ آمد

رباعی شماره 592 : بی‌تو جانا قرار نتوانم کرد

رباعی شماره 593 : بیت و غزل و شعر مرا آب ببرد

رباعی شماره 594 : بیدار شو ای دل که جهان می‌گذرد

رباعی شماره 595 : پیران خرابات غمت بسیارند

رباعی شماره 596 : بیزارم از آن آب که آتش نشود

رباعی شماره 597 : بیزارم از آن لعل که پیروزه بود

رباعی شماره 598 : بی‌عشق نشاط و عشرت افزون نشود

رباعی شماره 599 : بیمارم و غم در امتحانم دارد

رباعی شماره 600 : بی‌من به زبان من سخن می آید

رباعی شماره 601 : پیوسته سرت سبز و لبت خندان باد

رباعی شماره 602 : بی‌یاری تو دل به سوی یار نشد

رباعی شماره 603 : تا با غم عشق تو مرا کار افتاد

رباعی شماره 604 : تا بنده ز خود فانی مطلق نشود

رباعی شماره 605 : تا تو به خودی تو را به خود ره ندهد

رباعی شماره 606 : تا در دل من عشق تو اندوخته شد

رباعی شماره 607 : تا در طلب مات همی کام بود

رباعی شماره 608 : تا رهبر تو طبع بدآموز بود

رباعی شماره 609 : تا سر نشود یقین که سرکش نشود

رباعی شماره 610 : تا گوهر جان در این طبایع افتاد

رباعی شماره 611 : تا مدرسه و مناره ویران نشود

رباعی شماره 612 : تا نی ببرید از نیستان استاد

رباعی شماره 613 : تا یک هستی ز آسمان می‌آید

رباعی شماره 614 : تنها بمرو که رهزنان بسیارند

رباعی شماره 615 : تو جانی و هر زنده غم جان بکشد

رباعی شماره 616 : تو هیچ نه‌ای و هیچ توبه ز وجود

رباعی شماره 617 : تیری ز کمانچه ی ربابی بجهید

رباعی شماره 618 : جامی که بگیرم میش انوار بود

رباعی شماره 619 : جانا تبش عشق به غایت برسید

رباعی شماره 620 : جان باز که وصل او به دستان ندهند

رباعی شماره 621 : جان چو سمندرم نگاری دارد

رباعی شماره 622 : جان را جستم به بحر مرجان آمد

رباعی شماره 623 : جان روی به عالم همایون آورد

رباعی شماره 624 : جان کیست که او بدیده کار تو کند

رباعی شماره 625 : جان محرم درگاه همی باید برد

رباعی شماره 626 : جانم ز هواهای تو یادی دارد

رباعی شماره 627 : جانی که در او از تو خیالی باشد

رباعی شماره 628 : جایی که در او چون تو نگاری باشد

رباعی شماره 629 : جز دمدمه ی عشق تو در گوش نماند

رباعی شماره 630 : جز صحبت عاشقان و مستان مپسند

رباعی شماره 631 : چشمت صنما هزار دلدار کشد

رباعی شماره 632 : چشم تو هزار سحر مطلق دارد

رباعی شماره 633 : چشمی که نظر بدان گل و لاله کند

رباعی شماره 634 : جودت همه آن کند که دریا نکند

رباعی شماره 635 : جوزی که درونش مغز شیرین باشد

رباعی شماره 636 : چون بدنامی به روزگاری افتد

رباعی شماره 637 : چون خمر تو در ساغر ما درریزند

رباعی شماره 638 : چون دیده بر آن عارض چون سیم افتاد

رباعی شماره 639 : چون دیده برفت توتیای تو چه سود

رباعی شماره 640 : چون روز وصال یار ما نیست پدید

رباعی شماره 641 : چون زیر افکند در عراق آمیزد

رباعی شماره 642 : چون شاهد پوشیده خرامان گردد

رباعی شماره 643 : چون صبح ولای حق دمیدن گیرد

رباعی شماره 644 : چون صورت تو در دل ما بازآید

رباعی شماره 645 : چون نیستی تو محض اقرار بود

رباعی شماره 646 : حاشا که دل از عشق جهان را نگرد

رباعی شماره 647 : خاک توام و خدای حق میداند

رباعی شماره 648 : خاموش مرا ز گفت و گفتار تو کرد

رباعی شماره 649 : خوابم ز خیال روی تو پشت بداد

رباعی شماره 650 : خواهم گردی که از هوای تو رسد

رباعی شماره 651 : خواهم که دلم با غم هم‌خو باشد

رباعی شماره 652 : خورشید که باشد که به روی تو رسد

رباعی شماره 653 : خورشید که در خانه بقا می نکند

رباعی شماره 654 : خورشید مگر بسته به پیشت میرد

رباعی شماره 655 : خوش عادت خوش خو که محمد دارد

رباعی شماره 656 : خون دل عاشقان چو جیحون گردد

رباعی شماره 657 : دامان جلال تو ز دستم نشود

رباعی شماره 658 : دانی صوفی بهر چه بسیار خورد

رباعی شماره 659 : در باغ آیید و سبز پوشان نگرید

رباعی شماره 660 : در باغ هزار شاهد مهرو بود

رباعی شماره 661 : در بندم از آن دو زلف بند اندر بند

رباعی شماره 662 : در حضرت حق ستوده درویشانند

رباعی شماره 663 : در خدمتت ای جان چو بدن می افتد

رباعی شماره 664 : درد و زخم ار زلف تو در چنگ آید

رباعی شماره 665 : در راه طلب رسیده‌ای می باید

رباعی شماره 666 : در سلسله‌ات هر آنکه پابست شود

رباعی شماره 667 : در سینه ی هر که ذره‌ای دل باشد

رباعی شماره 668 : در صحبت حق خموش می باید بود

رباعی شماره 669 : در عشق اگر چه خرده بینم کردند

رباعی شماره 670 : در عشق توام نصیحت و پند چه سود

رباعی شماره 671 : در عشق توام وفا قرین می باید

رباعی شماره 672 : در عشق تو عقل ذوفنون می خسبد

رباعی شماره 673 : در عشق اگر دمی قرارت باشد

رباعی شماره 674 : در عشق نه پستی نه بلندی باشد

رباعی شماره 675 : در عشق هزار جان و دل بس نکند

رباعی شماره 676 : در کام دل آنچه بود نفسم همه راند

رباعی شماره 677 : در گریه ی خون مرا شکرخند تو کرد

رباعی شماره 678 : در کوی خرابات تکبر نخرند

رباعی شماره 679 : در لشکر عشق چونکه خونریز کنند

رباعی شماره 680 : در مدرسه ی عشق اگر قال بود

رباعی شماره 681 : در مطبخ عشق جز نکو را نکشند

رباعی شماره 682 : در معنی هست و در عیان نیست که دید

رباعی شماره 683 : در مغز فلک چو عشق تو جا گیرد

رباعی شماره 684 : در میکده ی عشق چنین مست که دید

رباعی شماره 685 : در نفی تو عقل را امان نتوان داد

رباعی شماره 686 : درویش که اسرار جهان می بخشد

رباعی شماره 687 : درویشی را به نقد دردی باید

رباعی شماره 688 : دریا نکند سیر مرا جو چه کند

رباعی شماره 689 : دردی داری که بحر را پر دارد

رباعی شماره 690 : دست تو به جود طعنه بر میغ زند

رباعی شماره 691 : دشنام که از لب تو مهوش باشد

رباعی شماره 692 : دل با هوس تو زاد و بودی دارد

رباعی شماره 693 : دلتنگ مشو که دلگشایی آمد

رباعی شماره 694 : دل جمله حکایت از بهار تو کند

رباعی شماره 695 : دل داد مرا که دلستان را بزدم

رباعی شماره 696 : دلدار ابد گرد دلم می گردد

رباعی شماره 697 : دل در پی دلدار بسی تاخت نشد

رباعی شماره 698 : دل دوش در این عشق حریف ما بود

رباعی شماره 699 : دل را بدهم پند که عمدا نرود

رباعی شماره 700 : دل‌ها به سماع بی قرار افتادند

رباعی شماره 701 : دل هر چه در آشکار و پنهان گوید

رباعی شماره 702 : دوش آن بت من همچو مه گردون بود

رباعی شماره 703 : دوش از قمر تو آسمان مینوشید

رباعی شماره 704 : دو کون خیال خانه‌ای بیش نبود

رباعی شماره 705 : دی باغ ز وی شکر سلامت میکرد

رباعی شماره 706 : دی بنده بر آن قمر جانی شد

رباعی شماره 707 : دی چشم تو رای سحر مطلق میزد

رباعی شماره 708 : دیدم رخت از غم سر موییم نماند

رباعی شماره 709 : دی میرفتی بر تو نظر میکردند

رباعی شماره 710 : دیوانه میان خلق پیدا باشد

رباعی شماره 711 : رفتم به در خانه ی آن خوش پیوند

رباعی شماره 712 : رو دیده بدوز تا دلت دیده شود

رباعی شماره 713 : روز آمد و غوغای تو در بر دارد

رباعی شماره 714 : روز شادیست غم چرا باید خورد

رباعی شماره 715 : روز محک محتشم و دون آمد

رباعی شماره 716 : روزی که بود دلت ز جان پر از درد

رباعی شماره 717 : روزی که جمال آن صنم دیده شود

رباعی شماره 718 : روزی که خیال دلستان رقص کند

رباعی شماره 719 : روزی که ز کار کمترک می‌آید

رباعی شماره 720 : روزی که مرا عشق تو دیوانه کند

رباعی شماره 721 : روزی که وجودها تولد گیرد

رباعی شماره 722 : رو نیکی کن که دهر نیکی داند

رباعی شماره 723 : زان آب که چرخ از آن به سر میگردد

رباعی شماره 724 : زان مقصد صنع تو یکی نی ببرید

رباعی شماره 725 : ز اول که مرا عشق نگارم بربود

رباعی شماره 726 : زلفت چو بر آن لعل شکرخای زند

رباعی شماره 727 : زلف تو به حسن ذوفنون ها بر زد

رباعی شماره 728 : زندان تو از نجات خوشتر باشد

رباعی شماره 729 : زنهار مگو که رهروان نیز نیند

رباعی شماره 730 : سر دل عاشقان ز مطرب شنوید

رباعی شماره 731 : سرمستان را ز محتسب ترسانند

رباعی شماره 732 : سروی که ز باغ پاکبازان باشد

رباعی شماره 733 : سرهای درختان گل تر میچینند

رباعی شماره 734 : سرهای درختان گل رعنا چیدند

رباعی شماره 735 : سودای تو را بهانه‌ای بس باشد

رباعی شماره 736 : سوز دل عاشقان شررها دارد

رباعی شماره 737 : شاد آن که جمال ماهتابش ببرد

رباعی شماره 738 : شاد آن که ز دور ما یار ما بنماید

رباعی شماره 739 : شادی همه طالبان که مطلوب رسید

رباعی شماره 740 : شادم که غم تو در دل من گنجد

رباعی شماره 741 : شادی زمانه با غمم برنامد

رباعی شماره 742 : شاهیست که تو هرچه بپوشی داند

رباعی شماره 743 : شب چون دل عاشقان پر از سودا شد

رباعی شماره 744 : شب رفت کجا رفت همانجای که بود

رباعی شماره 745 : شب گشت که خلقان همه در خواب روند

رباعی شماره 746 : شور آوردم که گاو گردون نکشد

رباعی شماره 747 : شور عجبی در سر ما میگردد

رباعی شماره 748 : شیرین سخنی در دل ما می خندد

رباعی شماره 749 : صافی صفت و پاک نظر باید بود

رباعی شماره 750 : صبح آمد و وقت روشنایی آمد

رباعی شماره 751 : صبح است و صبا مشک فشان می‌گذرد

رباعی شماره 752 : صد بار ز سر برفت عقلم و آمد

رباعی شماره 753 : صد سال بقای آن بت مهوش باد

رباعی شماره 754 : صد مرحله زان سوی خرد خواهم شد

رباعی شماره 755 : طاوس نه‌ای که بر جمالت نگرند

رباعی شماره 756 : عارف چو گل و جز گل خندان نبود

رباعی شماره 757 : عاشق باید که روز و شب باده خورد

رباعی شماره 758 : عاشق تو یقین دان که مسلمان نبود

رباعی شماره 759 : عاشق که به ناز و ناز کی فرد بود

رباعی شماره 760 : عاشق که تواضع ننماید چه کند

رباعی شماره 761 : عشاق به یک دم دو جهان دربازند

رباعی شماره 762 : عشق آن باشد که خلق را دارد شاد

رباعی شماره 763 : عشق آن خوشتر کز او بلاها خیزد

رباعی شماره 764 : عشق از ازلست و تا ابد خواهد بود

رباعی شماره 765 : عشق تو به هر صومعه مستی دارد

رباعی شماره 766 : عشق تو خوشی چو قصد خونریز کند

رباعی شماره 767 : عشق تو سلامت ز جهان می‌ببرد

رباعی شماره 768 : عشقی آمد که عشقها سودا شد

رباعی شماره 769 : عقل و دل من چه عیشها میداند

رباعی شماره 770 : علم فقها ز شرع و سنت باشد

رباعی شماره 771 : غم را بر او گزیده میباید کرد

رباعی شماره 772 : غم را بر او گزیده میباید کرد

رباعی شماره 773 : غم کیست که گرد دل مردان گردد

رباعی شماره 774 : فردا که به محشر اندر آید زن و مرد

رباعی شماره 775 : قاصد پی اینکه بنده خندان نشود

رباعی شماره 776 : قد الفم ز مشق چون جیم افتاد

رباعی شماره 777 : قومی به خرابات تو اندر بندند

رباعی شماره 778 : کاری ز درون جان تو میباید

رباعی شماره 779 : کامل صفتی راه فنا می‌پیمود

رباعی شماره 780 : گر با دل و دنده هیچ کارم افتد

رباعی شماره 781 : گر چرخ تو را خدمت پیوست کند

رباعی شماره 782 : گر خواب تو را خواجه گرفتار کند

رباعی شماره 783 : گر در طلبی ز چشمه در بر ناید

