اشعار آنتونیو گاموندا
شعر نخست :
باز خواهی گشت
وقتی گیلاس‌ها شکوفه کنند
و قمری بیدار شود
جهان را
در دروغی درخشان نقاشی کرده‌ای
چشمان قمری را سرخ دیدم از خشم
می‌دانم تیزاب زهرین
در برگ‌های بو مسکن می‌کند
این‌که میوه‌هایش
قلب پرندگان را از حرکت باز می‌دارند
در برف اما
گیلاس‌های سیاه است
و مویه‌‌ی قمری را می‌شنوم .
“برگردان:محسن عمادی”
شعر دوم :
زیر درختان بید
تو را در آغوشم می‌برم
و احساس می‌کنم زنده‌ای .
پس به نور در می‌آییم
و برای نخستین بار
آسمان را می‌بینی،نشانه‌ها را
و بدانان نام می‌بخشی .
حقیقت دارد
در گستره‌ی دست‌هایت
آسمان بزرگ و آبی است .
“برگردان:محسن عمادی”
واژگان کلیدی:آنتونیو گاموندو،اشعار آنتونیو گاموندا،نمونه شعر آنتونیو گاموندا،شاعر آنتونیو گاموندا،شعرهای آنتونیو گاموندا،شعری از آنتونیو گاموندا،یک شعر از آنتونیو گاموندا،سروده های برگردان به پارسی آنتونیو گاموندا،شعرهای ترجمه شده به فارسی آنتونیو گاموندا،شاعر اسپانیایی،شاعر کشور اسپانیایی،شعر شاعر اسپانیولی.
Antonio Gamoneda،poems،quotes
دیدگاهی بنویسید