رباعی شماره 784 : گر دریا را همه نهنگان گیرند

رباعی شماره 785 : گر صبر کنم جامه ی جان میسوزد

رباعی شماره 786 : گر صبر کنم دل از غمت تنگ آید

رباعی شماره 787 : اگر عاشق را فنا و مردن باشد

رباعی شماره 788 : گرما نه همه تنور سوزان باشد

رباعی شماره 789 : گر مرده شود تن بر خود جاش کنند

رباعی شماره 790 : گر نگریزی ز ما به نازی چه شود

رباعی شماره 791 : گر هر دو جهان ز خار غم پر باشد

رباعی شماره 792 : کس از خم چوگان تو گویی نبرد

رباعی شماره 793 : کس واقف آن حضرت شاهانه نشد

رباعی شماره 794 : کشتی چو به دریای روان میگذرد

رباعی شماره 795 : گفتم بیتی نگار از من رنجید

رباعی شماره 796 : گفتم جانی به ترک جان نتوان کرد

رباعی شماره 797 : گفتم که به من رسید دردت بمزید

رباعی شماره 798 : گفتم که ز خردی دل من نیست پدید

رباعی شماره 799 : گفتی که بگو زبان چه محرم باشد

رباعی شماره 800 : کو پای که او باغ و چمن را شاید

رباعی شماره 801 : گوید چونی خوشی و در خنده شود

رباعی شماره 802 : گویند که فردوس برین خواهد بود

رباعی شماره 803 : کی باشدم این نیش به نوش تو رسد

رباعی شماره 804 : کی غم خورد آنکه شاد مطلق باشد

رباعی شماره 805 : کی غم خورد آنکه شاد مطلق باشد

رباعی شماره 806 : کی گفت که آن زنده ی جاوید بمرد

رباعی شماره 807 : لب های تو آنگه که به استیز بود

رباعی شماره 808 : لعلیست که او شکر فروشی داند

رباعی شماره 809 : ما بسته بدیم بند دیگر آمد

رباعی شماره 810 : ما را غم عشق تو امان می ندهد

رباعی شماره 811 : ما میخواهیم و دیگران میخواهند

رباعی شماره 812 : ماهی که کمر گرد قمر می‌بندد

رباعی شماره 813 : ماییم ز عشق یافته مرهم خود

رباعی شماره 814 : مردان رهت که سر معنی دانند

رباعی شماره 815 : مردان رهش زنده به جان دگرند

رباعی شماره 816 : مردی که به هست و نیست قانع گردد

رباعی شماره 817 : مرغ دل من ز بس که پرواز آورد

رباعی شماره 818 : مرغی که ز باغ پاکبازان باشد

رباعی شماره 819 : مرغی ملکی زان سوی گردون بپرد

رباعی شماره 820 : مستان غمت بار دگر شوریدند

رباعی شماره 821 : مشکین رسنت چو پرده ی ماه شود

رباعی شماره 822 : مطرب خواهم که عاشق مست بود

رباعی شماره 823 : معشوق چو آفتاب تابان گردد

رباعی شماره 824 : معشوقه ی خانگی به کاری ناید

رباعی شماره 825 : مگذار که غصه در میانت گیرد

رباعی شماره 826 : مگذار که وسوسه زبونت گیرد

رباعی شماره 827 : من بنده ی آن عقل کز او مجنون شد

رباعی شماره 828 : من بنده ی آن قوم که خود را دانند

رباعی شماره 829 : من بنده ی یاری که ملالش نبود

رباعی شماره 830 : من بی‌خبرم خدای خود میداند

رباعی شماره 831 : من چوب گرفتم به کفم عود آمد

رباعی شماره 832 : مه را طرفی به ماه رو میماند

رباعی شماره 833 : مه‌رویان را یکان یکان برشمرید

رباعی شماره 834 : می‌آید یار و چون شکر میخندد

رباعی شماره 835 : می‌جوشد دل که تا به جوش تو رسد

رباعی شماره 836 : می‌گوید عشق هر که جان پیش کشد

رباعی شماره 837 : نی آب روان ز ماهیان سیر شود

رباعی شماره 838 : وقت است که بحر و بر فرو آسایند

رباعی شماره 839 : و هو معکم از او خبر می‌آید

رباعی شماره 840 : هان ای دل خسته وقت مرهم آمد

رباعی شماره 841 : هر جا به جهان تخم وفا برکارند

رباعی شماره 842 : هر چند دلم رضای او می‌جوید

رباعی شماره 843 : هر چیز که بسیار شود خوار شود

رباعی شماره 844 : هر دل که به سوی دلربایی نرود

رباعی شماره 845 : هر روز دلم نوشکری نوش کند

رباعی شماره 846 : هر شب که دل سپهر گلشن گردد

رباعی شماره 847 : هر شب که ز سودای تو نوبت نزنند

رباعی شماره 848 : هر عمر که بی‌دیدن اصحاب بود

رباعی شماره 849 : هر قبض اثر علت اولی باشد

رباعی شماره 850 : هرگز حق صحبت قدیمت نبود

رباعی شماره 851 : هر کو بگشاده گرهی می‌بندد

رباعی شماره 852 : هر لحظه همی خوانمش از راه بعید

رباعی شماره 853 : هر لقمه ی خوش که بر دهان میگردد

رباعی شماره 854 : هر موی ز زلف او یکی جان دارد

رباعی شماره 855 : هستی اثری ز نرگس مست تو بود

رباعی شماره 856 : هشدار که فضل حق به ناگاه آید

رباعی شماره 857 : هل تا برود سرش به دیوار آید

رباعی شماره 858 : هم کفرم و هم دینم و هم صافم و درد

رباعی شماره 859 : همواره خوشی و دلکشی نامیزد

رباعی شماره 860 : یاد تو کنم دلم تپیدن گیرد

رباعی شماره 861 : یاران یاران ز هم جدایی مکنید

رباعی شماره 862 : یاری خواهم که فتنه‌انگیز بود

رباعی شماره 863 : یاری که مرا در غم خود می‌بندد

رباعی شماره 864 : یک سو مشکوة امر پیغام نهاد

رباعی شماره 865 : یک لحظه اگر نفس تو محکوم شود

ر: 

رباعی شماره 866 : آن جمع کن جان پراکنده بیار

رباعی شماره 867 : آن زلف سیاه و قد رعناش نگر

رباعی شماره 868 : آن ساقی روح دردهد جام آخر

رباعی شماره 869 : آن کس که تو را دیده بود ای دلبر

رباعی شماره 870 : از عاشق بدنام بتا ننگ مدار

رباعی شماره 871 : امروز شدم تشنه زبان مست و خمار

رباعی شماره 872 : اندیشه ی دهرت ز چه بگداخت جگر

رباعی شماره 873 : ای آمده ز آسمان درین عالم دیر

رباعی شماره 874 : ای آنکه دلت باید بر وی مگذر

رباعی شماره 875 : ای بوده سماع آسمان را ره و در

رباعی شماره 876 : ای خاک درت ز آب کوثر خوشتر

رباعی شماره 877 : ای دلبر عیار دل نیکوفر

رباعی شماره 878 : ای دل بگذر ز عشق و معشوق و دیار

رباعی شماره 879 : ای زاده ی ساقی هله از غم بگذر

رباعی شماره 880 : ای ظل تو از سایه ی طوبی خوشتر

رباعی شماره 881 : ای عشق خوشی چه خوش که از خوش خوشتر

رباعی شماره 882 : ای مرد سماع معده را خالی دار

رباعی شماره 883 : این صورت باغست و در او نیست ثمر

رباعی شماره 884 : بالا بنگر دو چشم را بالا دار

رباعی شماره 885 : بالا منشین که هست پستی خوشتر

رباعی شماره 886 : با همت باز باش و با هیبت شیر

رباعی شماره 887 : بسیار بخوانده‌ایم دستان و سمر

رباعی شماره 888 : تا بتوانی مدام می‌باش به ذکر

رباعی شماره 889 : تا چند کشی سخره ی نفست بیکار

رباعی شماره 890 : چون از رخ یار بازگشتم به بهار

رباعی شماره 891 : چون بت رخ توست بت‌پرستی خوشتر

رباعی شماره 892 : چون دید رخ زرد من آن شهره نگار

رباعی شماره 893 : خواهی بستان حلقه ی مستان بنگر

رباعی شماره 894 : خورشید همی زرد شود بر دیوار

رباعی شماره 895 : در باغ تو در نیامدم گرد آور

رباعی شماره 896 : در خاک در وفای آن سیمین بر

رباعی شماره 897 : در مصطبه‌ها گرد و خرابات نگر

رباعی شماره 898 : در نوبت عشق چشم باشد بر یار

رباعی شماره 899 : دست و دل ما هرچه تهی‌تر خوشتر

رباعی شماره 900 : دوری ز برادر منافق بهتر

رباعی شماره 901 : رفتم به سر گور نگار دلدار

رباعی شماره 902 : روی چو مهت پیش چراغ اولی‌تر

رباعی شماره 903 : زان ابروی چون کمانت ای بدر منیر

رباعی شماره 904 : ساقی گفتم تو را می ساده بیار

رباعی شماره 905 : سیلاب گرفت گرد ویرانه ی عمر

رباعی شماره 906 : طبعم چو حیات یافت از جلوه ی ذکر

رباعی شماره 907 : فرمود خدا به وحی کای پیغمبر

رباعی شماره 908 : گر جان داری بیار جان باز آخر

رباعی شماره 909 : گر در سر و چشم عقل داری و صبر

رباعی شماره 910 : گر گل کارم بی تو نروید جز خار

رباعی شماره 911 : گفتم بنما که چه کنم گفت بمیر

رباعی شماره 912 : گفتم چشمم گفت به راهش میدار

رباعی شماره 913 : گفتم چشمم گفت سحابی کم گیر

رباعی شماره 914 : گفتی که برو به باغ خندیده بهار

رباعی شماره 915 : گوش ما را بی دم اسرار مدار

رباعی شماره 916 : مانند رخت به باغ دیدم دی نار

رباعی شماره 917 : ماییم چو حال عاشقان زیر و زبر

رباعی شماره 918 : مجموع تن و قالب خود را بنگر

رباعی شماره 919 : مجنون و پریشان توام دستم گیر

رباعی شماره 920 : من دم نزنم از این جهان دمگیر

رباعی شماره 921 : من رنگ خزان دارم و تو رنگ بهار

رباعی شماره 922 : من مسخره ی تو نیسستم ای فاجر

رباعی شماره 923 : می‌آید گرگ نزد ما وقت سحر

رباعی شماره 924 : هر دم دل جمع را برنجاند یار

رباعی شماره 925 : هر دم دل خسته‌ام برنجاند یار

رباعی شماره 926 : هین وقت صبوحست می ناب بیار

ز : 

رباعی شماره 927 : آمد آمد آنکه نرفت او هرگز

رباعی شماره 928 : آمد بر من دوش نگاری سر تیز

رباعی شماره 929 : آمد دی دیوانه و شبهای دراز

رباعی شماره 930 : آن تاب که من دانم و تو ای دل سوز

رباعی شماره 931 : آن یار کشید باز دستم امروز

رباعی شماره 932 : ای تنگ شکر از ترشان چشم بدوز

رباعی شماره 933 : ای جان سماع و روزه و حج و نماز

رباعی شماره 934 : ای جان لطیف بی غم عشق مساز

رباعی شماره 935 : ای دل ز جفای دلستانان مگریز

رباعی شماره 936 : ای دل همه رخت را در این کوی انداز

رباعی شماره 937 : ای ذره ز خورشید توانی بگریز

رباعی شماره 938 : ای صلح تو با بنده همه جنگ آمیز

رباعی شماره 939 : ای عشق تو داده باز جان را پرواز

رباعی شماره 940 : ای عشق نخسبی و نخفتی هرگز

رباعی شماره 941 : ای کرده ز نقش آدمی چنگی ساز

رباعی شماره 942 : ای لاله بیا و از رخم رنگ آموز

رباعی شماره 943 : امروز خوشم به جان تو فردا نیز

رباعی شماره 944 : امروز مرو از برم ای یار بساز

رباعی شماره 945 : امشب که گشاده است صنم با ما راز

رباعی شماره 946 : بازآمدم اینک که زنم آتش نیز

رباعی شماره 947 : بازی بودم پریده از عالم راز

رباعی شماره 948 : بنمای به من رخ خود ای شمع طراز

رباعی شماره 949 : جهدی بکن ار پند پذیری دو سه روز

رباعی شماره 950 : خواهی که ببینی تو به بیداری راز

رباعی شماره 951 : درد تو علاج کس پذیرد هرگز

رباعی شماره 952 : در سر هوس عشق تو دارم همه روز

رباعی شماره 953 : دل آمد و گفت هست سوداش دراز

رباعی شماره 954 : دل بر سر تو به دل نجوید هرگز

رباعی شماره 955 : زین سنگدلان نشد دلی نرم هنوز

رباعی شماره 956 : شب گشت و خبر نیست مرا از شب و روز

رباعی شماره 957 : صد بار بگفتمت ز مستان مگریز

رباعی شماره 958 : صد بار بگفت یار هر جا مگریز

رباعی شماره 959 : گر بکشندم نگردم از عشق تو باز

رباعی شماره 960 : گر در ره عشق او نباشی سرباز

رباعی شماره 961 : گر گوهر طاعتی نسفتم هرگز

رباعی شماره 962 : ماییم و تویی و خانه خالی برخیز

رباعی شماره 963 : ماییم و دمی کوته و سودای دراز

رباعی شماره 964 : ماییم و هوای یار مه رو شب و روز

رباعی شماره 965 : مردانه بیا که نیست کار تو مجاز

رباعی شماره 966 : معشوقه‌ی ما کران نگیرد هرگز

رباعی شماره 967 : من بودم و دوش آن بت بنده نواز

رباعی شماره 968 : من سیر نگشته‌ام ز تو یار هنوز

رباعی شماره 969 : من همتیم کجا برد چون من باز

رباعی شماره 970 : میگویدمی مرا نگار دلسوز

رباعی شماره 971 : نی چاره‌ی آنکه با تو باشم همراز

رباعی شماره 972 : هین وقت صبوحست میان شب و روز

رباعی شماره 973 : یاری خواهی ز یار با یار بساز

رباعی شماره 974 : یک شب چو ستاره گر نخسبی تا روز

س : 

رباعی شماره 975 : آمد آمد ترش ترش یعنی بس

رباعی شماره 976 : احوال دلم هر سحر از باد بپرس

رباعی شماره 977 : از حادثه‌ی جهان زاینده مترس

رباعی شماره 978 : از روز قیامت جهان‌سوز بترس

رباعی شماره 979 : ای یوسف جان ز حال یعقوب بپرس

رباعی شماره 980 : جانا صفت قدم ز ابروت بپرس

رباعی شماره 981 : چون روبه من شدی تو از شیر مترس

رباعی شماره 982 : دارد به قدح می حرامی که مپرس

رباعی شماره 983 : دلدار چنان مشوش آمد که مپرس

رباعی شماره 984 : رو در صف بندگان ما باش و مترس

رباعی شماره 985 : رو مرکب عشق را قوی ران و مترس

رباعی شماره 986 : رویم چو زر زمانه می‌بین و مپرس

رباعی شماره 987 : زین عشق پر از قتل جهانسوز بترس

رباعی شماره 988 : عاشق چو نمیشوی برو پشم بریس

رباعی شماره 989 : مر تشنه‌ی عشق را شرابیست مترس

رباعی شماره 990 : هستم ز غمش چنان پریشان که مپرس

ش : 

رباعی شماره 991 : آتش در زن بگیر پا در کویش

رباعی شماره 992 : آن دل که من آن خویش پنداشتمش

رباعی شماره 993 : آن دم که حق بنده‌گزاری همه خوش

رباعی شماره 994 : آن دیده که هست عاشق گلزارش

رباعی شماره 995 : آن را که رسول دوست پنداشتمش

رباعی شماره 996 : آن رند و قلندر نهان آمد فاش

رباعی شماره 997 : آنکس که نظر کند به چشم مستش

رباعی شماره 998 : از آتش تو فتاده جانم در جوش

رباعی شماره 999 : امروز حریف عشق بانگی زد فاش

رباعی شماره 1000 : اندر بر خویشم بفشاری همه خوش

رباعی شماره 1001 : ای باد صبا به کوی آن دلبر کش

رباعی شماره 1002 : ای جان جهان و روشنایی همه خوش

رباعی شماره 1003 : ای چشم بیا دامن خود در خون کش

رباعی شماره 1004 : گفتی چونی بیا که چون روزم خوش

رباعی شماره 1005 : گه باده لقب نهادم و گه جامش

رباعی شماره 1006 : مرغان رفتند بر سلیمان به خروش

رباعی شماره 1007 : من شیشه زنم بر آن دل سنگ خوشش

رباعی شماره 1008 : ناگه بزدم دست به سوی جیبش

رباعی شماره 1009 : نیمی دف من به موش داری همه خوش

رباعی شماره 1010 : هان ای دل تشنه جوی را جویان باش

رباعی شماره 1011 : هرچند ملولی نفسی با ما باش

رباعی شماره 1012 : ای دل برو از عاقبت اندیشان باش

رباعی شماره 1013 : ای روز نشاط و روشنی وقت تو خوش

رباعی شماره 1014 : ای روی چو آفتاب تو شادی کش

رباعی شماره 1015 : ای زلف پر از مشک تتاری همه خوش

رباعی شماره 1016 : ای سودایی برو پی سودا باش

رباعی شماره 1017 : ای عشق بتا به تلخ خویان خو بخش

رباعی شماره 1018 : ای کرده ی پنج شمع روشن هوسش

رباعی شماره 1019 : ای گنج بیا زود به ویرانه ی خویش

رباعی شماره 1020 : ای یار مرا موافقی وقتت خوش

رباعی شماره 1021 : با دل گفتم ز دیگران بیش مباش

رباعی شماره 1022 : با پیر خرد نهفته میگفتم دوش

رباعی شماره 1023 : با ما چو نه‌ای مشو رفیق اوباش

رباعی شماره 1024 : بر جان و دل و دیده سواری همه خوش

رباعی شماره 1025 : بر دل چو شکفته گشت اسرار غمش

رباعی شماره 1026 : بر من نگریست نرگس خمارش

رباعی شماره 1027 : بیچاره دل سوخته ی محنت کش

رباعی شماره 1028 : پیوسته مرید حق شو و باقی باش

رباعی شماره 1029 : تا بتوانی تو جامه ی عشق مپوش

رباعی شماره 1030 : تا در نزنی بهر چه داری آتش

رباعی شماره 1031 : جان جانی بیا میان جان باش

رباعی شماره 1032 : چون رنگ بدزدید گل از رخسارش

رباعی شماره 1033 : خاییدن آن لب که چشیدی شکرش

رباعی شماره 1034 : دانم که برای ما نخفتی همه دوش

رباعی شماره 1035 : از انجمنی نشسته دیدم دوشش

رباعی شماره 1036 : در حلقه ی مستان تو ای دلبر دوش

رباعی شماره 1037 : در مجلس سلطان بشکستم جامش

رباعی شماره 1038 : دلدار مرا وعده دهد نشنومش

رباعی شماره 1039 : دل یاد تو آرد برود هوش ز هوش

رباعی شماره 1040 : رفت آنکه نبود کس به خوبی یارش

رباعی شماره 1041 : سودای توام در جنون میزد دوش

رباعی شماره 1042 : سوگند بدان دل که شده است او پستش

رباعی شماره 1043 : شب چیست برای ما زمان نالش

رباعی شماره 1044 : کاری کردم نگه نکردم پس و پیش

رباعی شماره 1045 : گر می‌کشدم غم تو هر دم تو مکش

رباعی شماره 1046 : گر ناله کنم گوید یعقوب مباش

ع :

رباعی شماره 1047 : گفتم چشمم گفت که جیحون کنمش

ض : 

رباعی شماره 1048 : الجوهر فقر و سوی الفقر عرض

ع : 

رباعی شماره 1049 : امروز سماعست و سماعست و سماع

رباعی شماره 1050 : صد موج زند بهر دل از یاد سماع

رباعی شماره 1051 : عاشق گردد بگرد اطلال و ربوع

رباعی شماره 1052 : مهمان توایم ما و مهمان سماع

رباعی شماره 1053 : هر روز بیاید آن سپهدار سماع

غ : 

رباعی شماره 1054 : ای بنده ی سردی به زمستان چون زاغ

رباعی شماره 1055 : بلبل آمد به باغ و رستیم ز زاغ

رباعی شماره 1056 : گر با دیگری مجلس میسازم و لاغ

رباعی شماره 1057 : گفتی مگری چو ابر در فرقت باغ

رباعی شماره 1058 : گویند که عشق بانک نامست دروغ

رباعی شماره 1059 : گویند که یار را وفا نیست دروغ

ف : 

رباعی شماره 1060 : از دل سوی دلدار شکافست شکاف

رباعی شماره 1061 : امروز طوافست طوافست طواف

رباعی شماره 1062 : با زنگی امشب چو شدستی به مصاف

رباعی شماره 1063 : در فقر فقیر باش و در صفوت صاف

رباعی شماره 1064 : گویند مرا چند بخندی ز گزاف

رباعی شماره 1065 : مهمان تو نیست دو سه روز و گزاف

ق : 

رباعی شماره 1066 : آن تاق که نیست جفتش اندر آفاق

رباعی شماره 1067 : آنکس که تو را بدید ای خوب اخلاق

رباعی شماره 1068 : ای داروی فربهی جان عاشق

رباعی شماره 1069 : تمکین و قرار من که دارد در عشق

رباعی شماره 1070 : لو کان اقل هذه الاشواق

رباعی شماره 1071 : هر دل که طواف کرد گرد در عشق

رباعی شماره 1072 : هر روز به نو برآید آن دلبر عشق

ک : 

رباعی شماره 1073 : چون گشت طلسم جسم آدم چالاک

رباعی شماره 1074 : حاشا که شود سینه ی عاشق غمناک

رباعی شماره 1075 : خندید فرح تا بزنی انگشتک

رباعی شماره 1076 : در بحر صفا گداختم همچو نمک

گ : 

رباعی شماره 1077 : آنجا که عنایتست چه صلح و چه جنگ

رباعی شماره 1078 : با همت باز باش و با کبر پلنگ

رباعی شماره 1079 : برزن به سوی صحبت نادانان سنگ

رباعی شماره 1080 : چون چنگ خودت بگیرم اندر بر تنگ

رباعی شماره 1081 : میگردد این روی جهان رنگ به رنگ

رباعی شماره 1082 : یک چند میان خلق کردیم درنگ

ل : 

رباعی شماره 1083 : آنکس که تو را دید و نخندید چو گل

رباعی شماره 1084 : آن می که گشود مرغ جان را پر و بال

رباعی شماره 1085 : آواز گرفته است خروشان مینال

رباعی شماره 1086 : از عقل دلیل آمد و از عشق خلیل

رباعی شماره 1087 : از من زر و دل خواستی ای مهر گسل

رباعی شماره 1088 : اسرار حقیقت نشود حل به سوال

رباعی شماره 1089 : این عشق کمالست و کمالست و کمال

رباعی شماره 1090 : این نکته شنو ز بنده ای شمع چگل

رباعی شماره 1091 : پر از عیسی است این جهان مالامال

رباعی شماره 1092 : جانی دارم لجوج و سرمست و فضول

رباعی شماره 1093 : چون آمده‌ای در این بیابان حاصل

رباعی شماره 1094 : چون دم زدی از مهر رخ یار ای دل

رباعی شماره 1095 : حاشا که کند دل به دگر جا منزل

رباعی شماره 1096 : الخمر و من الزق ینادیک تعال

رباعی شماره 1097 : در خاموشی چرا شوی کند و ملول

رباعی شماره 1098 : در عشق تو را جزو زند آنگه کل

رباعی شماره 1099 : عشقی به کمال و دلربایی به جمال

رباعی شماره 1100 : عشقی دارم پاکتر از آب زلال

رباعی شماره 1101 : عمری به هوس در تک و تاز آمد دل

رباعی شماره 1102 : عندی جمل و من اشتیاق و فصول

رباعی شماره 1103 : مردا منشین جز که به پهلوی رجال

رباعی شماره 1104 : ممکن ز تو چون نیست که بردارم دل

رباعی شماره 1105 : نومید مشو امید میدار ای دل

رباعی شماره 1106 : هم شاهد دیده‌ای و هم شاهد دل

رباعی شماره 1107 : یاران که در این بساط کردند نزول

رباعی شماره 1108 : یا من هو سیدی و اعلا و اجل

م : 

رباعی شماره 1109 : آمد بت خوش عربده ی می‌کشیم

رباعی شماره 1110 : آمد شد خود به کوی تو می‌بینم

رباعی شماره 1111 : آن باده که بر جسم حرامست حرام

رباعی شماره 1112 : آن خوش سخنان که ما بگفتیم به هم

رباعی شماره 1113 : آن کس که به آب دیده‌اش میجویم

رباعی شماره 1114 : آن کس که ببست خواب ما را بستم

رباعی شماره 1115 : آنم که چو غمخوار شوم من شادم

رباعی شماره 1116 : آن وقت آمد که ما به تو پردازیم

رباعی شماره 1117 : آنها که به پیش دلستان میگردم

رباعی شماره 1118 : آواز تو بشنوم خوش آوازه شوم

رباعی شماره 1119 : آواز سرافیل طرب میرسدم

رباعی شماره 1120 : از باد همه پیام او میشنوم

رباعی شماره 1121 : از بس که به نزدیک توام من دورم

رباعی شماره 1122 : از بلبل سرمست نوایی شنوم

رباعی شماره 1123 : از بهر تو صد بار ملامت بکشم

رباعی شماره 1124 : از بهر تو گر جان بدهم خوش میرم

رباعی شماره 1125 : از ثور فلک شیر وفا میدوشم

رباعی شماره 1126 : از چشم تو سحر مطلق آموخته‌ام

رباعی شماره 1127 : از جوی خوشاب دوست آبی خوردم

رباعی شماره 1128 : از خاک در تو چون جدا میباشم

رباعی شماره 1129 : از خویشتن بجستن آرزو میکندم

رباعی شماره 1130 : از خویش خوشم زنی نباشد خویشم

رباعی شماره 1131 : از درد همیشه من دوا می‌بینم

رباعی شماره 1132 : از روی تو من همیشه گلشن بودم

رباعی شماره 1133 : از سوز غم تو آتشی میطلبم

رباعی شماره 1134 : از شور و جنون رشک جنان را بزدم

رباعی شماره 1135 : از صنع برآیم بر صانع باشم

رباعی شماره 1136 : از طبع ملول دوست ما می دانیم

رباعی شماره 1137 : از عشق تو گشتم ارغنون عالم

رباعی شماره 1138 : از عشق تو من بلند قد میگردم

رباعی شماره 1139 : از مطبخ غمهات بلا میرسدم

رباعی شماره 1140 : از هر چه که آن خوشست نهی است مدام

رباعی شماره 1141 : اسرار ز دست دادمی نتوانم

رباعی شماره 1142 : افتاده مرا عجب شکاری چه کنم

رباعی شماره 1143 : المنة لله که به تو پیوستم

رباعی شماره 1144 : امروز چو حلقه مانده بیرون دریم

رباعی شماره 1145 : امروز همه روز به پیش نظرم

رباعی شماره 1146 : امروز یکی گردش مستانه کنم

رباعی شماره 1147 : امشب که حریف دلبر دلداریم

رباعی شماره 1148 : امشب که حریف مشتری و ماهم

رباعی شماره 1149 : امشب که شراب جان مدامست مدام

رباعی شماره 1150 : امشب که غم عشق مدامست مدام

رباعی شماره 1151 : امشب که مه عشق تمامست تمام

رباعی شماره 1152 : امشب که همی رسد ز دلدار سلام

رباعی شماره 1153 : امشب همه شب نشسته اندر حزنم

رباعی شماره 1154 : اندر طلب دوست همی بشتابم

رباعی شماره 1155 : انگورم و در زیر لگد میگردم

رباعی شماره 1156 : ای آنکه چو ماه من گذاران توام

رباعی شماره 1157 : ای از تو برون ز خانه‌ها جای دلم

رباعی شماره 1158 : ای بانک رباب از تو تابی دارم

رباعی شماره 1159 : ای جان و جهان و جان و جهان گم کردم

رباعی شماره 1160 : ای دوست شکارم و شکاری دارم

رباعی شماره 1161 : ای دل چو به هر خسی نشینی چه کنم

رباعی شماره 1162 : ای دل ز جهانیان چرا داری بیم

رباعی شماره 1163 : ای راحت و آرامگه پیوستم

رباعی شماره 1164 : ای عشق که هستی به یقین معشوقم

رباعی شماره 1165 : ای نرگس پر خواب ربودی خوابم

رباعی شماره 1166 : این گردش را ز جان خود دزدیدم

رباعی شماره 1167 : با تو قصص درد و فغان میگویم

رباعی شماره 1168 : با درد بساز چون دوای تو منم

رباعی شماره 1169 : باز آمدم و برابرت بنشستم

رباعی شماره 1170 : باز آمد و باز آمد ره بگشاییم

رباعی شماره 1171 : با سرکشی عشق اگر سر دارم

رباعی شماره 1172 : باغی که من از بهار او بشکفتم

رباعی شماره 1173 : بالا سر او دست زند این دستم

رباعی شماره 1174 : با ملک غمت چرا تکبر نکنم

رباعی شماره 1175 : بخروشیدم گفت خموشت خواهم

رباعی شماره 1176 : بر بوی تو هر کجا گلی دیدستم

رباعی شماره 1177 : بر بوی وفا دست زنانت باشم

رباعی شماره 1178 : بر زلف تو گر دست درازی کردم

رباعی شماره 1179 : بر شاه حبش زنیم و بر قیصر روم

رباعی شماره 1180 : بر میکده وقف است دلم سرمستم

رباعی شماره 1181 : بر یاد لبت لعل نگین می‌بوسم

رباعی شماره 1182 : بوی دهن تو از چمن می‌شنوم

رباعی شماره 1183 : بهر تو زنم نوا چو نی برگیرم

رباعی شماره 1184 : بی دف بر ما میا که ما در سوریم

رباعی شماره 1185 : بیرون ز دو کون من مرادی دارم

رباعی شماره 1186 : بیکار شدم ای غم عشقت کارم

رباعی شماره 1187 : بیگانه مگیرید مرا زین کویم

رباعی شماره 1188 : بیگاه شد و ز بیگهی من شادم

رباعی شماره 1189 : تا آتش و آب عشق بشناخته‌ام

رباعی شماره 1190 : تا ترک دل خویش نگیری ندهم

رباعی شماره 1191 : تا جان دارم بنده‌ی مرجان توام

رباعی شماره 1192 : تا چند به هرزه چون غباری گردم

رباعی شماره 1193 : تا چند چو دف دست ستمهات خورم

رباعی شماره 1194 : تا خواسته‌ام از تو تو را خواسته‌ام

رباعی شماره 1195 : تا روی تو دیدم از جهان سیر شدم

رباعی شماره 1196 : تا زلف تو را به جان و دل بنده شدیم

رباعی شماره 1197 : تا شمع تو افروخته پروانه شدم

رباعی شماره 1198 : تا ظن نبری که از تو بگریخته‌ام

رباعی شماره 1199 : تا ظن نبری که از غمانت رستم

رباعی شماره 1200 : تا ظن نبری که من دویی می‌بینم

رباعی شماره 1201 : تا ظن نبری که من کمت می‌بینم

رباعی شماره 1202 : تا کاسه‌ی دوغ خویش باشد پیشم

رباعی شماره 1203 : تا کی ز زمانه رنگ و بو را بینم

رباعی شماره 1204 : تا میرود آن نگار ما میرانیم

رباعی شماره 1205 : تو بحر لطافتی و ما همچو کفیم

رباعی شماره 1206 : جان را که در این خانه وثاقش دادم

رباعی شماره 1207 : جانی که در او دو صد جهان میدانم

رباعی شماره 1208 : چندانکه به کار خود فرو می‌بینم

رباعی شماره 1209 : چون تاج منی ز فرق خود افکندیم

رباعی شماره 1210 : چون مار ز افسون کسی می‌پیچم

رباعی شماره 1211 : چون می‌دانی که از نکویی دورم

رباعی شماره 1212 : حاشا که ز زخم تیر و خنجر ترسیم

رباعی شماره 1213 : خواهم که به عشق تو ز جان برخیزم

رباعی شماره 1214 : خود راز چنین لطف چه مانع باشیم

رباعی شماره 1215 : خیزید که تا بر شب مهتاب زنیم

رباعی شماره 1216 : در آتش خویش چون دمی جوش کنم

رباعی شماره 1217 : در باغ شدم صبوح و گل می‌چیدم

رباعی شماره 1218 : در بحر خیال غرقه‌ی گردابم

رباعی شماره 1219 : در چنگ توام بتا در آن چنک خوشم

رباعی شماره 1220 : در دور سپهر و مهر ساقی ماییم

رباعی شماره 1221 : دز دوستیت خون جگر را بخورم

رباعی شماره 1222 : در عالم گل گنج نهانی ماییم

رباعی شماره 1223 : در عشق تو گر دل بدهم جان ببرم

رباعی شماره 1224 : در عشق تو معرفت خطا دانستیم

رباعی شماره 1225 : در کوی خرابات گذر میکردم

رباعی شماره 1226 : در کوی خرابات نگاری دیدم

رباعی شماره 1227 : در هر فلکی مردمکی می‌بینم

رباعی شماره 1228 : دستارم و جبه و سرم هر سه به هم

رباعی شماره 1229 : دشنامم ده که مست دشنام توام

رباعی شماره 1230 : دلدار چو دید خسته و غمگینم

رباعی شماره 1231 : دل راز وثاق سینه آواره کنم

رباعی شماره 1232 : دل میگوید که نقد این باغ دریم

رباعی شماره 1233 : دوش آمده بود از سر لطفی یارم

رباعی شماره 1234 : دوش از سر مستی بخراشید رخم

رباعی شماره 1235 : دوش از طربی به سوی اصحاب شدیم

رباعی شماره 1236 : دوشینه هزار نام بر ننگ زدم

رباعی شماره 1237 : ده دینارم بگفتی اول به کرم

رباعی شماره 1238 : دیوانه‌ام ولیک همی خوانندم

رباعی شماره 1239 : ذات تو ز عیب ها جدا دانستم

رباعی شماره 1240 : رازی که بگفتی ای بت بدخویم

رباعی شماره 1241 : رفتی و ز رفتن تو من خون گریم

رباعی شماره 1242 : روزت بستودم و نمیدانستم

رباعی شماره 1243 : روزی به خرابات تو می میخوردم

رباعی شماره 1244 : رویت بینم بدر من آن را دانم

رباعی شماره 1245 : زان دم که تو را به عشق بشناخته‌ام

رباعی شماره 1246 : ز اول که حدیث عاشقی بشنودم

رباعی شماره 1247 : زاهد بودی ترانه گویت کردم

رباعی شماره 1248 : زنبور نیم که من به دودی بروم

رباعی شماره 1249 : زین پیش اگر دم از جنون میزده‌ام

رباعی شماره 1250 : زین گونه که من به نیستی خرسندم

رباعی شماره 1251 : ساقی امروز در خمارت بودم

رباعی شماره 1252 : ساقی چو دهد باده‌ی حمرا چه کنم

رباعی شماره 1253 : سر در خاک آستان تو نهم

رباعی شماره 1254 : شادم که ز شادی جهان آزادم

رباعی شماره 1255 : شادی کردم چو آن گهر شد جفتم

رباعی شماره 1256 : شاعر نیم و ز شاعری نان نخورم

رباعی شماره 1257 : شب رفت و هنوز ما به خمار خودیم

رباعی شماره 1258 : شب گوید من انیس می‌خوارانم

رباعی شماره 1259 : شد گلشن روی تو تماشای دلم

رباعی شماره 1260 : صد نام ز یاد دوست بر ننگ زدیم

رباعی شماره 1261 : عالم جسم است و نور جانی ماییم

رباعی شماره 1262 : عشق آمد و گفت تا بر او باشم

رباعی شماره 1263 : عشق از بنه بی‌بنست و بحریست عظیم

رباعی شماره 1264 : عشق است صبوح و من بدو بیدارم

رباعی شماره 1265 : عشق است قدح وز قدحش خوشحالم

رباعی شماره 1266 : عشق تو گرفته آستین میکشدم

رباعی شماره 1267 : عمری رخ یکدگر بدیدیم به چشم

رباعی شماره 1268 : فانی شدم و برید اجزای تنم

رباعی شماره 1269 : فرمود که دست و پا به کاری بزنیم

رباعی شماره 1270 : قد صبحنا الله بعیش و مدام

رباعی شماره 1271 : قاشانیم و لاابالی حالیم

رباعی شماره 1272 : قومی که چو آفتاب دارند قدوم

رباعی شماره 1273 : گاه از غم دلبران بر آتش باشم

رباعی شماره 1274 : گاهی ز هوس دست زنان میباشم

رباعی شماره 1275 : گر باده نهان خوریم بو را چه کنیم

رباعی شماره 1276 : گر چرخ پر از ناله کنم معذورم

رباعی شماره 1277 : گر چرخ زنم گرد تو خورشید زنم

رباعی شماره 1278 : گر جنگ کند به جای چنگش گیرم

رباعی شماره 1279 : گر خوب کنی روی مرا خوب توام

رباعی شماره 1280 : گردان به هوای یار چون گردونیم

رباعی شماره 1281 : گر دریایی ماهی دریای توام

رباعی شماره 1282 : گر دل دهم و از سر جان برخیزم

رباعی شماره 1283 : گر دل طلبم در خم مویت بینم

رباعی شماره 1284 : کردیم قبول و من ز رد میترسم

رباعی شماره 1285 : گر رنج دهد به جای بختش گیرم

رباعی شماره 1286 : گر شاد ببینمت بر این دیده نهم

رباعی شماره  1287 : گر صبر کنی پرده‌ی صبرت بدریم

رباعی شماره 1288 : گر کبر بخورده‌ام که سرمست توام

رباعی شماره 1289 : گر ماه شوی بر آسمان کم نگرم

رباعی شماره 1290 : گر من به در سرای تو کم گذرم

رباعی شماره 1291 : گر یار کنی خصم تواش گردانیم

رباعی شماره 1292 : گفتم به فراق مدتی بگذارم

رباعی شماره 1293 : گفتم چه کنم گفت همین که چه کنم

رباعی شماره 1294 : گفتم دل و دین بر سر کارت کردم

رباعی شماره 1295 : گفتم سگ نفس را مگر پیر کنم

رباعی شماره 1296 : گفتم که دل از تو برکنم نتوانم

رباعی شماره 1297 : گفتم که ز چشم خلق با درد سریم

رباعی شماره 1298 : گفتم که مگر غمش بود درمانم

رباعی شماره 1299 : گنجینه‌ی اسرار الهی ماییم

رباعی شماره 1300 : گویی که به تن دور و به دل با یارم

رباعی شماره 1301 : گه در طلب وصل مشوش باشیم

رباعی شماره 1302 : لا الفجر بقینة و لا شرب مدام

رباعی شماره 1303 : لب بستم و صد نکته خموشت گفتم

رباعی شماره 1304 : لیلم که نهاری نکند من چه کنم

رباعی شماره 1305 : ما از دو صفت ز کار بیکار شویم

رباعی شماره 1306 : ما باده‌ ز خون دل خود مینوشیم

رباعی شماره 1307 : ما باده ز یار دلفروز آوردیم

رباعی شماره 1308 : ما برزگران این کهن دشت نویم

رباعی شماره 1309 : ما جان لطیفیم و نظر در ناییم

رباعی شماره 1310 : ما خاک تو را به آب زمزم ندهیم

رباعی شماره 1311 : ما خواجه‌ی ره نه‌ایم ما قلاشیم

رباعی شماره 1312 : ما را بس و ما را بس و ما بس کردیم

رباعی شماره 1313 : ما رخت وجود بر عدم بربندیم

رباعی شماره 1314 : ما عاشق خود را به عدو نسپاریم

رباعی شماره 1315 : ما کار و دکان و پیشه را سوخته‌ایم

رباعی شماره 1316 : ما مذهب چشم شوخ مستش داریم

رباعی شماره 1317 : مانند قلم سپید کار سیهم

رباعی شماره 1318 : ماهی فارغ ز چار و ده می‌بینم

رباعی شماره 1319 : ماییم که از باده‌ی بی‌جام خوشیم

رباعی شماره 1320 : مائیم که پوستین به گازر دادیم

رباعی شماره 1321 : ماییم که بی‌قماش و بی‌سیم خوشیم

رباعی شماره 1322 : ماییم که تا مهر تو آموخته‌ایم

رباعی شماره 1323 : ماییم که دل ز جسم و جوهر کندیم

رباعی شماره 1324 : ماییم که دوست خویش دشمن داریم

رباعی شماره 1325 : ماییم که گه نهان و گه پیداییم

رباعی شماره 1326 : مردم زغم عشق دمی در من دم

رباعی شماره 1327 : مصنوع حقیم و صید صانع باشیم

رباعی شماره 1328 : مگریز ز من که من خریدار توام

رباعی شماره 1329 : من بحر تمامم و یکی قطره نیم

رباعی شماره 1330 : من بر سر کویت آستین گردانم

رباعی شماره 1331 : من بنده‌ی قرآنم اگر جان دارم

رباعی شماره 1332 : من پیر شدم پیر نه ز ایام شدم

رباعی شماره 1333 : من چشم تو را بسته به کین می‌بینم

رباعی شماره 1334 : من خاک تو را به چرخ اعظم ندهم

رباعی شماره 1335 : من درد تو را ز دست آسان ندهم

رباعی شماره 1336 : من دوش فراق را جفا می گفتم

رباعی شماره 1337 : من زخم تو را به هیچ مرهم ندهم

رباعی شماره 1338 : من سر بنهم در رهت ای کان کرم

رباعی شماره 1339 : من سیر نیم سیر نیم سیر نیم

رباعی شماره 1340 : من سیر نیم ولی ز سیران سیرم

رباعی شماره 1341 : من عادت و خوی آن صنم میدانم

رباعی شماره 1342 : من عاشق روی تو نگارم چه کنم

رباعی شماره 1343 : من عاشقی از کمال تو آموزم

رباعی شماره 1344 : من عشق تو را به جای ایمان دارم

رباعی شماره 1345 : من عهد شکسته بر شکستی بزنم

رباعی شماره 1346 : من غیر تو را گزین ندارم چه کنم

رباعی شماره 1347 : من قاعده‌ی درد و دوا میشکنم

رباعی شماره 1348 : من کاسته‌ی وفای آن مه‌رویم

رباعی شماره 1349 : من گردانم مطرب گردان خواهم

رباعی شماره 1350 : من گرسنه‌ام نشاط سیری دارم

رباعی شماره 1351 : من مالک ملک لامکانی شده‌ام

رباعی شماره 1352 : من مهر تو بر تارک افلاک نهم

رباعی شماره 1353 : من نای توام از لب تو می‌نوشم

رباعی شماره 1354 : من نیز چو تو عاقل و هشیار بدم

رباعی شماره 1355 : من همچو کسی نشسته بر اسب رخام

رباعی شماره 1356 : من یک جانم که صد هزار است تنم

رباعی شماره 1357 : مهتاب بلند گشت و ما پست شدیم

رباعی شماره 1358 : می‌پنداری که از غمانت رستم

رباعی شماره 1359 : می‌پنداری که من به فرمان خودم

رباعی شماره 1360 : می‌گوید دف که هان بزن بر رویم

رباعی شماره 1361 : ناساز از آنیم که سازی داریم

رباعی شماره 1362 : نی از پی کسب سوی بازار شویم

رباعی شماره 1363 : نی دست که در مصاف خونریز کنم

رباعی شماره 1364 : نی سخره‌ی آسمان پیروزه شوم

رباعی شماره 1365 : هر گه که دل از خلق جدا می‌بینم

رباعی شماره 1366 : همچون سر زلف تو پریشان توایم

رباعی شماره 1367 : هم خوان توایم و نیز مهمان توایم

رباعی شماره 1368 : هم مستم و هم باده‌ی مستان توام

رباعی شماره 1369 : هم منزل عشق و هم رهت می‌بینم

رباعی شماره 1370 : هوش عاشق کجا بود سوی نسیم

رباعی شماره 1371 : یار آمده یار آمده ره بگشاییم

رباعی شماره 1372 : یا صورت خودنمای تا نقش کنیم

رباعی شماره 1373 : برغوش بک و قیر بک و سالارم

رباعی شماره 1374 : یک بار دگر قبول کن بندگیم

رباعی شماره 1375 : یک جرعه ز جام تو تمامست تمام

رباعی شماره 1376 : یک چند به کودکی به استاد شدیم

رباعی شماره 1377 : یک دم که ز دیدار تو یک سو افتم

ن : 

رباعی شماره 1378 : آشفته همی روی به کویی ای جان

رباعی شماره 1379 : آمد دل تا درد نهانم گفتن

رباعی شماره 1380 : آمد شب و غمهای تو همچون عسسان

رباعی شماره 1381 : آن حلوایی که کم رسد زو به دهن

رباعی شماره 1382 : آن صورت غیبی که شندیش دشمن

رباعی شماره 1383 : آن کس که نساخت با لقای یاران

رباعی شماره 1384 : آن کو طمع وفا برد بر شکران

رباعی شماره 1385 : آن کیست کز این تیر نشد همچو کمان

رباعی شماره 1386 : احرام درش گیرد لافرمان کن

رباعی شماره 1387 : از بس که برآورد غمت آه از من

رباعی شماره 1388 : از بس که فساد و ابلهی زاد از من

رباعی شماره 1389 : از حاصل کار این جهانی کردن

رباعی شماره 1390 : از روز شریفتر شد از وی شب من

رباعی شماره 1391 : از عمر که بی یار شود هر دم من

رباعی شماره 1392 : اسرار مرا نهانی اندر جان کن

رباعی شماره 1393 : امروز مراست روز میدان منشین

رباعی شماره 1394 : امشب منم و هزار صوفی پنهان

رباعی شماره 1395 : ای آنکه گرفته‌ای به دستان دستان

رباعی شماره 1396 : ای بی‌تو حرام زندگانی ای جان

رباعی شماره 1397 : ای بی‌تو حرام زندگانی کردن

رباعی شماره 1398 : ای جانب عشاق به خیره نگران

رباعی شماره 1399 : ای جان منزه ز غم پالودن

رباعی شماره 1400 : ای جمله جهان به روی خوبت نگران

رباعی شماره 1401 : ای خورده مرا جگر برای دگران

رباعی شماره 1402 : ای خوی تو در جهان می و شیر ای جان

رباعی شماره 1403 : ای داد که هست جمله بیداد از من

رباعی شماره 1404 : ای در دو جهان یگانه تعجیل مکن

رباعی شماره 1405 : ای دف تو بخوان ز دفتر مشتاقان

رباعی شماره 1406 : ای دل تو در این واقعه دمسازی کن

رباعی شماره 1407 : ای دل چه شدی ز دست دستی میزن

رباعی شماره 1408 : ای دوست قبولم کن و جانم بستان

رباعی شماره 1409 : ای رفته ز یاران تو به یک گوشه گران

رباعی شماره 1410 : ای روی تو باغ و چمن هر دو جهان

رباعی شماره 1411 : ای روی تو کعبه ی دل و قوت روان

رباعی شماره 1412 : ای زخم تو خوشتر از دوای دگران

رباعی شماره 1413 : ای زخم زننده بر رباب دل من

رباعی شماره 1414 : ای سنگ ز سودای لبت آبستان

رباعی شماره 1415 : ای شاه تو مات گشته را مات مکن

رباعی شماره 1416 : ای عادت تو خشم و جفا ورزیدن

رباعی شماره 1417 : ای عادت عشق عین ایمان خوردن

رباعی شماره 1418 : ای عاشق گفتار و تفاصیل سخن

رباعی شماره 1419 : ای عالم دل از تو شده قابل جان

رباعی شماره 1420 : ای عشق تو در جان کسی و آن کس من

رباعی شماره 1421 : ای کرده ز گل دستک من پایک من

رباعی شماره 1422 : ای گرسنه ی وصل تو سیران جهان

رباعی شماره 1423 : ای لعل لبت معدن شکر چیدن

رباعی شماره 1424 : ای ماه لطیف جانفزا خرمن من

رباعی شماره 1425 : ای مجمع دل راه پراکنده مزن

رباعی شماره 1426 : ای مفخر و سلطان همه دلداران

رباعی شماره 1427 : ای مونس روزگار چونی بی من

رباعی شماره 1428 : ای ناله ی عشق تو رباب دل من

رباعی شماره 1429 : این بنده مراعات نداند کردن

رباعی شماره 1430 : این دیده ی من کز نگرد دور از من

رباعی شماره 1431 : ای یار به انکار سوی ما نگران

رباعی شماره 1432 : ای یار بیا و بر دلم بر میزان

رباعی شماره 1433 : ای یک قدح از درد تو دریای جهان

رباعی شماره 1434 : با دل گفتم اگر بود جای سخن

رباعی شماره 1435 : با دل گفتم عشق تو آغاز مکن

رباعی شماره 1436 : باغست و بهار و سرو عالی ای جان

رباعی شماره 1437 : پالوده شوید در طلب پالودن

رباعی شماره 1438 : با هر دو جهان چو رنگ باید بودن

رباعی شماره 1439 : بر خسته دلان راه ملامت میزن

رباعی شماره 1440 : بر گرد جهان این دل آواره ی من

رباعی شماره 1441 : بر گردن ما بهانه‌ خواهی بستن

رباعی شماره 1442 : بسیار علاقه‌ها بباید ای جان

رباعی شماره 1443 : بیدل من و بیدل من و بیدل تو و من

رباعی شماره 1444 : پیموده شدم ز راه تو پیمودن

رباعی شماره 1445 : تا با خودی دوری ار چه هستی با من

رباعی شماره 1446 : تا روی تو قبله‌ام شد ای جان جهان

رباعی شماره 1447 : توبه کردم ز توبه کردن ای جان

رباعی شماره 1448 : تو شاه دل منی و شاهی میکن

رباعی شماره 1449 : جانم بر آن قوم که جانند ایشان

رباعی شماره 1450 : جانهاست همه جانوران را جز جان

رباعی شماره 1451 : جز باده‌ی لعل لامکان یاد مکن

رباعی شماره 1452 : جز جام جلالت ازل نوش مکن

رباعی شماره 1453 : جز شاه جهان نیست کسی در دو جهان

رباعی شماره 1454 : چندان بدویده ام پی دل بی جان

رباعی شماره 1455 : چندین به تو بر مهر و وفا بسته‌ی من

رباعی شماره 1456 : چون آتش میشود عذارش به سخن

رباعی شماره 1457 : چون بنده نه‌ای ندای شاهی میزن

رباعی شماره 1458 : چون جوشش خنب عشق دیدم ز تو من

رباعی شماره 1459 : حرص و حسد و کینه ز دل بیرون کن

رباعی شماره 1460 : حل می نکند هیچ کسی مشکل من

رباعی شماره 1461 : خود حال دلی بود پریشانتر از این

رباعی شماره 1462 : در باده‌کشی تو خویش را ریشه مکن

رباعی شماره 1463 : در بحر کرم حرص و حسد پیمودن

رباعی شماره 1464 : در پوش سلاح وقت جنگ است ای جان

رباعی شماره 1465 : در چشم منست ابروی همچو کمان

رباعی شماره 1466 : در حضرت توحید پس و پیش مدان

رباعی شماره 1467 : در دیده‌ی ما نگر جمال حق بین

رباعی شماره 1468 : در راه نیاز فرد باید بودن

رباعی شماره 1469 : در عشق تو شوخ و شنگ باید بودن

رباعی شماره 1470 : دل از طلب خوبی بی‌چون گشتن

رباعی شماره 1471 : دل باغ نهانست و درختان پنهان

رباعی شماره 1472 : دل برد ز من دوش به صد عشق و فسون

رباعی شماره 1473 : دل گرسنه‌ی عید تو شد چون رمضان

رباعی شماره 1474 : دلها مثل رباب و عشق تو کمان

رباعی شماره 1475 : دوش آنچه برفت در میان تو و من

رباعی شماره 1476 : دوشست دیدم یار جدایی جویان

رباعی شماره 1477 : دی از تو چنان بدم که گل در بستان

رباعی شماره 1478 : دیدم رویت بتا تو روپوش مکن

رباعی شماره 1479 : رفتم به طبیب و گفتم ای زین‌الدین

رباعی شماره 1480 : رفتی و نرفت ای بت بگزیده‌ی من

رباعی شماره 1481 : رندی دیدم نشسته بر خنگ زمین

رباعی شماره 1482 : رو درد گزین درد گزین درد گزین

رباعی شماره 1483 : روزی که گذر کنی به خر پشته‌ی من

رباعی شماره 1484 : زان خسرو جان تو مهر شاهی بستان

رباعی شماره 1485 : سرمست توام نه از می و نز افیون

رباعی شماره 1486 : سرمست شدم در هوس سرمستان

رباعی شماره 1487 : شاخ گل تر بر سر عنبر میزن

رباعی شماره 1488 : شب رفت و نرفت ای بت سیمین بر من

رباعی شماره 1489 : شد کودکی و رفت جوانی ز جوان

رباعی شماره 1490 : شمع ازلست عالم افروزی من

رباعی شماره 1491 : شوری دارم که برنتابد گردون

رباعی شماره 1492 : صورت همه مقبول هیولا میدان

رباعی شماره 1493 : طبع تو چو سنگست و دلت چون آهن

رباعی شماره 1494 : طبعی نه که با دوست در آمیزم من

رباعی شماره 1495 : عقلی که خلاف تو گزیدن نتوان

رباعی شماره 1496 : عید آمد و عیدانه جمال سلطان

رباعی شماره 1497 : فرخ باشد جمال سلطان دیدن

رباعی شماره 1498 : گر تیغ اجل مرا کند بی‌سر و جان

رباعی شماره 1499 : گر دست بشد ز کار پایی می‌زن

رباعی شماره 1500 : گر شام وگر عراق و گر لورستان

رباعی شماره 1501 : گر کشته شوم به رزم و پیکار تو من

رباعی شماره 1502 : گر مشتاقی به پیش مشتاق نشین

رباعی شماره 1503 : کس نیست به غیر از او در این جمله جهان

رباعی شماره 1504 : گفتم که بر حریف غمگین منشین

رباعی شماره 1505 : گفتم مکن ایروت حسن خوب حسن

رباعی شماره 1506 : گلباغ نهانست و درختان پنهان

رباعی شماره 1507 : ما زیباییم خویش را زیبا کن

رباعی شماره 1508 : ما کاهگلان عشق و پهلو به زمین

رباعی شماره 1509 : ما مرد سنانیم نه از بهر سه نان

رباعی شماره 1510 : مجموع جهان عاشق یک پاره‌ی من

رباعی شماره 1511 : معشوق من از همه نهانست بدان

رباعی شماره 1512 : من بنده‌ی مستی که بود دست زنان

رباعی شماره 1513 : من بی رخ تو باده ندانم خوردن

رباعی شماره 1514 : من بینم آن را که خود نمی‌بینم من

رباعی شماره 1515 : من دفترهای مصر و بغداد ای جان

رباعی شماره 1516 : من عاشق عشق و عشق هم عاشق من

رباعی شماره 1517 : من کی خندم تات نبینم خندان

رباعی شماره 1518 : میدان تو در دایره‌ی کن فیکون

رباعی شماره 1519 : نزدیک منی مرا مبین چون دوران

رباعی شماره 1520 : هر خانه که بی‌چراغ باشد ای جان

رباعی شماره 1521 : هر روز خوش است منزلی بسپردن

رباعی شماره 1522 : هر روز ز نو برآیی ای دلبر جان

رباعی شماره 1523 : هر مطرب کو نیست ز دل دفتر خوان

رباعی شماره 1524 : هشدار که میروند هر سو غولان

رباعی شماره 1525 : هم خانه از آن اوست هم جامه و نان

رباعی شماره 1536 : هم نور دل منی و هم راحت جان

رباعی شماره 1527 : هنگام اجل چو جان بپردازد تن

رباعی شماره 1528 : یا دلبر من باید و یا دل بر من

رباعی شماره 1529 : یا رب چه دلست این و چه خو دارد این

رباعی شماره 1530 : یا اوحد بالجمال یا جانمسن

و : 

رباعی شماره 1531 : آن رهزن دل که پای کوبانم از او

رباعی شماره 1532 : آن شاه که هست عقل دیوانه‌ی او

رباعی شماره 1533 : آن شخص که رشک برد بر جامه‌ی تو

رباعی شماره 1534 : آن کس که همیشه دل پر از دردم از او

رباعی شماره 1535 : آن لاله رخی که با رخ زردم از او

رباعی شماره 1536 : از جان بشنیده‌ام نوای غم تو

رباعی شماره 1537 : از گنج قدم شدیم ویرانه ی او

رباعی شماره 1538 : ای آب از این دیده‌ی بی خواب برو

رباعی شماره 1539 : ای از دل و جان لطیفتر قالب تو

رباعی شماره 1540 : ای پرده‌ی پندار پسندیده‌ی تو

رباعی شماره 1541 : ای بسته تو خواب من به چشم جادو

رباعی شماره 1542 : ای بلبل مست بوستانی برگو

رباعی شماره 1543 : ای جان جهان به حق احسانت مرو

رباعی شماره 1544 : ای جان جهان جان و جهان بنده‌ی تو

رباعی شماره 1545 : ای جان جهان جز تو کسی کیست بگو

رباعی شماره 1546 : ای چرخ فلک پایه‌ی پیروزه‌ی تو

رباعی شماره 1547 : ای در دل من میل و تمنا همه تو

رباعی شماره 1548 : ای دل اگرت طاقت غم نیست برو

رباعی شماره 1549 : ای دل تو به هر خیال مغرور مشو

رباعی شماره 1550 : ای دل گر ازین حدیث آگاهی تو

رباعی شماره 1551 : ای زندگی تن و توانم همه تو

رباعی شماره 1552 : ای ساقی جان برین خوش آواز برو

رباعی شماره 1553 : ای ظلمت شب مانع خورشید مشو

رباعی شماره 1554 : ای عارف گوینده نوایی برگو

رباعی شماره 1555 : ای عشرت نزدیک ز ما دور مشو

رباعی شماره 1556 : ای ماه چو ابر بس گرستم بی تو

رباعی شماره 1557 : ای مشفق فرزند دو بیتی می‌گو

رباعی شماره 1558 : با توست مراد از چه روی هر سو تو

رباعی شماره 1559 : با نامحرم حدیث اسرار مگو

رباعی شماره 1560 : بر آتش چون دیک تو خود را میجو

رباعی شماره 1561 : بر تخته ی دل که من نگهبانم و تو

رباعی شماره 1562 : ترکی که دلم شاد کند خنده ی او

رباعی شماره 1563 : چون پاک شد از رنگ خودی سینه ی تو

رباعی شماره 1564 : خواهی که مقیم و خوش شوی با ما تو

رباعی شماره 1565 : داروی ملولی رخ و رخساره ی تو

رباعی شماره 1566 : در اصل یکی بد است جان من و تو

رباعی شماره 1567 : در چرخ نگنجد آنکه شد لاغر تو

رباعی شماره 1568 : در کوی خیال خود چه میپویی تو

رباعی شماره 1569 : درها همه بسته‌اند الا در تو

رباعی شماره 1570 : دل در تو گمان بد برد دور از تو

رباعی شماره 1571 : رشک آیدم از شانه و سنگ ای دلجو

رباعی شماره 1572 : زان دم که شنیده‌ام نوای غم تو

رباعی شماره 1573 : سر رشته ی شادیست خیال خوش تو

رباعی شماره 1574 : سوگند بدان روی تو و هستی تو

رباعی شماره 1575 : صد داد همی رسد ز بیدادی تو

رباعی شماره 1576 : عشقست که کیمیای شرقست در او

رباعی شماره 1577 : عمرم به کنار زد کناری با تو

رباعی شماره 1578 : فرزانه ی عشق را تو دیوانه مگو

رباعی شماره 1579 : گر جمله برفتند نگارا تو مرو

رباعی شماره 1580 : گر رشک برد نبات بر خنده ی تو

رباعی شماره 1581 : گر عاقل عالمی به عشق ابله شو

رباعی شماره 1582 : گر هیچ تو را میل سوی ماست بگو

رباعی شماره 1583 : گفتم روزی که من به جانم با تو

رباعی شماره 1584 : گفتم که کجا بود مها خانه ی تو

رباعی شماره 1585 : گه در دل ما نشین چو اسرار و مرو

رباعی شماره 1586 : ما چاره ی عالمیم و بیچاره ی تو

رباعی شماره 1587 : مردی یارا که بوی فقر آید از او

رباعی شماره 1588 : مستم ز دو لعل شکرت ای مه رو

رباعی شماره 1589 : من بنده ی تو بنده ی تو بنده ی تو

رباعی شماره 1590 : نی هرکه کند رقص و جهد بالا او

رباعی شماره 1591 : هان ای تن خاکی سخن از خاک مگو

رباعی شماره 1592 : هر چند در این هوس بسی باشی تو

رباعی شماره 1593 : هرچند که قد بی بدل دارد سرو

ه : 

رباعی شماره 1594 : آمد بر من خیال جانان ز بکه

رباعی شماره 1595 : آن دم که رسی به گوهر ناسفته

رباعی شماره 1596 : آن کس که ز دست شد بر او دست منه

رباعی شماره 1597 : آنی که وجود و عدمت اوست همه

رباعی شماره 1598 : از دیده ی کژ دلبر رعنا را چه

رباعی شماره 1599 : السکر صار کاسدا من شفتیه

رباعی شماره 1600 : ان کان علی العباد ما اهواه

رباعی شماره 1601 : اهوی قمرا سهامه عیناه

رباعی شماره 1602 : ای آنکه به جان این جهانی زنده

رباعی شماره 1603 : ای پارسی و تازی تو پوشیده

رباعی شماره 1604 : ای بر نمک تو خلق نانی بزده

رباعی شماره 1605 : ای بی‌ادبانه من ز تو نالیده

رباعی شماره 1606 : ای جان تو بر مقصران آشفته

رباعی شماره 1607 : ای چشم تو چشم چشمه سر چشم همه

رباعی شماره 1608 : ای خواب مرا بسته و مدفون کرده

رباعی شماره 1609 : ای در طلب گره‌گشایی مرده

رباعی شماره 1610 : ای دوست مرا دمدمه بسیار مده

رباعی شماره 1611 : ای روز الست ملک و دولت رانده

رباعی شماره 1612 : ای سرو ز قامت تو قد دزدیده

رباعی شماره 1613 : ای کوران را به لطف ره بین کرده

رباعی شماره 1614 : ای میر ملیحان و مهان شیئی الله

رباعی شماره 1615 : باز آمد یار با دلی چون خاره

رباعی شماره 1616 : بازیچه ی قدرت خداییم همه

رباعی شماره 1617 : بفروخت مرا یار به یک دسته تره

رباعی شماره 1618 : بیگانه شوی ز صحبت بیگانه

رباعی شماره 1619 : بیگاه شد و دل نرهید از ناله

رباعی شماره 1620 : تا روی تو را بدیدم ای بت ناآگاه

رباعی شماره 1621 : تو آبی و ما جمله گیاهیم همه

رباعی شماره 1622 : تو توبه مکن که من شکستم توبه

رباعی شماره 1623 : جانیست غذای او غم و اندیشه

رباعی شماره 1624 : دانی شب چیست بشنو ای فرزانه

رباعی شماره 1625 : در باغ جهان طرفه گلم بشکفته

رباعی شماره 1626 : در بندگیت حلقه به گوشم ای شاه

رباعی شماره 1627 : در عشق خلاصه ی جنون از من خواه

رباعی شماره 1628 : دی از سر سودای تو من شوریده

رباعی شماره 1629 : روی تو نماز آمد و چشمت روزه

رباعی شماره 1630 : زلف تو که یک روزم از او روشن نه

رباعی شماره 1631 : سه چیز ز من ربوده ای بگزیده

رباعی شماره 1632 : صاحب نظران راست تحیر پیشه

رباعی شماره 1633 : صحت که کشد به سقم و رنجوری به

رباعی شماره 1634 : صوفی نشوی به فوطه و پشمینه

رباعی شماره 1635 : عشق غلب القلب و قد صار به

رباعی شماره 1636 : فصلیست چو وصل دوست فرخنده شده

رباعی شماره 1637 : گفتم چه کنم گفت که ای بیچاره

رباعی شماره 1638 : گفتم که تویی می و منم پیمانه

رباعی شماره 1639 : گفتم که ز عشقت شده‌ام دیوانه

رباعی شماره 1640 : گنجیست نهاده در زمین پوشیده

رباعی شماره 1641 : گیر ای دل من عنان آن شاهنشاه

رباعی شماره 1642 : ما را می کهنه باید و دیرینه

رباعی شماره 1643 : ما مردابیم شسته بر تنگ دره

رباعی شماره 1644 : ماننده ی زنبیل بگیر این روزه

رباعی شماره 1645 : مستم ز می عشق خراب افتاده

رباعی شماره 1646 : من میگویم که گشت بیگاه ای ماه

رباعی شماره 1647 : میخوردم باده بابت آشفته

رباعی شماره 1648 : میدان فراخ و مرد میدانی نه

رباعی شماره 1649 : وه وه که به دیدار تو چونم تشنه

رباعی شماره 1650 : هان نوبت صبر آمد و ماه روزه

رباعی شماره 1651 : هر چند در این پرده اسیرید همه

رباعی شماره 1652 : هم آینه ایم و هم لقاییم همه

رباعی شماره 1653 : یا رب تو مرا به نفس طناز مده

رباعی شماره 1654 : یا رب تو یکی یار جفاکارش ده

ی : 

رباعی شماره 1655 : آمد بر من دوش مه یغمایی

رباعی شماره 1656 : آن چیز که هست در سبد میدانی

رباعی شماره 1657 : آن خوش باشد که صاحب تمییزی

رباعی شماره 1658 : آن دل که به یاد خود صبورش کردی

رباعی شماره 1659 : آن را که نکرد زهر سود ای ساقی

رباعی شماره 1660 : آن رطل گران را اگر ارزان کنئی

رباعی شماره 1661 : آن روز که دیوانه سر و سودایی

رباعی شماره 1662 : آن روی ترش نگر چو قندستانی

رباعی شماره 1663 : آن ظلم رسیده ای که دادش دادی

رباعی شماره 1664 : آن میوه تویی که نادر ایامی

رباعی شماره 1665 : آنی تو که در صومعه مستم داری

رباعی شماره 1666 : آنی که بر دلشدگان دیر آیی

رباعی شماره 1667 : آنی که به صد شفاعت و صد زاری

رباعی شماره 1668 : احوال من زار حزین می‌پرسی

رباعی شماره 1669 : از آب و گلی نیست بنای چو تویی

رباعی شماره 1670 : از جان بگریزم ار ز جان بگریزی

رباعی شماره 1671 : از چهره ی آفتاب مهوش گردی

رباعی شماره 1672 : از خلق ز راه تیزهوشی نرهی

رباعی شماره 1673 : از رنج و ملال ما چه فریاد کنی

رباعی شماره 1674 : از سایه ی عاشقان اگر دور شوی

رباعی شماره 1675 : از شادی تو پر است شهر و وادی

رباعی شماره 1676 : از عشق ازل ترانه گویان گشتی

رباعی شماره 1677 : از عشق تو هر طرف یکی شبخیزی

رباعی شماره 1678 : از گل قفس هدهد جان ها تو کنی

رباعی شماره 1679 : از کم خوردن زیرک و هشیار شوی

رباعی شماره 1680 : استادم را بگفتم اندر مستی

رباعی شماره 1681 : اسرار شنو ز طوطی ربانی

رباعی شماره 1682 : افتاد مرا با لب او گفتاری

رباعی شماره 1683 : امروز مرا سخت پریشان کردی

رباعی شماره 1684 : امشب برو ای خواب اگر بنشینی

رباعی شماره 1685 : امشب که فتاده‌ای به چنگال رهی

رباعی شماره 1686 : امشب منم و یکی حریف چو منی

رباعی شماره 1687 : اندر دل من مها دل‌افروز تویی

رباعی شماره 1688 : اندر دو جهان دلبر و جانم تو بسی

رباعی شماره 1689 : اندر ره حق چو چست و چالاک شوی

رباعی شماره 1690 : اندر سرم ار عقل و تمیز است تویی

رباعی شماره 1691 : ای آتش بخت سوی گردون رفتی

رباعی شماره 1962 : ای آنکه به کوی یار ما افتادی

رباعی شماره 1693 : ای آنکه تو از درش بیادم دادی

رباعی شماره 1694 : ای آنکه تو خون عاشقان آشامی

رباعی شماره 1695 : ای آنکه ره گریز می‌اندیشی

رباعی شماره 1696 : ای آنکه ز اهل دنیی ام پنداری

رباعی شماره 1697 : ای آنکه ز حال بندگان میدانی

رباعی شماره 1698 : ای آنکه ز خاک تیره نطعی سازی

رباعی شماره 1699 : ای آنکه صلیب دار و هم ترسایی

رباعی شماره 1700 : ای آنکه طبیب دردهای مایی

رباعی شماره 1701 : ای آنکه غلام خسرو شیرینی

رباعی شماره 1702 : ای آنکه مرا بسته ی صد دام کنی

رباعی شماره 1703 : ای آنکه مرا دهر زبان میدانی

رباعی شماره 1704 : ای آنکه نظر به طعنه میاندازی

رباعی شماره 1705 : ای ابر که تو جهان خورشیدانی

رباعی شماره 1706 : ای از تو مرا گوش پرودیده بهی

رباعی شماره 1707 : ای باد سحر به کوی آن سلسله موی

رباعی شماره 1708 : ای باد سحر تو از سر نیکویی

رباعی شماره 1709 : ای باده تو شاهی که همه داد کنی

رباعی شماره 1710 : ای باطل اگر ز حق گریزی چه کنی

رباعی شماره 1711 : ای باغ خدا که پر بت و پر حوری

رباعی شماره 1712 : ای بانک رباب از کجا می‌آیی

رباعی شماره 1713 : ای پر ز جفا چند از این طراری

رباعی شماره 1714 : ای بر سر ره نشسته ره میطلبی

رباعی شماره 1715 : ای بنده اگر تو خواجه بشناختیئی

رباعی شماره 1716 : ای پیر اگر تو روی با حق داری

رباعی شماره 1717 : ای ترک چرا به زلف چون هندویی

رباعی شماره 1718 : ای چون علم بلند در صحرایی

رباعی شماره 1719 : ای چون علم سپید در صحرایی

رباعی شماره 1720 : ای خواجه چرا بی پر و بالم کردی

رباعی شماره 1721 : ای خواجه ز هر خیال پر باد شوی

رباعی شماره 1722 : ای خواجه گنه مکن که بدنام شوی

رباعی شماره 1723 : ای داده مرا به خواب در بیداری

رباعی شماره 1724 : ای داده مرا چو عشق خود بیداری

رباعی شماره 1725 : ای دام هزار فتنه و طراری

رباعی شماره 1726 : ای در دل من نشسته بگشاده دری

رباعی شماره 1727 : ای در دل هر کسی ز مهرت تابی

رباعی شماره 1728 : ای دشمن جان و جان شیرین که تویی

رباعی شماره 1729 : ای دل تو اگر هزار دلبر داری

رباعی شماره 1730 : ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی

رباعی شماره 1731 : ای دل تو دمی مطیع سبحان نشدی

رباعی شماره 1732 : ای دل تو و درد او اگر خود مردی

رباعی شماره 1733 : ای دل چو به صدق از تو نیاید کاری

رباعی شماره 1734 : ای دل چو وصال یار دیدی حالی

رباعی شماره 1735 : ای دل چه حدیث ماجرا میجویی

رباعی شماره 1736 : ای دوست به حق آنکه جان را جانی

رباعی شماره 1737 : ای دوست به هر سخن در جنگ زنی

رباعی شماره 1738 : ای دوست تو را رسد اگر ناز کنی

رباعی شماره 1739 : ای دوست ز من طمع مکن غمخواری

رباعی شماره 1740 : ای دیده تو از گریه زبون می‌نشوی

رباعی شماره 1741 : ای روی تو را پیشه جهان‌آرایی

رباعی شماره 1742 : ای ساقی از آن باده که اول دادی

رباعی شماره 1743 : ای ساقی جان که سرو سیم اندامی

رباعی شماره 1744 : ای سر سبب اندر سبب اندر سببی

رباعی شماره 1745 : ای شاخ گلی که از صبا می رنجی

رباعی شماره 1746 : ای شادی راز تو هزاران شادی

رباعی شماره 1747 : ای شمع تو صوفی صفتی پنداری

رباعی شماره 1748 : ای صاف که می شوی چنین می گردی

رباعی شماره 1749 : ای طالب دنیا تو یکی مزدوری

رباعی شماره 1750 : ای عشق تو عین عالم حیرانی

رباعی شماره 1751 : ای قاصد جان من به جان میارزی

رباعی شماره 1752 : ای کاش که من بدانمی کیستمی

رباعی شماره 1753 : ای گل تو ز لطف گلستان می‌خندی

رباعی شماره 1754 : ای کمتر مهمانیت آب گرمی

رباعی شماره 1755 : ای گوی زنخ زلف چو چوگان داری

رباعی شماره 1756 : ای ماه اگر چه روشن و پرنوری

رباعی شماره 1757 : ای ماه درآمدی و تابان گشتی

رباعی شماره 1758 : ای موسی ما به طور سینا رفتی

رباعی شماره 1759 : این شاخ شکوفه بارگیرد روزی

رباعی شماره 1760 : ای نرگس بی‌چشم و دهن حیرانی

رباعی شماره 1761 : ای نسخه ی نامه ی الهی که تویی

رباعی شماره 1762 : این عرصه که عرض آن ندارد طولی

رباعی شماره 1763 : ای نقش عجب که با دلم همنفسی

رباعی شماره 1764 : ای نور دل و دیده و جانم چونی

رباعی شماره 1765 : ای هیزم تو خشک نگردد روزی

رباعی شماره 1766 : ای یار گرفته‌ و شراب آمیزی

رباعی شماره 1767 : امروز بیا که سخت آراسته ای

رباعی شماره 1768 : امروز ندانم به چه دست آمده‌ای

رباعی شماره 1769 : ای آنکه به جز شادی و جز نور نه ای

رباعی شماره 1770 : ای آنکه به لطف دلستان همه ای

رباعی شماره 1771 : ای آنکه تو بر فلک وطن داشته ای

رباعی شماره 1772 : ای آنکه تو جان بنده را جان شده ای

رباعی شماره 1773 : ای آنکه حریف بازی ما بده ای

رباعی شماره 1774 : ای آنکه رخت چو آتش افروخته ای

رباعی شماره 1775 : ای آنکه مرا به لطف ننواخته ای

رباعی شماره 1776 : ای خورشیدی که چهره افروخته ای

رباعی شماره 1777 : ای دوست که دل ز دوست برداشته ای

رباعی شماره 1778 : ای عشرت نیست کشته هستک شده ای

رباعی شماره 1779 : این نیست ره وصل که پنداشته ای

رباعی شماره 1780 : با بی خبران اگر نشستی فردی

رباعی شماره 1781 : با خنده ی بربسته چرا خرسندی

رباعی شماره 1782 : با دل گفتم که ای دل از نادانی

رباعی شماره 1783 : بازآی که تا به خود نیازم بینی

رباعی شماره 1784 : با زهره و با ماه اگر انبازی

رباعی شماره 1785 : با صورت دین صورت زردشت کشی

رباعی شماره 1786 : با قلاشان چو در نهادی پایی

رباعی شماره 1787 : بالا شجری لب شکر و دل حجری

رباعی شماره 1788 : تو میخندی بهانه ای یافته ای

رباعی شماره 1789 : جانم ز طرب چون شکر انباشته ای

رباعی شماره 1790 : خوش خوش صنما تازه رخان آمده‌ای

رباعی شماره 1791 : در باغ درآ با گل اگر خار نه‌ای

رباعی شماره 1792 : گر آب دهی نهال خود کاشته‌ای

رباعی شماره 1793 : گر با همه ای چو بی منی بی‌همه ای

رباعی شماره 1794 : لطفی که مرا شبانه اندوخته ای

رباعی شماره 1795 : با من ترش است روی یار قدری

رباعی شماره 1796 : با نااهلان اگر چو جانی باشی

رباعی شماره 1797 : با یار به گلزار شدم رهگذری

رباعی شماره 1798 : بد میکنی و نیک طمع میداری

رباعی شماره 1799 : پران باشی چو در صف یارانی

رباعی شماره 1800 : برخیز و به گرد آن نکونام درآی

رباعی شماره 1801 : بر ظلمت شب خیمه ی مهتاب زدی

رباعی شماره 1802 : بر کار گذشته بین که حسرت نخوری

رباعی شماره 1803 : بر گلشن یارم گذرت بایستی

رباعی شماره 1804 : بنمای به من رخت بکن مردمئی

رباعی شماره 1805 : بویی ز تو و گل معطر نی نی

رباعی شماره 1806 : بی آتش عشق تو نخوردم آبی

رباعی شماره 1807 : بیچاره دلا سجنجل هر اثری

رباعی شماره 1808 : بی جهد به عالم معانی نرسی

رباعی شماره 1809 : بی خود باشی هزار رحمت بینی

رباعی شماره 1810 : بیرون نگری صورت بی جان بینی

رباعی شماره 1811 : پیش آی خیال او که شوری داری

رباعی شماره 1812 : بی نام و نشان چون دل و جانم کردی

رباعی شماره 1813 : پیوسته مها عزم سفر میداری

رباعی شماره 1814 : تا چند ز جان مستمند اندیشی

رباعی شماره 1815 : تا خاک قدوم هر مقدم نشوی

رباعی شماره 1816 : تا درد نیابی تو به درمان نرسی

رباعی شماره 1817 : تا در طلب گوهر کانی کانی

رباعی شماره 1818 : تا عاشق آن روی پریزاد شوی

رباعی شماره 1819 : تا هشیاری به طعم مستی نرسی

رباعی شماره 1820 : تقصیر نکرد عشق در خماری

رباعی شماره 1821 : تو آب نئی خاک نئی تو دگری

رباعی شماره 1822 : توبه کردم ز شور و بی خویشتنی

رباعی شماره 1823 : تو دوش چه خواب دیده ای می‌دانی

رباعی شماره 1824 : تو سیر شدی من نشدم زین مستی

رباعی شماره 1825 : جانا ز تو بیزار شوم نی نی نی

رباعی شماره 1826 : جان بگریزد اگر ز جان بگریزی

رباعی شماره 1827 : جان در ره ما بباز اگر مرد دلی

رباعی شماره 1828 : جان دیده ز جانان ازل دمسازی

رباعی شماره 1829 : جان روز چو مار است به شب چون ماهی

رباعی شماره 1830 : جانم دارد ز عشق جان‌افزایی

رباعی شماره 1831 : چشمان خمار و روی رخشان داری

رباعی شماره 1832 : چشم تو بهر غمزه بسوزد مستی

رباعی شماره 1833 : چشم سیهت ز عادت خماری

رباعی شماره 1834 : چندان گفتی که از بیان بگذشتی

رباعی شماره 1835 : چون جمله خطا کنم صوابم تو بسی

رباعی شماره 1836 : چون خار بکاری رخ گل میخاری

رباعی شماره 1837 : چون ساز کند عدم حیات افزایی

رباعی شماره 1838 : چونست به درد دیگران درمانی

رباعی شماره 1839 : چون شب بر من تو پای کوبان آیی

رباعی شماره 1840 : چون کار مسافران دینم کردی

رباعی شماره 1841 : چون مست شوی قرابه بر پای زنی

رباعی شماره 1842 : چون ممکن نیست اینکه از بر ما برهی

رباعی شماره 1843 : چونی ای آنکه از کمال فردی

رباعی شماره 1844 : چون نیشکر است این نیت ای نایی

رباعی شماره 1845 : حاشا که به ماه گویمت میمانی

رباعی شماره 1846 : حیف است که پیش کر زنی طنبوری

رباعی شماره 1847 : خواهی که حیات جاودانی بینی

رباعی شماره 1848 : خواهی که در این زمانه فردی گردی

رباعی شماره 1849 : خود را چو دمی به یار محرم یابی

رباعی شماره 1850 : خود هیچ به سوی ما نگاهی نکنی

رباعی شماره 1851 : خوش باش که خوش نهاد باشد صوفی

رباعی شماره 1852 : خوش می‌سازی مرا و خوش می سوزی

رباعی شماره 1853 : خیری بنمودی و ولیکن شری

رباعی شماره 1854 : در بادیه ی عشق تو کردم سفری

رباعی شماره 1855 : در بی خبری خبر نبودی چه بدی

رباعی شماره 1856 : در چشم منست این زمان ناز کسی

رباعی شماره 1857 : در چشم منی و گرنه بینا کیمی

رباعی شماره 1858 : در خاک اگر رفت تن بیجانی

رباعی شماره 1859 : در دست اجل چو درنهم من پایی

رباعی شماره 1860 : در دل نگذشت کز دلم بگذاری

رباعی شماره 1861 : در دل نگذارمت که افکار شوی

رباعی شماره 1862 : در روزه چو از طبع دمی پاک شوی

رباعی شماره 1863 : در زهد اگر موسی و هارون آیی

رباعی شماره 1864 : در زیر غزل ها و نفیر زاری

رباعی شماره 1865 : در عالم حسن اینت سلطان که تویی

رباعی شماره 1866 : در عشق تو خون ز دیده پالید بسی

رباعی شماره 1867 : در عشق موافقت بود چون جانی

رباعی شماره 1868 : در عشق هر آنکه برگزیند چیزی

رباعی شماره 1869 : درویشان را عار بود محتشمی

رباعی شماره 1870 : در هر دو جهان دلبر و یارم تو بسی

رباعی شماره 1871 : دستار نهاده ای به مطرب ندهی

رباعی شماره 1872 : دل از می عشق مست می پنداری

رباعی شماره 1873 : دلدار به زیر لب بخواند چیزی

رباعی شماره 1874 : دلدار مرا گفت ز هر دلداری

رباعی شماره 1875 : دل گفت مرا بگو که را می جویی

رباعی شماره 1876 : دل کیست همه کار و گیاییش تویی

رباعی شماره 1877 : دوش آمد آن خیال تو رهگذری

رباعی شماره 1878 : دوش از سر عاشقی و از مشتاقی

رباعی شماره 1879 : دوشینه مرا گذاشتی خوش خفتی

رباعی شماره 1880 : دی بلبلکی لطیفکی خوش گویی

رباعی شماره 1881 : دی بود چنان دولت روزافروزی

رباعی شماره 1882 : دیروز فسون سرد برخواند کسی

رباعی شماره 1883 : دی عاقل و هشیار شدم در کاری

رباعی شماره 1884 : دی مست بدی دلا و چست و سفری

رباعی شماره 1885 : رفتم بر یار از سر سر دستی

رباعی شماره 1886 : رفتم به طبیب گفتم از بینایی

رباعی شماره 1887 : رقص آن نبود که هر زمان برخیزی

رباعی شماره 1888 : رو ای غم و اندیشه خطا می گویی

رباعی شماره 1889 : روزی به خرابات گذر می کردی

رباعی شماره 1890 : زان ماه چهارده که بود اشراقی

رباعی شماره 1891 : زاهد بودم ترانه گویم کردی

رباعی شماره 1892 : زاهد که نبرد هیچ سود ای ساقی

رباعی شماره 1893 : سرسبزتر از تو من ندیدم شجری

رباعی شماره 1894 : سرسبزی باغ و گلشن و شمشادی

رباعی شماره 1895 : سرمستم و سرمستم و سرمست کسی

رباعی شماره 1896 : سوگند همی خورد پریر آن ساقی

رباعی شماره 1897 : شادی شادی و ای حریفان شادی

رباعی شماره 1898 : شب رفت و دلت نگشت سرای ایچی

رباعی شماره 1899 : شمشیر اگر گردن جان ببریدی

رباعی شماره 1900 : شمعی است دل مراد افروختنی

رباعی شماره 1901 : صد روز دراز گر به هم پیوندی

رباعی شماره 1902 : عاشق شوی ای دل و ز جان اندیشی

رباعی شماره 1903 : عالم سبز است و هر طرف بستانی

رباعی شماره 1904 : عانیت حمامة تحاکی حالی

رباعی شماره 1905 : عشق آن نبود که هر زمان برخیزی

رباعی شماره 1906 : عشقت صنما چه دلبری ها کردی

رباعی شماره 1907 : عید آمد و عید بس مبارک عیدی

رباعی شماره 1908 : عید آمد و هر کس قدری مقداری

رباعی شماره 1909 : غم را دیدم گرفته جام دردی

رباعی شماره 1910 : غمهای مرا همه بناغم داری

رباعی شماره 1911 : کافر نشدی حدیث ایمان چه کنی

رباعی شماره 1912 : گاه از غم او دست ز جان می شویی

رباعی شماره 1913 : گر آنکه امین و محرم این رازی

رباعی شماره 1914 : گر بگریزی چو آهوان بگریزی

رباعی شماره 1915 : گر تو نکنی سلام ما را در پی

رباعی شماره 1916 : گر خار بدین دیده ی چون جوی زنی

رباعی شماره 1917 :  گر خوب نیم خوب پرستم باری

رباعی شماره 1918 : گر داد کنی درخور خود داد کنی

رباعی شماره 1919 : گر دود دلم به نقش پیدا بودی

رباعی شماره 1920 : گر سوزش سینه را به کس می داری

رباعی شماره 1921 : گر صید خدا شوی ز غم رسته شوی

رباعی شماره 1922 : گر عاشق روی قیصر روم شوی

رباعی شماره 1923 : گر عاشق زار روی تو نیستمی

رباعی شماره 1924 : گر عقل به کوی دوست رهبر نبدی

رباعی شماره 1925 : گر قدر کمال خویش بشناختمی

رباعی شماره 1926 : گر گفتن اسرار تو امکان بودی

رباعی شماره 1927 : گر مجلس انس را به کار آمدمی

رباعی شماره 1928 : گر من مستم ز روی بدکرداری

رباعی شماره 1929 : گر نقل و کباب و باده ی ناب خوری

رباعی شماره 1930 : گر نه حذر از غیرت مردان کنمی

رباعی شماره 1931 : گرنه کشش یار مرا یار بدی

رباعی شماره 1932 : گر هیچ نشانه نیست اندر وادی

رباعی شماره 1933 : گر یک نفسی واقف اسرار شوی

رباعی شماره 1934 : گر یک ورق از کتاب ما برخوانی

رباعی شماره 1935 : گفتم به طبیب دارویی فرمایی

رباعی شماره 1936 : گفتم صنما مگر تو جانان منی

رباعی شماره 1937 : گفتم صنمی شدی که جان را وطنی

رباعی شماره 1938 : گفتم که چونی مها خوشی محزونی

رباعی شماره 1939 : گفتم که دلا تو در بلا افتادی

رباعی شماره 1940 : گفتم که کدامست طریق هستی

رباعی شماره 1941 : گفتند که هست یار را شور و شری

رباعی شماره 1942 : گفتی که تو دیوانه و مجنون خویی

رباعی شماره 1943 : گوهر چه بود به بحر او جز سنگی

رباعی شماره 1944 : گویی که مگر به باغ رز رشته امی

رباعی شماره 1945 : کی پست شود آنکه بلندش تو کنی

رباعی شماره 1946 : کیوان گردی چو گرد کیوان گردی

رباعی شماره 1947 : لب بر لب هر بوسه ربایی بنهی

رباعی شماره 1948 : مادام که در راه هوا و هوسی

رباعی شماره 1949 : ما را ز هوای خویش دف زن کردی

رباعی شماره 1950 : ماننده ی گل ز اصل خندان زادی

رباعی شماره 1951 : ماه آمد پیش او که تو جان منی

رباعی شماره 1952 : ماییم در این زمان زمین پیمایی

رباعی شماره 1953 : ماییم و هوای روی شاهنشاهی

رباعی شماره 1954 : مردی که فلک رخنه کند از دردی

رباعی شماره 1955 : مرغان ز قفس قفس ز مرغان خالی

رباعی شماره 1956 : مست است خبر از تو و یا خود خبری

رباعی شماره 1957 : من با تو چنین سوخته خرمن تا کی

رباعی شماره 1958 : من بادم و تو برگ نلرزی چه کنی

رباعی شماره 1959 : من بیدلم ای نگار و تو دلداری

رباعی شماره 1960 : من پیر فنا بدم جوانم کردی

رباعی شماره 1961 : من جان تو نیستم مگو جان غلطی

رباعی شماره 1962 : من جمله خطا کنم صوابم تو بسی

رباعی شماره 1963 : من خشک لب ار با تو دم تر زدمی

رباعی شماره 1964 : من دوش به خواب در بدیدم قمری

رباعی شماره 1965 : من دوش به کاسه ی رباب سحری

رباعی شماره 1966 : من ذره بدم ز کوه بیشم کردی

رباعی شماره 1967 : من من نیم و اگر دمی من منمی

رباعی شماره 1968 : مه دوش به بالین تو آمد به سرای

رباعی شماره 1969 : مهمان دو دیده شد خیالت گذری

رباعی شماره 1970 : میدان و مگو تا نشود رسوایی

رباعی شماره 1971 : می فرماید خدا که ای هرجایی

رباعی شماره 1972 : ناخوانده به هر جا که روی غم باشی

رباعی شماره 1973 : نقاش رخت اگر نه یزدان بودی

رباعی شماره 1974 : نومید نیم گر چه ز من ببریدی

رباعی شماره 1975 : نی گفت که پای من به گل بود بسی

رباعی شماره 1976 : نی من منم و نی تو تویی نی تو منی

رباعی شماره 1977 : واپس مانی ز یار واپس باشی

رباعی شماره 1978 : وقف است مرا عمر در این مشتاقی

رباعی شماره 1979 : هر پاره ی خاک را چو ماهی کردی

رباعی شماره 1980 : هر روز بگاه خیمه بر جوی زنی

رباعی شماره 1981 : هر روز ز عاشقی و شیرین رایی

رباعی شماره 1982 : هر روز یکی شور بر این جمع زنی

رباعی شماره 1983 : هر شب که به بنده همنشین میافتی

رباعی شماره 1984 : هرگز به مزاج خود یکی دم نزنی

رباعی شماره 1985 : هرگز نبود میل تو کافراشت کنی

رباعی شماره 1986 : هر کس کسکی دارد و هر کس یاری

رباعی شماره 1987 : هر کس کسکی دارد و هر کس یاری

رباعی شماره 1988 : هر لحظه مها پیش خودم می‌خوانی

رباعی شماره 1989 : همدست همه دست زنانم کردی

رباعی شماره 1990 : هم دل به دلستانت رساند روزی

رباعی شماره 1991 : همسایگی مست فزاید مستی

رباعی شماره 1992 : یاد تو کنم میان یادم باشی

رباعی شماره 1993 : یک بوسه ز تو خواستم و شش دادی

رباعی شماره 1994 : یک دم غم جان دار غم نان تا کی

رباعی شماره 1995 : یک شفتالو از آن لب عنابی

 

پایان اشعار این بخش